آلاله (Buttercups) – نام علمی Ranunculus

محل رویش: مناطق معتدل نیمکره شمالی کره زمین. بیشتر در مکان های مرطوب و باتلاق ها رشد می کند.

لازم است اشاره کنیم که آلاله گونه های متعددی دارد و تمامی آن ها سمی و خطرناک هستند.

دلیل خطرناک بودن: این گیاه حاوی شیره ی سوزش آور است که می تواند موجب ایجاد تاول روی پوست شود. اگر با غشا مخاطی تماس پیدا کند، موجب ایجاد سرفه و اسپاسم های ریوی می شود. اگر شیره آلاله به هر دلیلی وارد چشم شود، کوری موقت ایجاد می کند.

شوکران آبی (Water Hemlock) – نام علمی: Cicuta virosa

محل رویش: اروپا، آسیا و آمریکای شمالی. این گیاه بیشتر در مکان های مرطوب همانند باتلاق ها یا در کنار رودخانه رشد می کند.

شوکران آبی بوئی شبیه هویج دارد اما هرگز فریب این بو را نخورید زیرا با یکی از سمی ترین ترین گیاهان کره زمین مواجه هستید. این گیاه نمونه های مشابه زیادی در طبیعت دارد، بنابراین، برای اینکه خود را از خطر آن در امان نگه دارید، بهتر است از دست زدن به هر گیاهی شبیه شوکران پرهیز کنید.

دلیل خطرناک بودن: سم این گیاه موجب ایجاد تهوع، تشنج و کاهش تپش قلب می شود. حتی ممکن است فرد را به کام مرگ بفرستد. یک ریشه کوچک ۱۰۰ تا ۲۰۰ گرمی از شوکران آبی برای کشتن یک گاو بزرگ کافی است.

آقطی (Elder) – نام علمی: Sambucus

محل رویش: مناطق معتدل نیمکره شمالی کره زمین و استرالیا

بیشتر آقطی ها، قرمز و سیاه هستند و باید بدانید که تمامی بخش های گیاه، سمی است. به محض اینکه به این گیاه دست زدید، باید دست های خود را بشوئید. البته جا دارد اشاره کنیم که آقطی های رسیده ی سیاه خطرناک نیستند و از آن ها در تهیه پای یا نوشیدنی استفاده می شود.

دلیل خطرناک بودن: سم این گیاه موجب ایجاد سردرد، ضعف عضلانی، دردهای شکمی و در برخی مواقع، تشنج می شود.

خرزهره (Oleander) – نام علمی: Nerium

محل رویش: در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری رشد می کند. این گیاه را عموما برای تزئین در حاشیه خیابان ها می کارند.

خرزهره با گل های سفید و صورتی زیبایی که دارد، آدم را گول می زند اما در اصل یک گیاه سمی و خطرناک محسوب می شود که نباید به آن دست بزنید.

دلیل خطرناک بودن: این گیاه حاوی گلیکوزیدهای قلبی است که می تواند روی تپش های قلب تاثیر منفی گذاشته و باعث ایجاد تهوع، سردرد، ضعف عضلانی و حتی مرگ شود. در افسانه های تاریخی نوشته شده که سربازانی که غذای خود را روی هیزم های چوب خرزهره پخته بودند، وقتی شام خود را صرف کرده و خوابیدند، دیگر هرگز بیدار نشدند.

تاج الملوک (Aconite) – نام علمی: Aconitum

محل رویش: اروپا، آسیا و آمریکای شمالی. این گیاه به دلیل داشتن گل های زیبایی به رنگ های بنفش، آبی و زرد به عنوان گیاه زینتی مورد استفاده قرار می گیرد. تاج الملوک یک گیاه قد بلند و زیباست.

اما جالب است بدانید در گذشته های دور از تاج الملوک برای مسوم کردن صف سربازان استفاده می شد.

دلیل خطرناک بودن: این گیاه به شدت سمی است و موجب انقباض ماهیچه های قلب، کرختی، تاری دید و حتی مرگ می شود.

داتوره (Jimsonweed) – نام علمی: Datura stramonium

محل رویش: در آمریکای شمالی و مرکزی، اروپا و روسیه مرکزی

برگ های گیاه داتوره شبیه سیب زمینی یا گوجه فرنگی است و البته چندان هم دور انتظار نیست زیرا از یک سرده هستند. داتوره یک گیاه نامحسوس با میوه های کپسولی است که درون آن مقادیر زیادی دانه سیاه قرار دارد. گل های سفید رنگ آن بوی بیهوش کننده از خود منتشر می کنند.

