بهلول اولین مجله طنز پس از انقلاب است. این نشریه که رویه خود را در شناسنامه فکاهی، سیاسی- انتقادی اعلام کرده است ، از نشریات موفق پیش از کودتای 1332 بود که در سالهای پس از کودتا امکان نشر نیافت. نخستین شماره پس از انقلاب آن تحت عنوان : «دوره جدید، سال بیست و نهم» انتشار یافت، در روز سه شنبه 29 اسفند 1357 ، در 28 صفحه ، به قیمت 5 تومان و با روی جلد و پشت جلد رنگی انتشار یافت.

صاحب امتیاز و مدیر مسئول بهلول، سید احمد سکاکی و سردبیرآن ، سید ابراهیم سکاکی بود و از شماره 2 زیر نظر شورای نویسندگان اداره می شد.
بهلول ، که آغازگر حرکت مجدد مطبوعات طنز پس از انقلاب به شمار می آید، زمانی انتشار دوباره ی خود را شروع کرد که هنوز اخلاق در طنز نهادینه نشده بود. از این رو، بخشی از مطالب و تصاویر آن، تداوم بخش حرکت هزل پیش از خود به شمار می آید. عمده ی مطالب بهلول شامل کاریکاتور ، عکس، نثرهای کوتاه، صفحه جوک، گزارش طنز از مجلس (تماشاخانه پارلمان) ، فرهنگ بهلول، داستان کوتاه (با امضای عوضعلی خان) ، جدول و شعر بود.
طنز آورانی چون محمد حاجی حسینی، محمد خرمشاهی، قدرت اله عسگری، محمد اوزی ، ناصر داروگر کرمانی ، ایرج شمس (با امضای ایرج آنتن) با آن همکاری مستمر داشتند.
اشعار ضربی حاجی حسینی در این نشریه طرفداران خاص خود را داشت. در زمینه کاریکاتور ، احمد عبداللهی نیا، جواد علیزاده ، بیژن دلزنده، بهمن عبدی و داروین میثاقی با آن نشریه همکاری داشتند. بهلول ، از نظر سیاسی به جناح فکری خاص وابستگی نداشت و سعی می کرد در جهت انقلاب حرکت کند و موضعی انتقادی- ارشادی در برخورد با مسایل روز داشته باشد. علاوه بر این، بخش قابل توجهی از آثار و کاریکاتورهای آن ، به خاندان سلطنت و وابستگان بیگانه می پرداخت.
با این حال ، بهلول برای تداوم کار، با مشکل مواجه بود. پس از چاپ شماره 17 در یکشنبه 31 تیر 1358 توقیف شد و شماره 18 را پس از یک وقفه پنج هفته ای ، در 4 شهریور همان سال چاپ کرد.

این نشریه از تابستان 1360 به بعد امکان ادامه نشر نیافت و آخرین شماره آن (شماره 90) در 28 صفحه، در 31 خرداد 1360 به چاپ رسید و سپس توقیف شد.