ستاره | سرویس مذهبی - سوره ملک از سوره‌های زیبایی است که پیامبر اکرم (ص) هر شب آن را تلاوت می‌کردند. سوره‌ای که دارای فضائل و برکات بسیاری است.

نکاتی درباره سوره ملک

سوره ۶۷ قرآن است.

در مکه نازل شده است.

۳۰ آیه دارد.

در جزء ۲۹ قرآن جای گرفته است.

از نظر ترتیب نزول، سوره ۷۷ نازل شده بر پیامبر (ص) است.

وجه تسمیه سوره ملک

این سوره به این مناسبت که در آیه اول آن کلمه «‌ملک» آمده است به این نام شناخته می شود.

نام های دیگر سوره ملک

سوره ملک را با نام های «تبارک»، «مانعه»، «واقیه»، «مُنجیه» و «مَنّاعه» نیز می شناسند. علت نام گذاری این سوره با عناوین مختلف این است که این سوره قاریان و عاملان به آن را از عذاب جهنم نجات داده و از رسیدن آتش به بدن آنان جلوگیری می‌کند.

محتوای سوره ملک

این سوره به ترتیب به موضوعات زیر اشاره می کند:

تبریک و تحسین خداوند در مورد فرمانروایی و حاکمیت و قدرت مطلقه او آفرینش و مرگ و حیات در جهت آزمایش الهی و انتخاب اصلح صفات خداوند نظام شگفت انگیز خلقت مخصوصا آفرینش آسمان‌ها، ستارگان، زمین و مواهب آن و همچنین آفرینش پرندگان و آب‌های جاری و آفرینش گوش و چشم و ابزار شناخت عذاب دوزخ و گفتگوهای ماموران عذاب با دوزخیان و مانند

ثواب تلاوت و حفظ سوره ملک

پیامبر اکرم (ص):

هر کس در شب سوره ملک را قرائت کند اجری مانند احیای شب قدر را خواهد داشت. هر کس این سوره را حفظ کند انیس و مونس او در قبر خواهد شد و او را از هر حادثه و عذاب در قبر نگه می دارد او را به خدا نزدیک می کند تا اینکه وارد بهشت شود در حالی که از وحشت قبر در امان است.

برکات سوره ملک

نجات از عذاب قبر

امام باقر (ع) می فرماید: سوره ملک، سوره مانعه است و مانع از عذاب قبر می شود. هر کس آن را قرائت کند هنگامی که نکیر و منکر از جانب پاهایش وارد قبرش می شوند پاهایش به این دو فرشته می گویند: شما را به بالاتر از من راهی نیست زیرا این بنده خدا به روی ما ایستاد و سوره ملک را در شب و روز قرائت کرد و اگر از جانب شکم و سینه اش بیایند به آنها گفته می شود که شما را به این بنده راهی نیست؛ زیرا او، سینه اش را جایگاه سوره ملک قرار داده است و اگر نکیر و منکر از جانب سرش بیایند زبانش به آن دو می گوید: شما را به پایین تر از من راهی نیست زیرا این بنده خدا به وسیله من سوره ملک را هر شب و روز قرائت می کرد.

امنیت

پیامبر (ص) فرموده است: در کتاب خدا سوره ای است که 30 آیه دارد و هر کس پیش از خوابیدن آن را قرائت کن خداوند برای او 30 حسنه می نویسد و 30 گناه از او را پاک می کند و 30 درجه بر درجات او می افزاید و فرشته ای از فرشتگان خدا مأمور می شوند تا بال هایشان را بر روی او بگسترند و او را از هر بدی و آفتی نگه دارند تا از خواب بیدار شود و آن سوره ملک است.

امام صادق (ع): هر کس سوره ملک را در نماز واجب خود یا پیش از آن که بخواند قرائت نماید تا صبح در امان الهی خواهد بود تا وارد بهشت شود.

شفاعت و بخشش

رسول خدا (ص) فرموده است: سوره ای در قرآن است که 30 آیه دارد و فرد قرائت کننده خود را آنقدر شفاعت می کند تا او را ببخشند و آن سوره ملک است.

