حضرت زینب(س) الگویی کامل برای پرستاران است/ شغل پرستاری ما را انتخاب کرده است

فاطمه طالبی سال ۷۵ با داشتن مدرک فوق دیپلم تکنسین اتاق عمل، کار خود را شروع کرد و پس از گذراندن دوره یک ساله تعهد طرح خود، استخدام آزمایشی و پس از آن رسمی شد.

وی پس از ۲ سال کار در اتاق عمل بیمارستان رجایی به بیمارستان کوثر منتقل شد و حدود ۸ سال به عنوان کاردان اتاق عمل مشغول فعالیت بود.

طالبی سپس با ادامه تحصیل در رشته پرستاری و اخذ مدرک کارشناسی به بخش icu نوزادان کوثر رفت و پس از ۳ سال به بخش جراحی اورژانس کوثر منتقل شد.

از سال ۸۸ تا ۹۰ به کشور هند سفر کرد و در رشته ارشد پرستاری فارغ التحصیل شد و به ایران بازگشت و در دفتر پرستاری بیمارستان کوثر به عنوان سوپروایزر آموزشی و شیفت‌های سوپروایزر بالینی مشغول فعالیت شد.

وی سال ۹۳ به عنوان مدیر پرستاری از کوثر به بیمارستان ۲۲ بهمن منتقل شد و تاکنون نیز با همین عنوان در این مرکز در حال انجام وظیفه است.

صبح قزوین: شغل پرستاری را با چه انگیزه ای انتخاب کردید و مشوق شما در این زمینه چه کسانی بودند؟
طالبی: شغل پرستاری را با انگیزه خدمت رسانی به انسان‌ها انتخاب کردم، زمانیکه سوم راهنمایی بودم به مرکز هلال احمر رفتم و دوره امداد و نجات را گذراندم تا بتوانم به عنوان داوطلب امدادگر در حوادث در خدمت مردم باشم.

خانواده‌ام و به ویژه مادرم مشوق اصلی من بودند و همچنین خواهران و برادرانم که گاهی برای تمرین دوره‌های امداد نجات به صورت گروهی در خانواده تمرین می‌کردیم که این موضوع همواره موجب حفظ انگیزه‌ام بود.

البته پدرم نیز به عنوان حامی همیشه در کنارم هستند؛ اما در ابتدای شروع کارم، از آنجا که شیفت در گردش بودم و شبکاری داشتم و باید در تعطیلات هم سر کار می‌رفتم، ناراحت بود؛ اما در نهایت که چندین بار خدمت رسانی مرا به فامیل و خانواده دید و گاهی هم که به دنبالم در بیمارستان می‌آمد با مشاهده مردم آسیب دیده و نیازمند کمک، از مشوقانم برای ادامه کار در این شغل شد.

صبح قزوین: چه انگیزه ای از حضور در اردوی جهادی داشتید؟
طالبی: با توجه به انگیزه‌ای که در انتخاب این شغل برای خدمت رسانی به مردم داشتم، همواره تلاش می‌کردم که در گروه‌های داوطلب امدادی و جهادی شرکت کنم.

طی سال‌هایی که در اتاق عمل بیمارستان رجایی بودم با گروه جراحی برای انجام عمل‌های جراحی به روستاهای اطراف قزوین می‌رفتم، در آن زمان هرگز سوال نمی‌کردیم چقدر پرداخت می‌کنند و آیا برگه ماموریت داریم یا نه، حتی گاهی حوادثی نیز در مسیر برایمان رخ می‌داد؛ اما همچنان با انگیزه در راستای خدمت رسانی به مردم فعالیت می‌کردیم.

هم‌اکنون نیز به مناسبت‌های مختلف که ویزیت رایگان سلامت تشکیل می‌شود، همچون پایگاه‌های سلامت در مساجد و درمانگاه‌ها به همراه دوستانم که آنها نیز روحیه جهادی بالایی دارند در این پایگاه‌ها حاضر می‌شوم.

در اربعین امسال هم به مدت ۱۰ روز در مسیر جاده نجف به کربلا با ایجاد دو درمانگاه به ارائه خدمات درمانی به زائران اربعین حسینی از کلیه کشورها پرداختیم که مایه افتخارم است.

صبح قزوین: مردم مناطق محروم به جهادگران پرستاری چه نگاهی دارند؟
طالبی: مردم همیشه با روی خوش با ما برخورد می‌کردند و شاهد بودیم در روستاها حتی از ما با خوراکی‌های محلی خود پذیرایی کرده و یا اینکه خیلی سریع وسایل مورد نیاز را برایمان فراهم می‌کردند.

صبح قزوین: چرا روز ولادت حضرت زینب(س) به عنوان روز پرستار انتخاب شد؟
طالبی: انتخاب به جا و شایسته روز بزرگداشت شغل پرستاری با ولادت بانوی صبر و استقامت حضرت زینب کبری(س) بسیار مناسب بوده است و همواره در مدت خدمت خود شاهد بودم که همکاران محترم پرستاری به حضرت زینب(س) توسل کرده و با الگو گرفتن از صبوری و استقامت آن بانوی بزرگوار، کار می‌کردند؛ چراکه حضرت زینب(س) الگویی نمونه و کامل برای همه پرستاران است.

