ناظم مدرسه غرب تهران «منحرف جنسی» نیست

صابری: نشانه هایی از اینکه ناظم مدرسه غرب تهران منحرف جنسی است ندیدم

مهدی صابری، متخصص روان‌پزشکی و رئیس بخش معاینات روان‌پزشکی سازمان پزشکی‌قانونی که معاینه معلم خاطی را انجام داده، در پاسخ به این سؤال که نتیجه معاینه معلم خاطی چه بود، نیز گفت: آقای «ح»، به‌عنوان یک معلم یا دبیر جوان که اظهار می‌کند مدتی کارهای فرهنگی می‌کرده، به نظر فرد جوانی می‌آید که قبول چنین مسئولیتی در مدرسه برایش زود بوده است.

آقای «ح» یک مرد جوان متأهل است و فرد بدون سوءپیشینه‌ای است؛ اما در جایگاهی قرار می‌گیرد که آن جایگاه او نیست. در دبیرستانی که ادعای سطح بالابودن دارد، فردی برای معاونت در نظر گرفته می‌شود که تجربه کافی کارهای مدیریتی ندارد. به جای انتخاب فردی با یک شرایط سنی که بتواند صاحب اتوریته و موقعیت خاص نزد بچه‌ها باشد تا بتواند از عهده کار بربیاید، کار را به عهده یک جوان می‌گذارند. مدیریت یک دبیرستان باید بر کارها نظارت کند.

به‌عنوان مثال اگر معلم مذکور هرازگاهی دانش‌آموزان را صدا می‌کرده و می‌گفته به اتاق من بیا، شاید یک یا دو بار غفلت شود؛ اما مدیر بالاخره باید متوجه رفتارهای مشکوک این معلم بشود؛ یا دبیری که سر کلاس می‌رود و ناظم از او می‌خواهد چند دانش‌آموز را به اتاقش بفرستد، او باید پیگیر رفت‌وآمد این دانش‌آموزان به دفتر باشد. نکته اینجاست که بعضی از چیزها انگار زمینه رفتارها را فراهم می‌کند و ما هم لازم نیست اصلا آدم‌های جنایتکاری در جامعه داشته باشیم، اصلا گاهی شرایط به گونه‌ای پیش می‌رود که آدم‌ها ناخواسته وارد یک بازی می‌شوند و اقدام جنایتکارانه انجام می‌دهند.

متخصص روان‌پزشکی و رئیس بخش معاینات روان‌پزشکی سازمان پزشکی قانونی تأکید کرد: ‌فردی که چنین مسئولیت مهمی دارد، باید روحیات او را در نظر گرفت. من از این فرد سؤال کردم که آیا شما تجربه‌ای از معاونت مدرسه داشته‌اید و پاسخش منفی بود. از او سؤال کردم با چه پشتوانه و اعتمادبه‌نفسی چنین سمتی را قبول کردی؟ او جواب داد روز اول مدیر به من گفت که با این بچه‌ها قاطع باش، ضمن اینکه با آنها دوست هستی و من با این فرمول جلو رفتم. شما حساب کنید که فرمول ما برای اینکه یک نفر را در جایگاه معاون مدرسه بنشانیم، این است؛ یعنی همه کلاس‌ها و دورهای آموزشی و مدیریتی و روان‌شناسی رفتاری با دانش‌آموزان همه هیچ است و یک نفر بدون پشتوانه و تجربه با جمله قاطعیت و رفاقت سمت معاونت یک مدرسه معتبر را به دست می‌گیرد.

همین فرمول در همه جاهای دیگر هم ممکن است کاربرد داشته باشد و چه بسا که اجرا شود. کسی نمی‌آید یک بررسی بکند که این ناظم هنوز خیلی جوان است و با دانش‌آموزان فاصله سنی زیادی ندارد؛ آن‌هم دانش‌آموزانی که در سن بلوغ قرار دارند، آیا این ناظم می‌تواند صحبت‌ها و خواسته‌های این دانش‌آموزان را در حوزه بلوغ پاسخ بدهد؟ ِآیا به این تجربه رسیده است؟ ‌من مطمئنم خیر! این فرد نمی‌توانسته پاسخ‌گوی سؤالات و رفتارهای آنها در حوزه بلوغ جنسی باشد.

صابری با بیان اینکه ضربه وارد‌شده به این دانش‌آموزان جبران‌ناپذیر است، تأکید کرد: ما الان دنبال این هستیم که بگوییم این فرد چه مشکل یا چه بیماری‌ای داشته؟ من ایشان را معاینه کرده‌ام و با صراحت می‌گویم او بیماری روانی نداشته است. در‌حالی‌که ما عادت کرده‌ایم به قاتل آتنا و ستایش بگوییم روانی، بیجه و خفاش شب را هم روانی خطاب کنیم، نخیر! ما در واقع شاهد شرایطی هستیم که این شرایط با حضور افرادی که موقعیت‌شان کارشناسی‌ نشده است، زمینه‌های ارتکاب جرم را فراهم می‌کنیم. اگر به بچه‌ای تجاوز می‌شود، باید ببینیم آیا سیستمی داشته‌ایم که در‌این‌باره به این بچه‌ها آموزش بدهد تا بچه‌ها از خود مراقبت کنند؟ آیا سیستم نظارتی خانواده روی این بچه‌ها کافی بوده؟ اصلا خود خانواده آموزشی روی این مسائل دیده؟ آیا در مدارس کسی تجربه و مهارت در حوزه مسائل جنسی داشته که به بچه‌ها پاسخ بدهد؟ و چون این اتفاق‌ها نیفتاده، هرکسی به خودش اجازه می‌دهد از موقعیت سنی این بچه‌ها سوءاستفاده کند و چنین اتفاقاتی را رقم بزند و با روحیه و حیثیت بچه‌ها بازی کند.

من در صحبت‌هایم با این فرد، نشانه‌هایی از اینکه او منحرف جنسی است، ندیدم؛ چون از نظر علمی همه این چیزها تعریف خود را دارد و منحرف جنسی کسی است که رفتارهای جنسی منحرفانه را به صورت مکرر انجام می‌دهد و ما درباره این فرد هیچ دلیلی مبنی بر اینکه این کار را مستمر انجام داده، نداریم. از طرفی بیماران روانی معمولا این‌طوری نیستند که صرفا در مسائل جنسی انحرافی رفتار کنند؛ بلکه عملا بیماران روانی کمتر با روش‌های آزار جنسی نسبت به بچه‌ها پیش می‌روند. آقای «ح» فرد نرمالی است که در یک جایگاه نادرست و بدون نظارت درست قرار گرفته است.

الان همه در جامعه می‌پرسند آیا به این بچه‌ها تجاوز جنسی شده و اگر جواب منفی باشد، به نظر می‌رسد که نه افکار عمومی نه سیستم‌های مربوطه دیگر حساسیتی نخواهد داشت. در حالی که تجاوز فقط این نیست که یک رابطه کامل جنسی صورت بگیرد، زنان و دختران ما در جامعه بارها در روز در اماکن عمومی و پرجمعیت یا در جاهای خصوصی مورد تعرض قرار می‌گیرند. هرکس که از حد و حدود خود خارج ‌شود و بدون رضایت فرد مقابل با او تماس جنسی برقرار ‌کند، تجاوز انجام داده. اینکه در اتوبوس و مترو به بدن یک زن دست بزنی، این هم یک تجاوز است.

گردآوری: گروه خبر سیمرغ
seemorgh.com/news
منبع: روزنامه شرق