مطالب مهم درباره رفتارهای اجتماعی کودکان

مطالب مهم درباره رفتارهای اجتماعی کودکان

یک نوزاد تازه متولد شده به نظر می رسد که خیلی نسبت به محیط اطرافش اجتماعی و معاشرتی نباشد زیرا نه لبخند می زند و نه صدایی از خود در می آورد. اما واکنشهای والدین به رفتارهای معمول نوزاد، منجر به ایجاد رفتارهای اجتماعی او می گردد. تمام آموزشهای اجتماعی که در کودک در ابتدا کسب می کند از تقلید افرادی هستند که او بیشتر با آنها سر و کار دارد که معمولاً پدر و مادرش هستند نوزادی که چند ساعت از تولد او نگذشته است می تواند بعضی از کارهای بزرگسالان را تقلید کند مثل در آوردن زبان و خمیازه کشیدن.

هنگامی که چند کودک در یک مکان پهلوی هم قرار داده می شوند آنها با همدیگر بازی نمی کنند زیرا هنوز ارتباط با دیگران را یاد نگرفته اند. هر کدام از آنها با خودش بازی می کند.

این توانایی تقلید در کودکان ، ابزار مهمی است که به آنها در زندگی کمک می کند.

از طریق تقلید است که کودک بالاخره صحبت کردن با دیگران را می آموزد. یکی از راههای دیگر در برقراری ارتباط با دیگران و جلب توجه آنها، گریه کردن است. در ابتدا گریه نوزاد به علت درد، گرسنگی، یا عدم راحتی جایش می باشد. کودک می داند که با گریه کردن کسی به سراغش خواهد آمد (بخصوص مادرش) گریه نوزاد باعث تند شدن ضربان قلب مادر می شود و اگر این مادر شیر خود را به کودکش می دهد، گریه باعث می شود که بطور اتوماتیک شیر او شروع به تولید کند. در طی چند هفته، نوزاد یاد می گیرد که وقتی گریه می کند باید منتظر بعضی واکنشها مثل شیر دادن یا بلند کردن او باشد.

در حدود ۶ هفتگی نوزاد یاد می گیرد که لبخند بزند و این یکی دیگر از مهارتهای اجتماعی است که او از آن سود می جوید. البته لبخندهای اولیه کودک، تنها حرکات ساده عضلات صورت هستند، اما وقتی پاسخ شما را مشاهده می کند که شما هم به او لبخند می زنید او یاد می گیرد که لبخند عمل خوبی است و آن را تکرار می کند یک نوزاد وقتی واکنش مثبت در قبال کاری که کرده است را از شما می بیند، آن عمل را تکرار خواهد کرد.

در سه ماهگی نوزاد قادر خواهد بود که موجب تفریح و سرگرمی اطرافیانش شود. در این سن او با هرکس که به او رفتار توجه کند دوستانه رفتار می کند. کودک شما از کارهایی مثل حمام کردن لذت می برد. شیر خوردن یکی از مهمترین لذتهای او به حساب می آید و در هنگام شیر خوردن بدون اینکه پلک بزند به صورت شما خیره می گردد.

وقتی چند کودک در کنار هم قرار داده می شوند با یکدیگر بازی نمی کنند چون هنوز رفتارهای اجتماعی را یاد نگرفته اند.

کودک در کنار برادربزرگشمی نشیند چون او می شناسد. او فقط به اسباب بازی برادرش علاقه مند است و یا برادرش بازی نمی کند.

در چهار ماهگی گریه کودک بیشتر اختیاری می گردد. او در هنگام گریه چند لحظه سکوت می کند تا ببیند کسی به سراغش می آید یا خیر و بعد دوباره گریه را از سر می گیرد. او یاد گرفته است که گریه کردن باعث جلب توجه دیگران به او می شود و این توانایی جدید آغازی است برای کشفیات مهیج دیگر.