10:I[55593,["/_next/static/chunks/0fae3c0f0997e7bb.js","/_next/static/chunks/0729348afdf1273d.js"],"default"] 11:I[22163,["/_next/static/chunks/0fae3c0f0997e7bb.js","/_next/static/chunks/0729348afdf1273d.js"],"default"] 12:I[76678,["/_next/static/chunks/0fae3c0f0997e7bb.js","/_next/static/chunks/0729348afdf1273d.js"],"Image"] 13:I[74085,["/_next/static/chunks/0fae3c0f0997e7bb.js","/_next/static/chunks/0729348afdf1273d.js"],"default"] 15:I[87197,["/_next/static/chunks/0fae3c0f0997e7bb.js","/_next/static/chunks/0729348afdf1273d.js"],""] 14:T6d0,

سرویس تاریخ مشرق- یکی از حساسیت‌های سفارتخانه‌های آمریکا به عنوان مراکز جاسوسی این کشور در منطقه، رصد فعالیتهای اطلاعاتی روس‌ها در کشورهای همسو با واشنگتن بود. به همین دلیل سرویس اطلاعاتی آمریکا با جدیت رفتار سرویس اطلاعاتی شوروی را در کشور امارات پایش می‌کرده است.

چنانکه در اسناد به دست آمده از لانه جاسوسی آمریکا در تهران مورخ ۱۵ آذرماه ۱۳۵۷، به اقدامات امنیتی روس‌ها در امارات چنین اشاره شده است:

«هیچیک از کشورهای کمونیستی، نتوانسته‌اند در امارات دفتر خدمات ارتباطاتی و یا روزنامه نگار مستقر کنند. ولی گویا بعضی از گزارشگران خبرگزاری تاس (خبرگزاری دولتی شوروی) گه‌گاه به امارات سفر کرده‌اند و به دو تن از روزنامه‌نگاران روسی نیز از طرف وزارت اطلاعات امارات متحده عربی اجازه داده شده بود تا برای تهیه گزارش از اجلاس وزیران نفت اوپک به این کشور وارد شوند.» [۱]

۱- اسناد لانه جاسوسی، کتاب یازدهم، موسسه مطالعات و پژوهش های سیاسی، صفحه ۱۴۳.