غفران برای اموات

قرائت قرآن و هدیه کردن ثواب آن به گذشتگان، موجب رفع گرفتاری های آخرتی آنها و مغفرت و بخشش برای ایشان خواهد بود. رسول خدا (ص) در این باره فرموده است: هر کس سوره ملک را قرائت کن و به برداران خود که در گذشته اند هدیه کند ثواب آن با سرعت برق به آنها خواهد رسید و در عذاب گناهان ایشان تخفیف داده می شود و مایه انس ایشان در قبر می شود.

از حضرت صادق (ع) نیز روایت شده: هر کس سوره ملک را برای میتی بخواند از عذابی که در آن است تخفیف داده می شود و اگر قرائت کننده به اموات هدیه کند ثواب آن با سرعت برق به آنها می رسد.

دندان درد

رسول خدا فرموده است: هر کس که دندانش درد می کند انگشتش را بر دندانی که درد می کند بگذارد و آیه «23 سوره ملک» را هفت مرتبه بخواند:

«قُلْ هُوَ الَّذِی أَنشَأَکُمْ وَ جَعَلَ لَکُمُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصَارَ وَ الْأَفْئِدَةَ قَلِیلاً مَّا تَشْکُرُونَ»

«بگو: او کسى است که شما را آفرید و براى شما گوش و چشم و قلب قرار داد اما کمتر سپاسگزارى مى‏ کنید»

آیات مشهور

«الَّذِی خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَیَاةَ لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا ۚ وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْغَفُورُ»

این آیه به هدف آفرینش مرگ و زندگی انسان که از شئوون مالکیت و حاکمیت خداست اشاره کرده و می‌گوید: «همان که مرگ و زندگى را پدید آورد تا شما را بیازماید که کدام‌تان نیکوکارترید و اوست ارجمند آمرزنده».

نسخه اندروید سوره ملک به همراه فایل صوتی

دانلود سوره ملک با فرمت PDF

دانلود ترتیل سوره ملک با صدای استاد پرهیزگار

دانلود تلاوت سوره ملک با صدای استاد عبدالباسط

متن سوره ملک

بسم الله الرحمن الرحیم

تَبَارَکَ الَّذِی بِیَدِهِ الْمُلْکُ وَ هُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ(1)

الَّذِی خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَیَاةَ لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْغَفُورُ(2)

الَّذِی خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقاً مَّا تَرَى فِی خَلْقِ الرَّحْمَنِ مِن تَفَاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرَى مِن فُطُورٍ(3)

ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ کَرَّتَیْنِ یَنقَلِبْ إِلَیْکَ الْبَصَرُ خَاسِأً وَ هُوَ حَسِیرٌ(4)

وَ لَقَدْ زَیَّنَّا السَّمَاء الدُّنْیَا بِمَصَابِیحَ وَ جَعَلْنَاهَا رُجُوماً لِّلشَّیَاطِینِ وَ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابَ السَّعِیرِ(5)

وَ لِلَّذِینَ کَفَرُوا بِرَبِّهِمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَ بِئْسَ الْمَصِیرُ(6)

إِذَا أُلْقُوا فِیهَا سَمِعُوا لَهَا شَهِیقاً وَ هِیَ تَفُورُ(7)

تَکَادُ تَمَیَّزُ مِنَ الْغَیْظِ کُلَّمَا أُلْقِیَ فِیهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ یَأْتِکُمْ نَذِیرٌ(8)

قَالُوا بَلَى قَدْ جَاءنَا نَذِیرٌ فَکَذَّبْنَا وَ قُلْنَا مَا نَزَّلَ اللَّهُ مِن شَیْءٍ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا فِی ضَلَالٍ کَبِیرٍ(9)

وَ قَالُوا لَوْ کُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا کُنَّا فِی أَصْحَابِ السَّعِیرِ(10)

فَاعْتَرَفُوا بِذَنبِهِمْ فَسُحْقاً لِّأَصْحَابِ السَّعِیرِ(11)

إِنَّ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالْغَیْبِ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ کَبِیرٌ(12)‏

وَ أَسِرُّوا قَوْلَکُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ(13)

أَلَا یَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَ هُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ(14)

هُوَ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ ذَلُولاً فَامْشُوا فِی مَنَاکِبِهَا وَ کُلُوا مِن رِّزْقِهِ وَ إِلَیْهِ النُّشُورُ(15)

أَأَمِنتُم مَّن فِی السَّمَاء أَن یَخْسِفَ بِکُمُ الأَرْضَ فَإِذَا هِیَ تَمُورُ(16)

