دچار غنای کاذب علمی شده ایم/توفیقات گذشته سکوی پرش است نه محل درجا زدن!

حجت الاسلام دکتر یحیی جهانگیری سهروردی، مدیرکل همکاری ‌های علمی و بین ‌المللی دانشگاه مذاهب اسلامی، در گفت وگو با خبرنگار گروه اندیشه خبرگزاری شبستان به مناسبت فرا رسیدن «روز پژوهش»، گفت: یکی از عوامل مهم در سیر تولید علم در کشور ما غنای کاذب است، به این معنا که متاسفانه اتکاء به گذشته خود داریم به جای آنکه گذشته باشکوه را حرکت داده و ادامه دهیم.

وی ادامه داد: سیستم آموزشی ما عادت کرده است که بر طبل غنای کاذب بکوبد و به سوی تولید حرکت نکند، باید از گذشته فاخر خود حرف بزنیم ولی این نباید سبب شود به غنایی برسیم که جوان ما تنبل بار بیاید. مقام معظم رهبری در سفرهای استانی که می روند، همواره از تاریخ، فرهنگ و دانشمندان بزرگ آن شهر سخن می گویند و تاکید دارند که هدف از گفتن این نیست که فقط به این گذشته فخر کنیم و بگوییم که این آدم ها را داشته ایم، بلکه می گوییم تا جوان آن دیار بداند که در گذشته دور این افراد در شهر او بودند و امروز هم می توان این نیروی انسانی را تربیت کرد.

جهانگیری سهروردی تصریح کرد: پس در نظام آموزشی وقتی که از تاریخ باشکوه، شاعران و دانشندان عظیم اسلامی حرف می زنیم، نباید فقط تفاخر باشد بلکه باید آموزش ها به گونه ای باشد که بتوانیم تکثیر نسل کنیم نه اینکه جوان بگوید شاعری مثل حافظ و دانشمندی مثل ابوعلی سینا بود و تمام و الحمدلله که اینان بودند و نیازی به من نیست.

این پژوهشگر با تاکید بر اینکه سیستم آموزشی باید به صورت انگیزشی عمل کند، تصریح کرد: چنین سیستمی سبب می شود که افرادی اندیشمند را تربیت کنیم اما متاسانه چنین مساله ای اتفاق نیفتاده و ما همواره از گذشته باشکوه خود سخن گفته ایم و بس، در رده های مختلف پس از مدرسه، یعنی در دانشگاه و حوزه های علمیه گویی فقط در گذشته مانده ایم. توصیف گذشته نباید ما را از حرکت باز دارد.

وی گفت: گذشته ایستگاهی برای پریدن است نه ایستگاهی برای توقف، از سوی دیگر عاملی که سبب می شود تولید علم روندی کند داشته باشد این است که پژوهش های ما تفننی است، به خیال خودمان پژوهش است ولی در واقع داریم دور خودمان می چرخیم.

جهانگیری سهرودی ادامه داد: هر پژوهشی که در غرب انجام می شود حتی تئوریک ترین بحث هایی که مطرح می شود ناظر به حوزه عمل است، متاسفانه، عرصه نظری ما ناظر به عرصه عمل نیست و دانشگاه را هیچ گاه صادراتی ندانسته ایم، در حالی که ذر گذشته های دور چنین نبود و میان مراکز تولید اعم از دانشگاه و حوزه با جامعه پیوند برقرار بوده است. ما این سنت را رها کرده ایم و دانشگاه ما شده است: دانش؛ گاه. گاهی دانش در آن حرکت می کند.

عضو هیات علمی دانشگاه مذاهب اسلامی اظهار کرد: حوزه های علمیه وقتی به بطن نیازهای جامعه بی توجه شدند دیگر تولید علم اتفاق نیفتاد، تعریفی که مقام معظم رهبری از حوزه های سکولار دارند ناظر بر همین مساله است که حوزه بی دغدغه نسبت به مسائل جامعه باشد. دانشگاه نیز همین وضعیت را دارد.

وی تاکید کرد: در گذشته به حوزه های علمیه «جامع» می گفتند و ساختمان آن را وسط بازار می ساختند یعنی جایی که هر صنف و هر قشری حضور دارند، این طلبه وارد بازار می شد و ربا، غیبت، کم فروشی را مشاهده می کرد و می رفت در جامع که همان حوزه های علمیه بود، برای مشکلات جامعه فکری می کرد، لذا هر مساله که برایش درس می خواند مساله ای بود که جامعه با آن درگیر بود.

جهانگیری سهرودی خاطرنشان کرد: وقتی دانشگاه و حوزه از مسایل جامعه دور باشند، مسیرشان هرگز به سوی تولید علم متناسب با نیاز پیش نمی رود.

پایان پیام/248