هومیوپاتی به عنوان یک روش درمانی قدیمی محسوب می‌شود و قدمت این شیوه درمانی به 2000 سال قبل برمی‌گردد. در حقیقت طب هومیوپاتی یک نوع سیستم درمانی کامل و مکمل پزشکی رایج است. از این شیوه درمانی برای درمان برخی بیماری‌ها مانند سرماخوردگی، اسهال و استفراغ، سینوزیت مزمن، آلرژی‌ها و حساسیت‌های فصلی، ناراحتی‌های گوارشی، مشکلات ادراری و سنگ‌های کلیه، میگرن، بیماری‌های زنان و زایمان، امراض پوستی، دردهای عضلانی و استخوانی، بلوغ زودرس یا تاخیر در بلوغ و مسائل روحی و روانی استفاده می‌شود.

مزایای درمان با هومیوپاتی

این شیوه درمان، دانشی چند بعدی است و همه ابعاد زندگی فرد را در نظر می‌گیرد. به طور کلی فلسفه درمان به شیوه هومیوپاتی بر اساس این نظریه استوار است که بدن توانایی بهبود بیماری‌هایش را دارد و در واقع این توانایی از الطاف الهی است و هومیوپاتی این توانایی‌های بدن را در جهت بهبود مشکلات و بیماری‌ها افزایش می‌دهد. برخی از مهمترین مزایای درمان با این روش به شرح زیر می‌باشد:

در درمان با طب هومیوپاتی تلاش بر این است که بیماری توسط تحریم سیستم ایمنی خود بدن درمان شود و برخلاف سایر درمان‌های رایج در پزشکی امروز که تلاش می‌کند عامل بیماریزا را شناسایی و نابود کند، در طب هومیوپاتی اصل بر این است که بدن را تواناتر نمایند تا به شکلی موثرتر با محرک بیماری‌زا مبارزه کند. در طب هومیوپاتی، بدن به عنوان یک واحد مستقل و یکپارچه در نظر گرفته می‌شود و برای هر بیماری سایر اندام‌ها نیز در نظر گرفته می‌شود؛ در صورتی که در سایر درمان‌های پزشکی برای بیماری خاص داروها تجویز می‌شوند، ممکن است این دارو برای دیگر اندام‌های بدن مضر باشد و عوارض جانبی خطرناکی را برای فرد ایجاد کند. درمان به شیوه هومیوپاتی روشی است که درمانی ملایم، موثر و دائمی را به ارمغان می‌آورد. در طب هومیوپاتی بر تقویت سیستم ایمنی بدن تاکید می‌شود، لذا به طور کلی توان بدن را در مقابله با سایر بیماری‌ها افزایش می‌دهد. از دیگر مزایای درمان به شیوه هومیوپاتی صرف زمان و هزینه کمتر برای بیمار است. مکانیسم داروهای هومیوپاتی با طب رایج متفاوت است هرچند به عقیده مخالفان این طب، داروها در طب هومیوپاتی تنها جنبه دارونما دارند، لیکن بسیاری معتقدند که در کل به حفظ سلامت جسم و روان فرد کمک شایانی می‌کند. یکی دیگر از ویژگی‌های بسیار ارزنده شیوه درمانی هومیوپاتی، ریشه‌یابی و بررسی علل بیماری در بیمار است. در این روش پزشک، پیش از آن‌که به درمان بیمار بپردازد برای شناسایی دلایل بروز بیماری در فرد اقدام می‌کند. جالب است بدانید تحقیقات پزشکی بر روی این طب، در همه نقاط جهان نشان داده است، بسیاری از بیماری‌هایی که در طب رایج قابل درمان نیستند مثل بوی بد عرق، بی‌قراری کودکان بغلی، برطرف نمودن اثر انواع ترس‌ها، لکنت زبان، برطرف نمودن آرتروز و استئوارتریت‌ها بدون مصرف مکمل‌های غذایی یا مسکن‌ها، با این روش درمانی به راحتی و به سرعت درمان می‌شوند.

تفاوت داروهای هومیوپاتی با سایر داروهای شیمیایی

در بیشتر موارد، داروهای هومیوپاتی عوارض جانبی ماندگار ندارند و سازمان بهداشت جهانی بی ضرر بودن آنها را حتی در زنان باردار و نوزادان تایید نموده است. در این شیوه اصولا داروها به مقدار کم و با حداقل دوز موثر تجویز می‌شوند و نیاز به مصرف مقادیر زیاد دارو، تکرار مکرر و مصرف مداوم و طولانی مدت نیست. داروهای استفاده شده در این روش، اثر مسکن ندارند و فقط به درمان اختلال می‌پردازند. نتایج تحقیقات نشان داده است، در اغلب بیماری‌ها به ویژه بیماری‌های حاد و مزمن، استفاده از این داروها، بهبودی سریع‌تری از سایر روش‌های درمانی ایجاد می‌کند. منشاء داروهای هومیوپاتی منابع گیاهی، معدنی، جانوری، ترشحات و بافت‌های بیمار (نسودها)، بافت‌های سالم (سارکودها) و میدان‌های فیزیکی است.

محدودیت‌های درمان با هومیوپاتی

طب هومیوپاتی در بسیاری از بیماری‌ها قادر به تکمیل درمان است ولی در پاره‌ای از مشکلات تنها می‌تواند جنبه کمکی و مکمل داشته باشد. به عنوان مثال در مواردی که فرد نیاز به انجام عمل جراحی دارد یا دچار شکستگی عضو شده است، هومیوپاتی قادر به درمان نیست ولی می‌تواند در بهبود سریعتر و کنترل عوارض و پیامدهای جانبی بعد از عمل و ... موثر باشد. هومیوپاتی در درمان کسانی که دچار نقایص ذهنی، عضوی و بیماری‌های ژنتیکی مانند هموفیلی و... هستند، موثر نیست ولی می‌تواند به بهتر شدن حال عمومی، تخفیف عوارض و یا بهبود روحیه و توان فرد کمک کند. درمان با این شیوه، زمانی که نیروی حیاتی بدن قادر به برطرف کردن مشکلاتش نیست مثلا زمانی که به شدت تضعیف شده و یا مراحل پیشرفته سرطان ممکن است با مشکل شکست روبرو شود. چون در این بیماران دیگر نیروی حیاتی شان بسیار ضعیفتر از آن است که داروی هومیوپاتی نیز بتواند کمکی به شفای بیمار بنماید. در واقع بیمار قدرت درونی خود را از دست داده است و نیروی حیاتی به طور غیرقابل جبران دچار تضعیف و عدم تعادل شده است.

در پایان لازم به ذکر است، آنچه در انتخاب روش درمانی اهمیت دارد، در الویت اول، مصالح بیمار و امکانات موجود است.

منابع: سایت انجمن هومیوپاتی، سامانه سلامت و خدمات اینترنتی پزشکی ایران