أَمْ أَمِنتُم مَّن فِی السَّمَاء أَن یُرْسِلَ عَلَیْکُمْ حَاصِباً فَسَتَعْلَمُونَ کَیْفَ نَذِیرِ(17)

وَ لَقَدْ کَذَّبَ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ فَکَیْفَ کَانَ نَکِیرِ(18)

أَوَلَمْ یَرَوْا إِلَى الطَّیْرِ فَوْقَهُمْ صَافَّاتٍ وَ یَقْبِضْنَ مَا یُمْسِکُهُنَّ إِلَّا الرَّحْمَنُ إِنَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ بَصِیرٌ(19)

أَمَّنْ هَذَا الَّذِی هُوَ جُندٌ لَّکُمْ یَنصُرُکُم مِّن دُونِ الرَّحْمَنِ إِنِ الْکَافِرُونَ إِلَّا فِی غُرُورٍ(20)

أَمَّنْ هَذَا الَّذِی یَرْزُقُکُمْ إِنْ أَمْسَکَ رِزْقَهُ بَل لَّجُّوا فِی عُتُوٍّ وَ نُفُورٍ(21)

أَفَمَن یَمْشِی مُکِبّاً عَلَى وَجْهِهِ أَهْدَى أَمَّن یَمْشِی سَوِیّاً عَلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ(22)

قُلْ هُوَ الَّذِی أَنشَأَکُمْ وَ جَعَلَ لَکُمُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصَارَ وَ الْأَفْئِدَةَ قَلِیلاً مَّا تَشْکُرُونَ(23)

قُلْ هُوَ الَّذِی ذَرَأَکُمْ فِی الْأَرْضِ وَ إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ(24)

وَ یَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ(25)

قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِندَ اللَّهِ وَ إِنَّمَا أَنَا نَذِیرٌ مُّبِینٌ(26)‏

فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِیئَتْ وُجُوهُ الَّذِینَ کَفَرُوا وَ قِیلَ هَذَا الَّذِی کُنتُم بِهِ تَدَّعُونَ(27)

قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَهْلَکَنِیَ اللَّهُ وَ مَن مَّعِیَ أَوْ رَحِمَنَا فَمَن یُجِیرُ الْکَافِرِینَ مِنْ عَذَابٍ أَلِیمٍ(28)

قُلْ هُوَ الرَّحْمَنُ آمَنَّا بِهِ وَ عَلَیْهِ تَوَکَّلْنَا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِی ضَلَالٍ مُّبِینٍ(29)

قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُکُمْ غَوْراً فَمَن یَأْتِیکُم بِمَاء مَّعِینٍ (30)

ترجمه سوره ملک

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

پربرکت و زوال‏ ناپذیر است کسى که حکومت جهان هستى به دست اوست، و او بر هر چیز تواناست.(۱)

آن کس که مرگ و حیات را آفرید تا شما را بیازماید که کدام یک از شما بهتر عمل مى کنید و او شکست‏ ناپذیر و بخشنده است.(۲)

همان کسى که هفت آسمان را بر فراز یکدیگر آفرید; در آفرینش خداوند رحمان هیچ تضاد و عیبى نمى بینى. بار دیگر نگاه کن، آیا هیچ شکاف و خللى مشاهده مى‏ کنى؟!(۳)

بار دیگر (به عالم هستى) نگاه کن، سرانجام چشمانت (در جستجوى خلل و نقصان ناکام مانده) به سوى تو باز مى ‏گردد در حالى که خسته و ناتوان است.(۴)

ما آسمان پایین (نزدیک) را با چراغ هاى فروزانى زینت بخشیدیم، و آنها (شهاب ها) را تیرهایى براى شیاطین قرار دادیم و براى آنان عذاب آتش فروزان فراهم ساختیم.(۵)

و براى کسانى که به پروردگارشان کافر شدند عذاب جهنم است و بد فرجامى است. (۶)

هنگامى که در آن افکنده شوند صداى وحشتناکى از آن مى ‏شنوند و این در حالى است که پیوسته مى‏ جوشد.(۷)

نزدیک است (دوزخ) از شدت غضب پاره پاره شود; هر زمان که گروهى در آن افکنده مى ‏شوند، نگهبانان دوزخ از آنها مى ‏پرسند: «مگر بیم‏ دهنده الهى به سراغ شما نیامد؟!»(۸)

