از محمد صلاح تا ناصر حجازی

مصری‌ها نام محمد صلاح را روی بیش از یک میلیون برگه انتخاباتی نوشتند تا از یک سو نیشی به سیاست‌بازها بزنند و در سوی دیگر دلبستگی‌اشان به ستاره فوتبالی‌اشان را هم به رخ کشند.

حمیدرضا صدر به درخشش محمد صلاح در لیورپول و حضور غیرمنتظره‌اش در انتخابات ریاست جمهوری مصر پرداخته...

مصری‌ها طی روزهای سپری شده دو مسیر موازی در دو دنیای ظاهرا دور از هم را پیموده‌اند.

در انتخابات ریاست جمهوری مصر شرکت کرده‌اند و رکوردشکنی‌های محمد صلاح در فوتبال انگلیس را پی گرفته‌اند. بازیکن‌شان را با ترکیب نیشداری قرار داده‌اند کنار سیاست پیشگان.

برای آنها ورزش مثل همیشه به صورت نمادین در "مسابقه محبوبیت" و همینطور "مسابقه دهن کجی به سیاست پیشگان" در صف اول قرار گرفته. فتاح ال اسیسی برای دومین دوره پیاپی رئیس جمهور مصر خواهد بود، همان سیاستمداری که نود و دو درصد آرا را به خود اختصاص داد.

نامزد دوم موسی مصطفی با فقط سه درصد آرا بوده، ولی سومین نفری که نامش روی برگه‌های انتخاباتی آمده خودش را نامزد هم نکرده بوده. او جایی دور از مصر قرار داشته، در انگلیس، در شهر لیورپول. او: محمد صلاح.

مصری‌ها نام محمد صلاح را روی بیش از یک میلیون برگه انتخاباتی نوشتند تا از یک سو نیشی به سیاست‌بازها بزنند و در سوی دیگر دلبستگی‌اشان به ستاره فوتبالی‌اشان را هم به رخ کشند.

محمد صلاح همان بازیکنی بوده که برای هیچ یک از دو تیم بزرگ و پرطرفدار مصر بازی نکرده، نه برای الاهلی و نه برای زمالک. ولی همان بازیکنی بوده که با ضربه پنالتی دقیقه 94 مصر را برابر کنگو پیروز کرده و مصری‌ها را پس از بیست و هشت سال راهی جام جهانی کرده. همان بازیکنی که با درخشش غیرمنتظره‌اش در لیورپول نام مصر را بیش از هر زمانی سر زبان انداخته.

او برای لیورپولی‌ها شده "سلطان مصری"، سلطانی که رکوردها را از هفته‌ای به هفته دیگر جابجا کرده.

سلطان این هفته دروازه کریستال پالاس را چهار دقیقه به پایان بازی فتح کرده، زمانی که بازی در آستانه تمام شدن با تساوی 1-1 بوده. ولی او در آستانه دروازه وین هنسی سنگربان پالاس ظاهر شده و با پای ضعیفش ضربه تمام کننده را نواخته، با پای چپ. نواخته و آه از نهاد طرفداران روی سکوهای سلهرست پارک که برای دور شدن از منطقه سقوط به کسب یک امتیاز دل بسته بودند درآورده... آن پیروزی، کلوپ را در صدمین بازی که رهبری لیورپول در لیگ برتر را برعهده داشته به پیروزی رسانده. رکورد ششصد و هفت پیروزی لیورپول در لیگ یک و لیگ برتر را - کنار آرسنال، بیشتر از هر باشگاهی در تاریخ فوتبال انگلیس - را بر جای گذاشته، و در کنار همه آنها تعداد گل‌های صلاح در لیگ را رسانده به 29 گل. چهار گل بیشتر از هری کین در تاتنهام، هشت گل بیشتر از سرجیو آگرو در منچسترسیتی. چهارده گل بیشتر از روملو لوکاکو در منچستر یونایتد.

لیورپولی‌ها برای سلطان مصری هورا کشیده‌اند. سلطان که در لیگ فقط دروازه منچستر یونایتد و سوانسی را باز نکرده و یک تنه بیش از سوانسی، هادرزفیلد، برنلی و برایتون گل زده. گل برابر پالاس مترادف بوده با 37 گل سلطان در همه رقابت‌ها، با پشت سر گذاشتن رکورد 36 گل رابی فاولر برای لیورپول در تاریخ لیگ برتر، با این تفاوت بزرگ که سلطان طی چهل و یک بازی به این رکورد رسیده و فاولر طی پنجاه و سه دیدار. سلطان در آستانه گذر از رکورد چهل گل یان راش فصل 87-1986 قرار گرفته. سلطان، رهبری لیورپول در چهارشنبه شب طی نبرد با منچستر سیتی در یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان برعهده خواهد داشت و یکشنبه در گودیسون‌پارک به مصاف اورتون خواهد رفت...و دو ماه بعد پرچم مصر را در جام جهانی بالا خواهد برد. جایی که هکتور کوپر در مصاف با روسیه، اروگوئه و عربستان به او دل خواهد بست. جایی که مصری‌ها برای " President Mo" - لقب دیگر سلطان - هورا خواهند کشید. همان بازیکنی که خودش را "غیر سیاسی" خوانده.

محمد صلاح یا ناصر حجازی؟ سیاست یا فوتبال؟

سیاستمداران همیشه و همه جا از نردبان ورزش بالا رفته‌اند و در عین حال تلاش کرده‌اند در مسابقه فتح قلوب محبوبیت‌شان را نادیده بگیرند... همین دیروز بود که ناصر حجازی، سنگربان افسانه‌ای فوتبال ایران، به بهانه فوتبال و همین طور محبوبیتش نیشی زد به ناکارآیی سیاست پیشگان. جلو آمد و خودش را برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری ایران سال 1384 نامزد کرد. گفت اگر صلاحیتش را تایید کنند سی میلیون رای خواهد آورد، ولی شورای نگهبان صلاحیتش را رد کرد. رد کرد و در پایان انتخابات، محمود احمدی نژاد را به عنوان رئیس جمهور معرفی کردند. حجازی شش سال بعد در بهار 1390 کمی پیش از وداع ابدی‌اش در پرتال شخصی‌اش شرایط اقتصادی کشور را به نقد کشید و یارانه‌های ماهی چهل هزار تومانی را بی‌ثمر خواند.

ورزش و سیاست گره می‌خوردند، دوباره و دوباره. گره می‌خوردند و فاصله‌ای بین صلاح که نامش بر برگه‌های باطله انتخابات مصر نقش بست و حجازی که نامش بر برگه‌های انتخاباتی نیامد وجود نداشت. ورزش چه "نخواسته" مثل صلاح و چه "خواسته" بسان نامزدی بی‌ثمر حجازی، سیاست پیشگان را به چالش می‌کشید، دوباره و دوباره.

منبع: ورزش سه