به گزارش "ورزش سه"، چند روز قبل بود که خبر تاریخ سازی پسر ۱۹ ساله اصفهانی در رقابت های جهانی ایتالیا به گوشمان رسید. امیرحسین جمشیدیان با قرار گرفتن در رده پنجم مسابقات دوچرخه سواری جوانان جهان توانست در تاریخ این رشته در ایران نام خودش را ثبت کند.

جالب اینکه بعد از این اتفاق رکابزن جوان ایرانی در رنکینگ جهانی دورامتیازی و اومینیوم به رده دوم صعود کرد و بار دیگر تاریخ ساز شد.

به همین بهانه با امیرحسین جمشیدیان همکلام شدیم تا درباره رقم زدن اولین ها در دوچرخه سواری ایران با او صحبت کنیم. در ادامه مشروح صحبت های رکابزن جوان ایرانی با خبرنگار "ورزش سه" را می خوانید.

قبل از من کسی پانزدهم هم نشده بود

سطح مسابقات جهانی ایتالیا واقعا بالا بود و همه مدعیان اروپایی هم حضور داشتند. بعد از اینکه در مرحله مقدماتی پنجم شدم و به فینال رسیدم، کسی فکر نمی کرد بتوانم در میان ۵ نفر برتر باشم. با این حال در فینال هم عنوان پنجمی را کسی کردم. قبل از این هیچ دوچرخه سواری از ایران حتی پانزدهم جهان هم نشده بود. البته برخی می گویند چند عنوان پنجمی و کسب مدال هم داشتیم که آن اتفاقات مربوط به دسته دوم رقابت های جهانی بوده و در سطح اول برگزار نشده است.

از موفقیت یک ایرانی تعجب کرده بودند

بعد از مسابقه فینال و پنجمی من تمامی رکابزنان و مربیان آنها سمت من آمدند و حتی برای من دست زدند. آنها مرا تشویق کردند و گفتند تا به حال یک ایرانی را در فینال این مسابقات ندیده بودیم که اینقدر خوب رکاب بزند. حتی برخی از آنها می گفتند حق تو مدال طلا بود!

فدراسیون پول اعزام را هم نداشت

وضع مالی فدراسیون خوب نیست و قمری، رییس فدراسیون برای اعزام من به این مسابقات تلاش زیادی کرد. البته وزارت ورزش که چه قبل از مسابقات و چه بعد از مسابقات عکس العملی نشان نداد. به من گفتند باید هزینه اعزام را خودت بدهی چون ما بودجه نداریم. در لحظات آخر بود که قمری توانست این مبلغ را جور کند و من به مسابقات جهانی رفتم. البته سلگی، مدیرتیم های ملی هم در بحث خروجی به من کمک کرد چون من سرباز هستم و در این بخش هم مشکل داشتم.

امکانات ما سطح پایین است

اگر بخواهیم واقع بین باشیم، امکانات ما همسطح دنیا نیست. بودجه فدراسیون که پایین است و از دوچرخه بگیر تا پیست همه قدیمی هستند. باید بودجه بهتری برای پیشرفت من و امثال من در نظر گرفته شود. با این وضعیت واقعا نمی توانیم با قدرت های برتر جهان رقابت کنیم.

دومی جهان تاریخی بود

من در رده بندی فدراسیون جهانی که این هفته اعلام شد، در اومینیوم و دور امتیازی در رده دوم قرار گرفتم که این موضوع هم بی سابقه بود. امیدوارم بتوانم در رقابت های آینده به همین سبک ادامه دهم تا روزی روی سکوی جهانی بروم.

احتمالا مسابقات جاده را از دست می دهم

برنامه بعدی من حضور در رقابت های قهرمانی جهان در بخش جاده بود. البته این مسابقات اواخر شهریور برگزار می شود؛ اما اخذ ویزای نروژ سخت است. این کشور در ایران سفارت ندارد و هنوز جوابی به ما برای اخذ ویزا نداده اند. بعید می دانم با توجه به اینکه باید کمتر از ۱۰ روز دیگر پرواز کنیم، ویزای ما برسد.

هدفم کسب مدال بازی های آسیایی است

یکی از اهداف بزرگ من در یک سال آینده کسب مدال در بازی های آسیایی است. مدال این بازی ها ارزش بالایی دارد و می تواند هدف خیلی از ورزشکاران باشد. همچنین مدال گرفتن در بازی های آسیایی امتیاز بالایی در رنکینگ جهانی هم دارد. امیدوارم همه چیز خوب پیش برود تا بتوانم مدال این مسابقات را بگیرم.

بزرگترها دوست ندارند پیشرفت کنم!

این روزها که پیشرفت می کنم، مخالفانی هم پیدا کردم. وقتی بزرگترهای تیم ملی می بینند، یک دوچرخه سوار ۱۹ ساله با این سرعت پیشرفت می کند، برای من حاشیه درست می کنند. آنها دوست ندارند من پیشرفت کنم و فکر می کنند که من جای آنها را تنگ می کنم. به هر حال وقتی من وارد تیم ملی بزرگسالان می شوم، یک نفر باید از تیم بیرون برود. هیچ کدام از این دوستان خودشان از تیم بیرون بروند.

این حرکات در شان ملی پوشان نیست

به عنوان مثال یکی از کارهایشان این بوده که دور هم جمع می شوند و به فدراسیون می گویند اگر جمشیدیان در مسابقه ای باشد، ما شرکت نمی کنیم. متاسفانه آنها چشم دیدن مرا ندارند. این حرکات هم در شان یک ملی پوش نیست. البته حسین ناطقی، مربی ام همواره در این مسائل پشن من بوده است. از سوی دیگر فدراسیون نیز در جریان است و قمری و سلگی هم خیلی خوب از من حمایت کرده اند. از آنها تشکر می کنم.