مزایای خاص و کمیاب عسل

مزایای خاص و کمیاب عسل

تا جایی که تاریخ حکایت می کند خاصیت دارویی عسل مورد توجه بوده است در حال حاضر ضمن اینکه این ادعاها به دلیل سابقه تاریخی آنها پذیرفته شده است، عسل را به عنوان چاشنی در بعضی شربتها و به عنوان نگاهدارنده در بعضی قرص ها به کار می برند. در صنعت توتون سازی نه تنها عسل را برای شیرین کردن توتون جویدنی و انفیه به کار می برند بلکه خاصیت جاذب الرطویه بودن آن باعث گردیده است توتون سیگار و پیپ به سرعت بسوزند.

در کتابی پزشکی مربوط به قرن هفدهم میلادی درباره خواص درمانی عسل چنین آمده است :

«عسل در روغن مالی زخم های چرکین یا ریشه دار و در درمان آنها اختلالات دهان است. در زیاد شدن ادرار موثر است، دردهای شکم و سرفه را آرامش می بخشد، گزیدگی های مار، گاز گرفتن سگ هار، دردهای دستگاه تنفس و هر درد مفصلی را تسکین می دهد.»

عسل به علت داشتن قند فراوان سرکه نمی شود، شراب نمی گردد و به علت طعم شیرین خود طرفداران زیادی دارد. ناسازگاری غذا از بین برده و غذاهای ناگوار را گوارا می سازد. به علت داشتن گلوکز و فروکتوز زود هضم و سریع الجذب بوده و هر دارویی که همراه آن خورده شود به سرعت اثر می کند، زیرا بلافاصله بعد از مصرف وارد خون شده و در درمان کم خونی، امراض هاضمه و ضعف اعصاب مورد استفاده قرار می گیرد.

عسل مزایای کمیاب و خاصی از خود ارائه می دهد که هیچ یک از داروهای امروزی دارای آن مزایا نیستند. طعم گوارایی دارد و آدمی بدون تجویز می تواند آنرا مصرف کند (ولی بهتر است با تجویز پزشک باشد) در عین حال دارویی گرانبها و محصول غذایی بسیار عالی است که در وضع فعلی نیز خواص پیشگیری پزشکی آن به وسیله پروژهشهای علمی و نتایج بالینی تایید شده اند. با توجه به آنچه در مورد ارزش غذایی و طبی عسل گفته شد مشخص گردید که عسل از زمانهای قدیم چه از جنبه غذایی و چه از حیث دارویی اعتبار و برتری ممتاز و چشمگیری به تمام معجون های خوراکی داشته است. حتی امروزه هم عده زیادی معتقدند عسل یک غذای طبیعی است که مزایای فراوانی دارد و بی تردید نه تنها از آن به عنوان قندی بلکه به عنوان داروی معالج بسیاری از بیماریها از آن نام می برند.