تأثیر کشت عمودی بر تأمین غذای جهان و تغییر صنعت کشاورزی

با افزایش سریع جمعیت در جهان، تأمین غذای تمام انسان‌ها به مسئله مهمی تبدیل شده است. یکی از راه‌حل‌ها کشت عمودی‌ست. اما آیا این کار، به‌تنهایی پاسخگوی نیاز بشر به غذا خواهد بود؟

نیاز بشر به غذا

سال‌به‌سال شهرها بزرگ‌تر می‌شوند و زیستگاه‌های طبیعی و بکر به زمین‌های زراعی و چراگاه تبدیل می‌شوند تا غذای جمعیتِ درحال‌رشد جهان را تأمین کنند. اما با وجود تعدی ما به محیط زیست، هنوز هم برای تأمین غذای تمام مردم دچار مشکل هستیم. نسبت به کشاورزی مرسوم، مزرعه‌های عمودی می‌توانند راه‌حل خوبی برای تولید بیشتر محصولات کشاورزی طی سال آن‌هم در فضای کمتر باشند.

کشت عمودی چیست؟

حالا که زمین برای کشت و چراگاه نایاب شده است و آفت‌کش‌ها و علف‌کش‌ها به سلامت ما و محیط‌ زیست صدمه می‌زنند، انسان‌ها به‌دنبال راه‌های جدیدی برای تولید غذا هستند؛ مثل کشاورزی شهری. درمجموع، کشاورزی شهری فرآیند کشت غذا در محدوده‌ شهری (روی پشت‌بام یا در حیاط‌خلوت یا ایوان خانه) است. هدف از این کار تأمین غذای تازه و سالم برای خانواده است که مواد شیمیایی به آن اضافه نشده باشد. وقتی غذای خودتان را کشت کنید، می‌توانید این چیزها را کنترل کنید.

کشت عمودی نوعی کشاورزی شهری‌ست، اما مزرعه‌های عمودی اغلب در فضاهای پوشیده و در محیط‌های کاملاً کنترل‌شده راه‌اندازی می‌شوند. گیاهان در قفسه‌هایی کشت می‌شوند که روی هم چیده شده‌اند و محیط با دقت پایش می‌شود. بنابراین، در تمام طول سال می‌توان به کاشت گیاهان پرداخت.

علاوه بر کشت گیاه، برخی از کشاورزان مزارع عمودی، روش‌هایی برای پرورش ماهی در محیطی خودبسنده اختراع کرده‌اند. آبی که از گیاهان پس‌ داده می‌شود در مخازن ماهی بازیافت شده و فاضلاب ماهی هم کودی برای گیاهان می‌شود. سپس، هم از گیاهان و هم از ماهی‌ها می‌توان به‌عنوان غذا بهره‌ برد.

مزایای کشت عمودی

مزایای کشت عمودی پُرشمار است. کشاورزان می‌توانند محیط گیاهان را در مزارع عمودی کنترل کنند. در نتیجه گیاهان در معرض شرایط آب‌وهوایی ناجور یا خشکسالی قرار نمی‌گیرند و رطوبت، مواد مغذی و آب برای حصول شرایط بهینه‌ رشد گیاهان تأمین می‌شود. به خاطر محیط کنترل‌شده، محصولات را می‌توان بیشتر از سالی یک بار برداشت کرد که نسبت به کشاورزی سنتی بازده بیشتری دارد.

مزارع عمودی نسبت به مزارع مرسوم پایدارتر هستند، زیرا از آب کمتری استفاده می‌کنند (که اغلب در خود سیستم بازیافت می‌شود) و فضای کمتری اشغال می‌کنند. همچنین از سوخت‌های فسیلی کمتری بهره می‌برند، زیرا به ماشین‌آلات سنگینی مثل تراکتور و کمباین احتیاج ندارند.