در زمان تحصیلم در کشور هندوستان با معرفی روز پرستار با زادروز تولد این بانوی بزرگوار افتخار داشتم که به دوستان هندی و سایر دوستانم از کشورهای دیگر، ایشان را معرفی کنم.

صبح قزوین: از انتخاب شغل پرستاری رضایت دارید؟
طالبی: بله، بسیار خرسندم که این شغل شریف را انتخاب کردم؛ اگرچه معتقدم و بارها در صحبت‌ها و تدریس‌های خود این نکته را گفته‌ام که شغل پرستاری ما را انتخاب کرده و خداوند این رسالت بزرگ را به ما محول کرده است.

بارها شاهد بودم افراد بی‌انگیزه در دوران تحصیل یا کارورزی انصراف می‌دادند یا در ابتدای مسیر کاری خود، به دلیل مشکلات و سختی‌های این شغل، آن را ادامه نمی‌دادند.

صبح قزوین: یک پرستار خوب چه ویژگی‌هایی دارد؟
طالبی: عامل موثر در ارتباط بیمار و پرستار احترام و اعتماد است؛ البته یک پرستار خوب باید در ابتدا به توانایی‌های خود اعتقاد داشته باشد و با ارتقای علم و دانش به خودسازی بپردازد، سپس با پذیرفتن رسالت این شغل در ساعات مختلف شبانه‌روز با عشق و علاقه به بیماران ارائه خدمت کند.

صبح قزوین: با توجه به سختی کارِ پرستاری، این موضوع بر زندگی شما تاثیر منفی داشته؟
طالبی: نمی‌توان منکر آن شد که این سختی‌ها به خصوص زمان‌هایی که پرستار، خود دچار مشکلات جسمی و یا ناراحتی است؛ تاثیری ندارد.

به طور مثال زمان‌هایی بود که می‌خواستم در مراسمی در کنار خانواده و فامیل خود باشم؛ اما متاسفانه به دلیل عدم امکان جابه‌جایی شیفت، مجبور شدم از آن مراسم چشم پوشی کنم و در محیط کار خود باشم؛ یا در تعطیلات عید که خیلی از خانواده‌ها به مسافرت می‌روند یک پرستار مجبور است که برنامه زندگی خود را، با شغلش هماهنگ کند؛ یا زمانی است که یک پرستار در سوز و سرمای زمستانی و با سختی مجبور است؛ با وجود بیماری و نداشتن شرایط جسمی مناسب، به دلیل اینکه نیروی جانشین نیافته است، در محل کار خود حاضر شود.

صبح قزوین: اگر پرستار نمی‌شدید؛ چه شغلی را انتخاب می‌کردید؟
طالبی: اگر پرستار نمی‌شدم؛ حتما در رشته‌های مشابه امدادی مشغول فعالیت می‌شدم.

صبح قزوین: برای کسانی که قصد تحصیل در رشته پرستاری را دارند، چه توصیه‌هایی دارید؟
طالبی: توصیه ام این است که حتما با بالابردن توانمندی و کسب تجربیات متفاوت در شغل پرستاری، با مطالعه و کسب علم و دانش خود را توانمند کنند و با قدم‌های محکم در این شغل گام بردارند.

صبح قزوین: یک خاطره خوب از دوران فعالیت خود بگویید؟
طالبی: به دلیل داشتن سابقه و کار در بخش‌های متفاوت اتاق عمل و lcu نوزادان و جراحی اورژانس و دیگر بخش‌ها خاطرات زیادی از مدت فعالیتم دارم. یکی از خاطرات شیرین من مربوط به دوران دانشجویی است.

زمانی که دانشجوی پرستاری بودم یک روز مربی‌ام در بیمارستان به من گفت که بالای سرِ بیماری برو و شروع کن به برقراری ارتباط و شرح حال گرفتن از او، من نیز شروع کردم به صحبت با بیماری که بر روی تخت و آماده رفتن به اتاق عمل بود.

آن بیمار که خانم بود در لباس بیمارستان برایم آشنا نبود. حین صحبت با او زمانیکه مشخصات وی را می‌پرسیدم بیمار ناگهان گفت "طالبی خوب هستی؛ مرا نشناختی" گفتم "نه! به جا نیاوردم" گفت "من خانم فلانی هستم، دبیر عربی دبیرستان شما" با شنیدن این حرف همانجا احساس شاگردی به من دست داد و سریع گفتم "سلام خانم بله حالتان خوب است ؟" بنده خدا خندیدند و گفتند "الان که دارم می‌روم اتاق عمل" من تا اتاق عمل ایشان را همراهی کردم و پس از عمل نیز به دیدنشان رفتم. وی گریه کرد و گفت "من دختر ندارم ولی شماها همه دختران من هستید."

صبح قزوین: حرف پایانی شما؟
طالبی: حرف پایانی من آرزوی سلامتی برای همه انسان‌ها و در مورد حرفه پرستاری نیز ارتقاء ارزش‌های حرفه‌ای و احقاق حقوق پرستاری و حفظ ارزش‌های این شغل شریف است.
انتهای پیام/