جسد آزاده را تکه تکه کردم تا کمردرد نگیرم !

به گزارش فانوس، در ادامه گفت و گو با این فرد را می خوانید:

چند سالته و چه کاره ای؟

۴۴ سالمه و در کار ساخت و ساز هستم.

اگر مقتول رو نمی خواستی چرا از زندگی اش نرفتی بیرون؟

(سکوت)

تحصیلات شما چقدره؟

دیپلم هستم، عمران خوندم اما ادامه ندادم...

قساوت قلب یعنی چی؟

قساوت قلب یعنی آدم به نقطه ای برسه که اون چیزی رو که از قلبش بیرون میاد، پا روی اون بذاره.

قلبت تند تند می زنه؟

بله من مدت هاست خواب ندارم. عذاب وجدان دارم. شما وقتی قساوت قلب رو پرسیدید، تلنگری به عملکرد احمقانه من در روز حادثه بود.

چند تا خواهر و برادرید؟

سه تا برادر هستیم و من فرزند کوچک خانواده ام. بقیه ازدواج کردند، آزاده ۳۶ سالش بود و من او را دقیقا ۱۸ سال پیش بالاتر از میدان ونک دیدم. آن زمان من در حال تردد با خودروام در ونک بودم که آزاده با دوستش سوار خودروی من شدند.

شما که مسافرکش نبودید، چی باعث شد این دو خانم را سوار کنید؟

شاید شور و شوق جوانی بود. در طول این ۱۸ سال گاهی یک سال یا یک سال و نیم و حتی تا دو سال و نیم همدیگر رو نمی دیدیم اما در مناسبت های خاص مثل تولد زنگ می زدیم و با هم قرار می گذاشتیم. من با آزاده فقط دوست بودم.

شما به خانواده آزاده خدماتی می دادید، در ازای آن چه چیزی مطالبه می کردید؟

من چیزی مطالبه نمی کردم. هیچ چیز.

چرا یک دختر را ۱۸ سال به دنبال خودتون کشوندید؟

من هیچ وقت به آزاده امیدواری نمی دادم... فقط از نظر احساسی به آزاده تعلق خاطر داشتم.

چرا حتی با این که دوستش داشتی اما قانونی و شرعی اقدامی نکرده بودی؟ هزینه اش رو می دادی؟ خرجش رو می دادی پس چرا با او ازدواج نکردی؟

بین من و آزاده این اعتماد بود که تا هر زمانی که خواستیم با هم هستیم ولی هر کداممان شرایط ازدواج داشت و موقعیت برایش پیش آمد، می تواند برود و ازدواج کند. برای آزاده اتفاقا خواستگار هم زیاد بود اما ازدواج نمی کرد. مستقیم به من هم چند بار گفت بیا ازدواج کنیم اما من او را برای ازدواج نمی خواستم.

پس اگر نمی خواستید چرا از زندگی اش بیرون نرفتید؟

آزاده را به عنوان یک دوست می توانستم بپذیرم اما نه به عنوان کسی که شریک زندگی باشد.

چرا وقتی این خانم رو نمی خواستید به طور کامل از زندگی اش نرفتی؟

آزاده هیچ وقت من رو به عنوان حساب بانکی نگاه نمی کرد.

روز حادثه چه اتفاقی افتاد؟

پنج شنبه قرار شد به یاد قدیما صبح زود با هم به کله پزی برویم. من با خانواده اش هم رفت و آمد داشتم اما یک شب هم خانه شان نماندم.

آزاده چی؟

آزاده هم حتی یک بار خونه من نمونده. با هم مهمانی می رفتیم اما آزاده همیشه شب به خانه خودش برمی گشت.

با هم سفر خارج از کشور هم رفتید؟

بله. یک بار ترکیه رفتیم.

خب، از روز حادثه بگو.

ساعت ۶:۳۰ صبح با آزاده قرار داشتم. وقتی رسیدم، مادرش اومد و احوال پرسی کردیم. مادر و خواهرش داشتند می رفتند برای ورزش صبحگاهی. آزاده هم ۶:۳۵ اومد و رفتیم یک کله پزی بالای میدان پروین در منطقه تهرانپارس. شروع کردیم به حرف زدن.

این را هم بگم که هم من و هم آزاده همیشه مبادی آداب بودیم و هیچ وقت جمله یا کلمات بدی از دهانمان بیرون نمی آمد. کلا آزاده استرس داشت و چند بار از دستش حتی قاشق افتاد. من عاشق مادرم هستم و شرمنده اش هستم که این جنایت را مرتکب شدم. آن روز آزاده به مادرم ناسزاگویی کرد.