مى ‏گویند: «آرى، بیم ‏دهنده به سراغ ما آمد، ولى ما او را تکذیب کردیم و گفتیم: خداوند هرگز چیزى نازل نکرده، و شما در گمراهى بزرگى هستید»(۹)

و مى ‏گویند: «اگر ما گوش شنوا داشتیم یا تعقل مى ‏کردیم، در میان دوزخیان نبودیم»(۱۰)

اینجاست که به گناه خود اعتراف مى ‏کنند; دور باشند دوزخیان از رحمت خدا(۱۱)

(اما) کسانى که از پروردگارشان در نهان مى ‏ترسند، مسلما آمرزش و پاداش بزرگى دارند(۱۲)

گفتار خود را پنهان کنید یا آشکار (تفاوتى نمى ‏کند) او به آنچه در سینه ‏هاست آگاه است(۱۳)

آیا آن کسى که موجودات را آفریده از حال آنها آگاه نیست؟! در حالى که او (از اسرار دقیق) باخبر و آگاه است(۱۴)

او کسى است که زمین را براى شما رام کرد، بر شانه‏ هاى آن راه بروید و از روزیهاى خداوند بخورید و بازگشت و اجتماع همه به سوى اوست(۱۵)

آیا خود را از عذاب کسى که حاکم بر آسمان است در امان مى‏دانید که دستور دهد زمین بشکافد و شما را فرو برد و به لرزش خود ادامه دهد؟!(۱۶)

یا خود را از عذاب خداوند آسمان در امان مى‏دانید که تندبادى پر از سنگریزه بر شما فرستد؟! و بزودى خواهید دانست تهدیدهاى من چگونه است(۱۷)

کسانى که پیش از آنان بودند (آیات الهى را) تکذیب کردند، اما (ببین) مجازات من چگونه بود(۱۸)

آیا به پرندگانى که بالاى سرشان است، و گاه بالهاى خود را گسترده و گاه جمع مى ‏کنند، نگاه نکردند؟! جز خداوند رحمان کسى آنها را بر فراز آسمان نگه نمى ‏دارد، چرا که او به هر چیز بیناست!(۱۹)

آیا این کسى که لشکر شماست مى ‏تواند شما را در برابر خداوند یارى دهد؟ ولى کافران تنها گرفتار فریبند!(۲۰)

یا آن کسى که شما را روزى مى ‏دهد، اگر روزیش را بازدارد (چه کسى مى ‏تواند نیاز شما را تامین کند)؟! ولى آنها در سرکشى و فرار از حقیقت لجاجت مى‏ ورزند!(۲۱)

آیا کسى که به رو افتاده حرکت مى ‏کند به هدایت نزدیکتر است یا کسى که راست ‏قامت در صراط مستقیم گام برمى‏ دارد؟!(۲۲)

بگو: «او کسى است که شما را آفرید و براى شما گوش و چشم و قلب قرار داد; اما کمتر سپاسگزارى مى ‏کنید!»(۲۳)

بگو: «او کسى است که شما را در زمین آفرید و به سوى او محشور مى ‏شوید!»(۲۴)

آنها مى‏ گویند: «اگر راست مى ‏گویید این وعده قیامت چه زمانى است؟!»(۲۵)

بگو: «علم آن تنها نزد خداست; و من فقط بیم‏ دهنده آشکارى هستم»(۲۶)

هنگامى که آن (وعده الهى) را از نزدیک مى ‏بینند، صورت کافران زشت و سیاه مى ‏گردد و به آنها گفته مى ‏شود: «این همان چیزى است که تقاضاى آن را داشتید»!(۲۷)

بگو: «به من خبر دهید اگر خداوند مرا و تمام کسانى را که با من هستند هلاک کند، یا مورد ترحم قرار دهد، چه کسى کافران را از عذاب دردناک پناه مى‏ دهد؟!»(۲۸)

بگو: «او خداوند رحمان است، ما به او ایمان آورده و بر او توکل کرده ‏ایم; و بزودى می ‏دانید چه کسى در گمراهى آشکار است!»(۲۹)

بگو: «به من خبر دهید اگر آبهاى (سرزمین) شما در زمین فرو رود، چه کسى مى ‏تواند آب جارى و گوارا در دسترس شما قرار دهد؟!»(۳۰)