دلیل خطرناک بودن: این گیاه حاوی آلکالوئید است که موجب ایجاد تپش قلب، گیجی و هذیان می شود. در مواقعی که سم آن شدید باشد، می تواند به مرگ فرد منجر گشته یا او را در کما فرو ببرد. بد نیست اشاره کنیم که برخی از مردم در مراسم های سنتی و مذهبی خود از آن استفاده می کنند.

گل‌پر (Hogweed) – نام علمی: Heracleum

محل رویش: در مناطق معتدله ی اوراسیا. یک گونه از آن در آمریکا هم رشد می کند.

گل پر گیاه بلندی است و ظاهر زیبایی نیز دارد اما سعی کنید خیلی به آن نزدیک نشوید.

دلیل خطرناک بودن: برخی از گونه های این گیاه حاوی فورانوکومارین است که باعث ایجاد تاول های دردناک زیر نور آفتاب می شود. اگر این گونه از گل پر با دست های شما تماس پیدا کرد، حتما آن ها را شسته و تا دو روز آنها را از نور خورشید دور نگه دارید.

فرفیون (Spurge) – نام علمی: Euphorbia

محل رویش: همه جای کره خاکی. حتی ممکن است در حیاط خانه ها نیز رشد کند.

یوفوریا گونه های متنوعی دارد که بعضا با هم تفاوت هایی نیز دارند. برخی شبیه کاکتوس هستند و بعضی دیگر گل دارند. به فرزندان خود بیاموزید که نباید به گل های فرفیون دست بزنند.

دلیل خطرناک بودن: شیره ای که از برگ های این گیاه بیرون می آید، روی پوست ایجاد تاول می کند که بعدا ممکن است به ورم و تب منجر گردد.

ریواس (Rhubarb) – نام علمی: Rheum rhabarbarum

محل رویش: این گیاه بیشتر در اروپا، روسیه و آمریکا رشد می کند.

در بسیاری از کشورها از ساقه های ریواس در طبخ غذا، تهیه سالاد، سس و کیک استفاده می شود. ظاهر ریواس شبیه کرفس است.

دلیل خطرناک بودن: شاید همه ندانند که برگ و ریشه ریواس به هیچ عنوان نباید مصرف شود زیرا حاوی مقادیر زیادی اسید اگزالیک است. این اسید موجب سوزش چشم و گلو، ایجاد سنگ کلیه، تهوع و اسهال می شود.

شابیزک (Belladonna) – نام علمی: Atropa belladonna

محل رویش: در آفریقای شمالی، اروپا، روسیه جنوبی، آسیای صغیر و بخش هایی از آمریکای شمالی

شابیزک میوه ای شبیه بلک بری است و گل های صورتی دارد. این گیاه حاوی آتروفین و آلکالوئید است که هر دو موجب انعقاد چشم می شوند. در قرون وسطی از این گیاه قطره هایی تهیه می کردند که برای جذابیت بیشتر چشم ها استفاده می شد. در زمان حال نیز از آن برای عمل های جراحی چشم بهره گرفته می شود.

دلیل خطرناک بودن: سم اندک این گیاه موجب ایجاد خشکی و سوزش در دهان می شود. مسمومیت شدید با آن باعث ایجاد هذیان، گرفتگی عضلات و گاهی مرگ می شود.

کرچک (Castor Bean) – نام علمی: Ricinus communis

محل رویش: در مناطق گرمسیری، نیمه گرمسیری و مناطق مرطوب رشد می کند. به دلیل ظاهر عجیب و متفاوتی که دارد از آن به عنوان یک گیاه زینتی استفاده می شود.

از دانه های کرچک برای ساخت روغن کرچک استفاده می شود. نگران استفاده از این روغن نباشید زیرا حرارت موجب از بین رفتن سموم آن می گردد.

دلیل خطرناک بودن: کرچک یکی از خطرناک ترین گیاه های روی زمین است. این گیاه حاوی ریسین و رسنین است؛ نوعی پروتئین سمی که مقدار کمی از آن انسان را از پای در می آورد. دانه های کرچک بسیار کشنده هستند. خوردن فقط ۴ تا ۷ عدد از آن ها می تواند به مرگ منتهی گردد زیرا ریسین موجب از بین رفتن بافت های بدن می شود.