من چند بار حرفی نزدم اما در نهایت با هم شروع به ناسزا و جدل کردیم. آزاده بحث را کشاند به سمت من که اگر با من ازدواج کرده بودی الان زندگی ام این گونه نبود. خواهر کوچک من ازدواج کرده و قرار است بچه اش هم به دنیا بیاید اما من چی؟ دو سال قبل آزاده به من پیشنهاد ازدواج داد و من هم گفتم درباره آن صحبت می کنیم اما بعد از حدود دو هفته بهش گفتم که با او ازدواج نمی کنم.

در نهایت بحث ما در روز حادثه به ناسزاگویی کشید و من بهش گفتم به مادرم ناسزاگویی نکن اما اون بدتر کرد. بالاخره صبرم تموم شد و خودرو رو سریع نگه داشتم. روز قبل به دلیل عارضه آرتروز گردن که آزاده داشت و رفته بود فیزیوتراپی دست چپش درد می کرد. من ناگهان به سمت آزاده خیز برداشتم با یک دستم گردنش را گرفتم و دست دیگرم را روی دهانش گذاشتم تا دیگر ناسزا نگوید، به خودم که آمدم دیدم آزاده کبود شده است.

چون دستش رو همیشه دو دور دور کمربند ماشین می پیچید و دستش توی کمربند گیر کرده بود بنابراین نمی توانست از خودش هیچ واکنش دفاعی نشان بدهد. یک لحظه حس کردم رنگش کبود شد اما دیر شده بود.

چند وقت پیش هم در استخر نفسش بند آمده بود و اورژانس توانسته بود او را احیا کند من هم فکر کردم مثل همان روز استخر شده و سریع روسری اش رو باز کردم و چند تا چک زدم توی صورتش اما به هوش نبود.

خیلی ترسیده بودم. به سمت زمین های کشاورزی اطراف تهران رفتم تا آن جا رهایش کنم اما آن جا برعکس همیشه شلوغ بود. برگشتم سمت آپارتمان خودم در ایوانک و در پارکینگ رو باز کردم. آزاده روی همان صندلی نشسته و کبودی صورتش زیادتر شده بود. رفتم بالا و در آپارتمان رو باز کردم و برگشتم تا آزاده را داخل آپارتمان ببرم. با سختی و استرس زیاد او را به داخل بردم. بیست دقیقه بالای سرش بودم و نگاهش کردم. بعد رفتم توی خیابان و یک نایلون بزرگ خریدم، یک پتو می خواستم بخرم تا جسد را لای آن بپیچم تا به یک جای دیگر ببرم. دو تا چاقو خریدم.

چرا دو تا چاقو خریدی؟

نمی دانم. اصلا باور کنید خودم نمی دانستم چرا این چاقوها و نایلون ها رو خریدم. حتی وقتی چاقو را دور انداختم متوجه اره ای بودن یکی از آنها شدم.

شما عصبانیت تان و بحث تان اتفاقی بود؟ این که شما رفتید چاقو و نایلون خریدید، نشان می دهد که این ها اتفاقی نبوده؟

خدا شاهده من فقط برای این که حمل جسد راحت تر بشه این کار رو کردم. چون واقعا کمرم درد گرفت وقتی آزاده رو تا توی آپارتمانم حمل کردم. هیچ منطقی پشت کار من نیست. من این را قبول می کنم.

استدلال این کار شما چه بوده است؟ شما عمدا کسی را کشتید؟ اما مثله کردن یعنی نفرت و کینه.

(سکوت)

به نظر شما آدم هایی مثل خودتان نقطه ضعف زندگی شان چیست؟

حماقت در یک لحظه.

شما ۴۰ سال زندگی کردید فقط حماقت نقطه ضعف شما بوده است؟

من همیشه به دلیل تشکیل ندادن خانواده از طرف مادرم سرزنش می شدم.

چرا با کراهت از ازدواج کردن با آزاده صحبت می کنی؟ مگر از او کینه به دل داشتی؟

نه اصلا نفرت نداشتم. این اواخر بعد از این که یک سری رفتارهایش برام روشن شد، باعث شد از آزاده کمی ناراحت باشم. اما از او کراهت یا تنفر نداشتم. ضعف من این بود که هیچ وقت ازدواج نکردم.

اگر از آزاده و رفتارهایش و حتی ناسزاهایش ناراحت بودی، می تونستی شکایت کنی نه این که بکشیش.

درسته اما اون لحظه که آزاده به مادر من ناسزاگویی کرد؛ من قصدم کشتن نبود. اصلا قصدم این کار نبود. (گریه می کند)

الان دوست داری به روح آزاده چی بگی؟

(با گریه) شرمنده اش هستم.

یعنی چی شرمنده اش هستی؟

حاضرم هرگونه مجازاتی را بپذیرم. من داشتم زندگیمو می کردم. کسی که دست به جنایت می زند قطعا هدفی داره، نفرتی داره اما من به خدا هیچ کدوم این ها رو نداشتم (با گریه) از این بدتر حقمه ولی از این مصاحبه اگر یک نفر عبرت بگیره همین برام کافیه ...