پدرم هنگام زایمان من حضور نداشت، در واقع در آن سال ها حضور پدر در اتاق زایمان مُد نبود و کسی به آن فکر نمی‌کرد. احتمالاً پدر شما نیز مثل پدر من، جایی در اتاقی قدم می‌زده و منتظر شنیدن صدای گریه نوزاد و خبر موفقیت زایمان و سلامتی مادر و فرزندش بوده است. اما چند سالی است که سناریوی زایمان تغییر کرده و بحث حضور پدر در اتاق زایمان مطرح شده است. امروزه حضور پدران در بخش زایمان در بسیاری از کشورهای اروپائی و آمریکا به امری انتخابی تبدیل گشته است. من نیز مخالف ایده حضور مردان در اتاق زایمان نیستم، اما با این حال، حضور همسر دراتاق زایمان به این سادگی‌ها هم نیست.

حضور همسر در اتاق زایمان برای حمایت و پشتیبانی عاطفی

یکی از دلایلی که زوج‌ها برای حضور همسرانشان در زایمان پافشاری می‌کنند، برای تضمین این مسئله است که مادر طی زایمان حمایت و پشتیبانی بیشتری از همسر خود دریافت کند. در واقع تاریخچه این ماجرا به زمانی باز می‌گردد که زایمان‌ها برای اولین بار به محیط‌های کلینیکی و بیمارستانی انتقال یافت و بانوان ساعت‌های طولانی را به تنهایی در بخش‌های زایمان سپری می‌کردند. مادران احساس انزوا می‌کردند و امکان اینکه براساس توصیه افراد حاضر در بخش زایمان، نقشه زایمان خود را تغییر دهند، افزایش می‌یافت (از طبیعی به سزارین).

مشکلات و معایب حضور پدر در اتاق زایمان

اما برخی از متخصصین زنان و زایمان عقاید متفاوتی دارند و موافق حضور همسر در اتاق زایمان نیستند. آنان معتقدند؛ ممکن است حضور همسر در اتاق زایمان، مراحل زایمان را از مسیر صحیح منحرف یا کُند گرداند و منجر به زایمان‌های طولانی‌تر یا پیچیدگی‌های بیشتر شود. این موضوع ارتباطی به دست و پا چلفتی بودن پدر در اتاق زایمان ندارد، بلکه مربوط به احساس و تجربه تصویری ای است که همسرتان با آن مواجه می‌شود.

خودتان را جای همسرتان بگذارید و شرایط اتاق زایمان را تصور کنید. احتمالاً بسیار عصبی در پشت همسرتان (برای حمایتی احساسی) ایستاده‌اید، شانه‌های او را ماساژ می‌دهید، برای سوال‌های او حاضر جوابی می‌کنید (فقط سعی می‌کنید که کمک کنید) و هیجان‌زده زیر لب می‌گویید: "داری خوب پیش می‌ری!"

در حالی‌که او در حال گذارندان مراحل زایمان است و آنچنان پریشان و آشفته است که تمام بدنش غرق در عرق شده است. در چنین شرایطی به همراهتان نیز فشار عصبی بسیاری وارد می‌آید.

آری، به گفته این متخصصین، برخی از کارها هستند که باید فقط خودتان آنها را انجام دهید.

به علاوه، در جامعه پزشکی اشخاصی وجود دارند که درباره سلامت احساسی پدر عمیقاً نگرانند؛ "حضور پدر در مراحل زایمان و به ویژه پس از مشاهده تولد نوزاد". نشریه پزشکی بریتانیا BMj مطلب طعنه آمیز یک متخصص اطفال را منتشر کرد. پیشنهاد این متخصص این بود که امتیازات آپگار پدران نیز درست پیش از زایمان و دقیقاً یک دقیقه پس از زایمان، اندازه‌گیری شود تا مشخص شود، پدر چگونه از تجربه زایمان تاثیر گرفته است. تاثیرات دیگری که "تنشِ مشاهده زایمان" ایجاد می‌کند، عبارت است از احتمال بروز نوع خاصی از ابتلاء به افسردگی پس از زایمان و مبتلا شدن به مشکلات روانی (درست چند روز پس از مشاهده زایمان است). از همه مهمتر، داستان‌هایی قدیمی می‌گویند؛ که اگر مردی حتی برای یک مرتبه زایمان همسرش را ببیند، موجب تخریب زندگی جنسی آنان می‌شود. این موضوع امروزه هم طرفدارانی دارد.

مقصود این نوشته ایجاد تصویری ضعیف، نازک نارنجی یا ناتوان از مرد نیست، من آقایانی را می شناسم که عملکرد آنان طی زایمان چنان ماهرانه بوده که با کارکرد مامایی مجرب برابری می‌کرده است. تمامی آنچه که می‌گویم، این است‌که شاید هر مردی برای حضور در اتاق زایمان ساخته نشده باشد. شاید هم تمامی بانوان راحت نباشند که هنگام اوج مراحل زایمان، از همسرشان دستور بگیرند (بخش‌های زنان بیمارستانی گاه‌گاهی هیاهوهایی را گزارش کرده‌اند که مادری فریاد می‌کشید "بسه، نمی خواد بهم بگی چکار کنم!"، "برو بیرون!" یا اصلاً "طلاق می‌خوام!").

شاید در کشور ما نیز امکان حضور پدر در اتاق زایمان برای شما نیز ممکن باشد، حق انتخاب با شماست. اگر چنین تصمیمی دارید از همسرتان بخواهید که خود را برای مواجه با شرایط خاص اتاق زایمان آماده سازد.