فناوری به کشاورزان مزارع عمودی کمک می‌کند که بهترین نتیجه را از مزرعه‌هایشان بگیرند. لامپ‌های مخصوص این سیستم کشاورزی به گیاهان کمک می‌کند که نور بیشتری دریافت کنند و باعث می‌شود که نسبت به گیاهانی که صرفاً به خورشید متکی هستند، شاهد رشد سریع‌تری از گیاهان باشیم. مزرعه‌های عمودی در برابر حشرات هم محافظت بهتری دارند و بنابراین، نیاز به محصولات شیمیایی مضر را کاهش می‌دهند.

معایب کشت عمودی

اگرچه مزارع عمودی در مسائلی همچون گرسنگی محلی و پایداری می‌توانند کمک کنند، اما موانعی وجود دارد که احتمالاً از همه‌گیرشدن آن‌‌ها جلوگیری می‌کند. هزینه‌ برپایی مزرعه‌ عمودی می‌تواند یکی از عوامل بازدارنده باشد. برآوردهای محافظه‌کارانه هزینه‌ اولیه‌ این استارت‌آپ حدود ۱۱هزار دلار تخمین زده می‌شود، اما برآوردهایی هم وجود دارد که به میلیون‌ها دلار می‌رسد.

پیداکردن انبار یا ساختمانی متروک و خالی از سکنه در فضای شهری با قیمتی منطقی هم دشوار است. از آنجایی که مزارع عمودی برای لامپ‌های رشد و کنترل‌های محیطی سفت‌وسخت به برق نیاز دارند، محل مدنظر باید برق قابل‌اتکایی داشته باشد؛ هر ساختمان قدیمی و متروکی چنین شرایطی را ندارد. مزارع عمودی به‌شدت به فناوری نیز وابسته هستند که احتمالاً پُرهزینه است. روشن‌نگه‌داشتن چراغ‌ها و کارکردن مداوم کنترل‌‌کننده‌های محیطی بر مصرف انرژی و در نتیجه بر بودجه‌ شما اثر می‌گذارند.

همه‌ گیاهانی را که به‌شکل سنتی پرورش می‌یابند، نمی‌توان در مزرعه‌ عمودی کشت کرد. گیاهانی با برگ‌های بزرگ در محیط سرپوشیده بهتر عمل می‌کنند، اما کشت گیاهان اساسی مانند گندم و سیب‌زمینی و برخی میوه‌ها و سبزیجات در فضای سرپوشیده دشوار است. تعداد گیاهانی که بتوان در باغچه‌های عمودی کشت کرد محدود است.

کشت برای تأمین غذای گرسنگان کار پسندیده‌ای‌ست، اما باید سودآور هم باشد؛ به‌خصوص وقتی که هزینه‌ اولیه برای برپایی مزرعه‌ عمودی این‌قدر زیاد است. اگر بازاری در منطقه‌ شما وجود نداشته باشد، کشت مقادیر زیادی غذا که نتوانید بفروشید، فقط اتلاف وقت است.

حکم نهایی

با وجود تمام این معایب، نکات مثبت فراوان است. مزرعه‌های عمودی علاوه‌بر اهمیت‌دادن به پایداری و کمک به مبارزه با گرسنگی، حمایت از اقتصادهای محلی را بیشتر می‌کنند. این مزارع می‌توانند شغل خلق کنند، سود بدهند و منبعی از غذای سالم برای مردم محلی فراهم کنند.

با پیشرفت فناوری، رویکردهای جدید، بازدهی و بهره‌وری مزارع عمودی را افزایش می‌دهند. هر چه نباشد، این ایده گفت‌وگو درباره‌ تغییر صنعت کشاورزی را آغاز می‌کند و نقطه‌ای برای شروع جست‌وجو به‌منظور روش‌های بهتر و پایدارتر تولید غذا در اختیارمان می‌گذارد.

منبع

این مقاله را در شبکه‌های اجتماعی بازنشر دهید