عسل و دستگاه گوارش

رسول اکرم (ص) می فرماید : «اگر در چیزی شفا هست در خوردن عسل است» عسل بی چون و چرا در به کار انداختن دستگاه گوارش بسیار نافع است و تأثیر سودمندی روی هضم غذا دارد و ملین مفیدی است. اگر مدام خورده شود باعث فعالیت طبیعی جهاز هاضمه می گردد. به همین علت است که آن را از قدیم دوست معده نام نهاده اند.

مشاهدات بالینی نشان داده اند در صورتی که عسل با سایر غذاها خورده شود باعث کاهش اسیدهای اضافی معده می گردد و همچنین مشخص شده است که اگر موقع عکس برداری از معده از سولفات باریم و عسل استفاده شود. یکی دو ساعت بیشتر از سولفات باریمی که به تنهایی مصرف شود در معده می ماند و تصویر عضو نیز روی فیلم واضح تر نمایان می گردد.

عسل به عنوان دارو برای درمان امراض معده مانند : زخم معده ، ورم معده و روده موثر است. به علت داشتن آهن و منگنز به هضم غذا کمک کرده و ترشح شیره معده را به حالت طبیعی بر می گرداند و دردهای معده را از بین می برد. از طرفی دارای کنش های دو جانبه می باشد.

کنش موضعی : مانند بهبود زخمهای خارجی موجب بهبودی زخم معده می گردد. کنش تقویت کننده دارد که به طور یکجا روی بدن به ویژه روی دستگاه عصبی است. امروزه قبول کرده اند پیدایش زخمهای معده و اثنی عشر مربوط به عدم تعادل گیرندگی عصبی این اندام هاست. بدین ترتیب آزمایشات پزشکی و بالینی امروزه گواهی می دهند که عسل بهترین دارو برای درمان زخمهای معده و اثنی عشر است.