شفا آنلاین>سلامت جنسی>چسبندگی لابیا در ناحیه تناسلی دختربچه ها اغلب یک یافته اتفاقی در حین معاینه است اما میتواند با علائمی همچون عفونت ادراری، سوزش ادرار، باریک شدن جریان ادرار، التهاب در ناحیه تناسلی خارجی، خروج مقداری ادرار بعد از بلندشدن از سر دستشوئی، خون در ادرار، اشکال در دفع ادرار و بندرت، بندآمدن کامل ادرار خود را نشان دهد.

چسبندگی لابیا از عقب به جلو
به گزارش شفا آنلاین:این اختلال 2% از دختران قبل از سن بلوغ را گرفتار میکند و سن تشخیص آن اغلب حوالی 2 سالگی است و علت آن ممکن است کمبود هورمون جنسی زنانه (استروژن) باشد. بندرت ممکن است چسبندگی لابیا در خانمهای بالغ پس از زایمان یا در زنان یائسه نیز دیده شود. با توجه به شیوع بالای این اختلال، لازم همه دختر بچهها، حتی اگر هیچگونه علائم ادراری ندارند از این نظر معاینه شوند چرا که مطالعات نشان دادهاند برطرف کردن چسبندگی، احتمال عفونت ادراری را کاهش میدهد.

چسبندگی از جلو به عقب

درمان:

حدود 80% موارد چسبندگی لابیا ظرف یک سال به صورت خودبخود برطرف میگردند اما موارد علامت دار حتماً نیاز به درمان دارند. قدم اول استفاده از کرمهای موضعی استروژن یا کورتون (بتامتازون) است. استفاده از این کرمها میتواند با عوارض جانبی همراه باشد که در مورد کرم استروژن (استرومارین) عبارتند از تیره رنگ شدن پوست ناحیه تناسلی، حساسیت سینهها و رویش مو در ناحیه تناسلی. عوارض بتامتازون عبارتند از نازک شدن پوست ناحیه تناسلی، عفونت پوستی، قرمزی و خارش. با توجه به عوارض ذکر شده استفاده از درمانهای موضعی باید در کوتاهترین زمان ممکن و به محض برطرف شدن چسبندگی قطع شود. میتوان کرم را یک تا دو بار در روز و حداکثر به مدت 6 هفته ادامه دارد اما در صورتی که بیمار به این درمان پاسخ ندهد و یا دچار عوارض جانبی دارو شود، قدم بعدی درمان جراحی است که در صورت عدم همکاری کودک، باید زیر بیهوشی انجام شود اما در کودکانی که همکاری لازم را داشته باشند به صورت سرپائی و با استفاده از پماد بیحسی موضعی قابل انجام است.

نمای لابیا پس از رفع چسبندگی
درمان به هر روشی که انجام شود، عود شایع است و ممکن است تا زمان رسیدن بیمار به سن بلوغ چندین بار رخ دهد که درمان آن نیز به همان روشهای ذکر شده صورت میگیرد. اینجانب به مادر بیمار توصیه میکنم پس از دفع چسبندگی روزی 4 بار ناحیه تناسلی کودک را با مقداری وازلین چرب کند و لابیاها را با دست از هم باز کرده و مقداری کشش به دو طرف آنها وارد نماید تا احتمال چسبندگی مجدد کاهش یابد. مزیت روش جراحی به روش داروئی در این است که انسداد بصورت فوری و بطور کامل برطرف میشود که این امر بویژه در بیماران علامت دار اهمیت دارد.

تنگی نوک مجرا ( مه آتوس)
تنگی نوک مجرا در پسر بچه ها یکی از عوارض ختنه است که بدلیل تماس مکرر نوک آلت با پوشک و ادرار ایجاد میگردد. علامت آن باریک شدن، پرتاب زیاد و یا انحراف مسیر ادرار است به صورتی که ادرار به شلوار یا حتی صورت وی میپاشد.

معمولا شدت تنگی در حدی نیست که سبب آسیب کلیه یا برگشت ادرار شود اما رفع تنگی تخلیه مثانه را بسیار راحت تر میکند. برخی پزشکان به والدین توصیه میکنند که برای رفع تنگی با استفاده از تب سنج (ترمومتر) جیوه ای روزی چند بار نوک مجرا را گشاد کنند اما عود تنگی با این روش بسیار بالاست. روش قطعی درمان، ایجاد برشی در نوک آلت و سپس استفاده از تب سنج برای گشاد کردن نوک مجرا روزی یک یا دو بار تا یک ماه است. عمل باز کردن تنگی (مه آتوتومی) را در اکثر موارد میتوان در مطب، بدون هیچگونه دردی و با استفاده از بیحسی موضعی به کمک پماد بیحسی انجام داد. در موارد نادری که کودک به شدت ترسیده باشد بهتر است این عمل در اتاق عمل و تحت بیهوشی انجام شود.

برای پیشگیری از تنگی مه آتوس توصیه میشود تا چندین هفته بعد از ختنه پیش از پوشک کردن سر آلت را با مقدار زیادی وازلین چرب نمود و پوشک کودک را نیز به صورت مکرر تعویض نمود تا سر آلت به مدت طولانی در تماس با ادرار قرار نگیرد. روش ختنه (حلقه یا سنتی) تاثیری در ایجاد تنگی ندارد.

پزشک آنلاین

دکتر فرشید علیزاده [ فلوشیپ ارولوژی اطفال ]