دمتون گرم بچه پول دارهای «یک شبه»!
باید اعتراف کنم تا قبل از برنامه پنج شنبه شب دورهمی، از گروه موسیقی«ماکان بند» تنها نامشان را شنیده بودم.
اولین تصویر اما از خوانندگان جوان گروه را-رهام هادیان و امیر مقاره- ساعاتی قبل از پخش دورهمی در اینستاگرام این برنامه دیدم.
باز هم باید اعتراف کنم در قضاوتی عجولانه، با دیدن تصویر این دو خواننده جوان و به قول مهران مدیری؛ خوش تیپ، به این نتیجه رسیدم که دو جوان از قشر مرفه «بی درد» یا نهایتا «کم درد» با پول سرشار پدران ثروتمندشان گروهی موسیقی راه انداخته اند و حالشان را می برند.
این اما قضاوتی -همانگونه که گفتم- عجولانه بود درباره دو جوان کوشا ، موفق و سخت کوش.قضاوت های عجولانه ای که اتفاقا در جامعه ما کم هم نیست.
نه،نه امیر مقاره و نه رهام هادیان، هیچ کدامشان از قشر مرفه «بی درد»، که هیچ، حتی «کم درد» هم نبودند.
اتفاقا«پردرد» بودند، با سختی های نسبتا زیاد؛ یکی شان-امیر مقاره- تا همین یک سال پیش از سر بیکاری و کم کاری پیک موتوری بوده، البته با افتخار.
دیگری اما-رهام هادیان- از سر بیکاری و کم کاری شغل های مختلفی را تجربه کرده؛ از نمونه گیری در آزمایشگاه تا انبارداری و..
آنها بچه پولدار نبوده اند، زندگی راحتی هم نداشته اند، تازه حالا که صادقانه اعتراف می کنند:«یک شبه پول دار شده ایم» می خواهند دست خانواده هایشان را هم بگیرند.
و اما چند نتیجه گیری از این ماجرا برای من:
1- اصلا و ابدا ، هیچ وقت و تحت هیچ شرایطی زود قضاوت نکنم.
2- انسان های موفق از من دور نیستند، کافی است کمی زاویه دیدم را عوض کنم.
3- «زندگی ساعت شنی است،گاه لازم است زیرو رو شود».
4- «آنچه سرنوشت انسان را می سازد، استعدادش نیست،انتخابهایش است».
5- و... مهمترین نکته:اگر «خدا» بخواهد مرا به موفقیت برساند،«بنده» حتی «عدد» هم نیست که نخواهد.