آیا ترس کودک با تکرار ترس می‌ریزد؟

آیا کسانی را می‌شناسید که از ترس‌های شبانه دوران کودکی، اشباح و صداهای خوفناک خاطره‌ای نداشته باشند؟ شناخت ترس‌های کودک در مراحل مختلف زندگی به شما والدین عزیز کمک خواهد کرد فرزندتان را آرام کنید و اشباح را سر جایشان بنشانید.

.

خیلی از ما عقیده داریم با قرار دادن کودک در رابطه با چیزی که باعث ترسش می‌شود، باعث ریختن ترس کودک می‌شویم. اما آنچه در حقیقت می‌ریزد، اعتماد کودک به ماست. کودک بی‌پناه، تنها ما را خدای خود می‌شناسد. ما قرار است دنیای امنی برای فرزندمان مهیا کنیم.

اشتباه دیگر، نفی احساس کودک است. جملاتی نظیر: این‌که ترس نداره، نترس هیچی نیست، قول میدم هیشکی زیر تختت نیست، لوس‌بازی در نیار، باید شجاع باشی، بزرگ شدی نباید بترسی و … تنها به کودک این پیام را می‌دهد که هیچ‌کسی احساسات او رو نمی‌فهمد و یا او اشتباه احساس می‌کند، بنابراین اضطراب به ترس اضافه می‌شود.

چرا کودکان می‌ترسند؟

کودکان با سه ترس طبیعی به دنیا می‌آیند:

۱. ترس از هر پدیده جدید و تازه، که می‌توان در برخی از نوزادان و کودکان آن را مشاهده کرد.

۲. ترس از صدای بلند که باعث وحشت در کودکان و نوزادان می‌شود.

۳. ترس از خالی شدن ناگهانی زیر پا و به دنبال آن احتمالاً ترس از بلندی.

انسان بین ۲ تا ۵ سالگی ترس از تاریکی و حیوانات کوچک را تجربه می‌کند.

۶ تا ۹ سالگی ترس از حوادث طبیعی مثل طوفان، رعدوبرق و حتی باران و برف.

۹ تا ۱۲ سالگی ترس از بیماری و مرگ.

۱۳ تا ۱۶ سالگی قضاوت و نظر مردم برای نوجوان اهمیت ویژگی را پیدا می‌کند.

به‌طورکلی کودکان و نوجوانان انسانی در مسیر تکامل خود این ترس‌ها را تجربه می‌کنند که شدت و ضعف آن در کودکان متفاوت است.

قسمت ترس در مغز کودکان رشد بیشتری نسبت به قسمت‌های دیگر مغز دارد که ترس را در کودکان افزایش می‌دهد.

کودکان تا هفت سال بسیار تخیلاتی هستند و فرق بین تخیل و واقعیت را نمی‌دانند. بنابراین دیدن کارتون یا شنیدن داستان می‌تواند باعث ترس در کودکان شود.

بازی‌های کامپیوتری دلیل ترس و کابوس در کودکان است.

ترساندن یا تهدید کودک از خدا، جهنم، پلیس، لولو و غیره تأثیر بدی در کودک دارد.

کودکانی که بیشتر از بقیه کودکان می‌ترسند می‌توانند زمینه ارثی داشته باشد.

با ترس کودکان چه کنیم؟

اولین قدم، تأیید ترس کودک است. “می دونم می‌ترسی”. این جمله مهر تأیید بر احساس کودک است. هرگز احساس کودک را نفی نکنید.

قدم بعدی صحبت با کودک است. بگذارید در مورد ترسش با شما صحبت کند. بپرسید چه کمکی می‌توانید انجام دهید؟

به کودک اطمینان دهید شما مراقبش هستید. باهم در را قفل کنید. باهم زیر تخت را چک کنید. چراغ اتاق‌خواب و راهرو را روشن بگذارید.

اگر از تنها خوابیدن می‌ترسد، مدتی را کنار تختش بخوابید بدون آنکه دستش را بگیرید.

کودک را به بهانه ترس هرگز به رختخوابتان نیاورید.

در صورت ادامه پیدا کردن ترس، با متخصص مشورت کنید.

.