14:T6ef,

به گزارش خدمت؛ هر کدام از نام‌‏هاى خدا در قرآن کریم، ناظر به برخى از صفات اوست. تنها نامى که به تمام صفات و کمالات الهى اشاره دارد، کلمه اللّه می‌باشد و به تعبیر دیگر، جامع تمام صفات جمال و جلال است؛ به همین دلیل، سایر اسماى خداوند غالباً صفت براى کلمه «اللّه» ذکر مى‌شود؛ مانند: «فإنّ اللّه غفور رحیم» و «فانّ اللّه سمیع علیم».

در زبان عرب و فرهنگ وحی، «إله» بر هر معبودی که عابدان در پیشگاهش خضوع کنند اطلاق می‌شود؛ حق باشد یا باطل. اما «الله» بر اثر کثرت استعمال، عَلَم(اسم خاص) ذات مقدس خداوند است که جامع همه صفات جلالی و جمالی است و جز بر او اطلاق نمی‌شود. لفظ جلاله «الله»، موصوف همه اسمای حسنای خداوند قرار می‌گیرد؛ ولی صفت هیچ اسمی واقع نمی‌شود؛ از این‌رو «الله، اسم ذات و دیگر اسم‌های خداوند، نام‌های صفات او است.»
منبع:

کتاب هزار و یک نکته ازقرآن کریم، محسن قرائتی، ص5.
تسنیم، ج1، ص 280.