اتاق خبر 24:

غار هوتو و غار کمربند دو غار با فاصله حدود صدمتری از یکدیگر در روستای «تروجن»، در پنج کیلومتری جنوب غربی شهرستان بهشهر واقع شده‌اند. این غار در دامنه کوه البرز و رو به دریا و در ابتدای ورودی شهر بهشهر است.این غار در دامنه کوه البرز و رو به دریا و در ابتدای ورودی شهر بهشهر است.

آثار مکشوفه از غار هوتو و کمربند، کمیشان و گوهر تپه نشان می دهد که این اماکن در دوران میزبان حضور انسان ها بوده است و دارای آثار متعددی از چهار دوره تاریخی مربوط به پیش از تاریخ است. غار هوتو به دلیل آنکه مدفن بسیاری از آثار مهم باستانی در زمینه زندگی انسان‌های اولیه ‌است، از شهرت جهانی برخوردار است. غار “هوتو” در حال حاضر دارای دو مدخل در ارتفاع مختلف و یک سوراخ تهویه در سقف است و با جفت خود، یعنی غار “کمربند”، حدود صدمتر فاصله دارد. شاید یکی از دلایلی که این دو غار را جفت یکدیگر می‌نامند این است که تمامی آثاری که از غارهای “کمربند” و “هوتو” پیدا شده مکمل هم هستند. در این محل به کوشش سازمان میراث فرهنگی موزه سرباز باستان شناسی افتتاح شده است.

بازدیدکنندگان می توانند آنچه را که باستان شناسان از دل خاک بیرون آورده‌اند را مشاهده کنند. نحوه تدفین و اجناسی که در گذشته کنار مردگان قرار داده می شد در این موزه دیده می شود. غار هوتو که به لحاظ کشف اسکلت انسان و قدمت 70 هزار ساله وجهه جهانی دارد، برای اولین بار در سال 1949 شناسایی و بررسی شد. نتایج به‌ دست آمده از این تحقیقات، نشان دهنده این است که انسان‌های نخستین (دوره‌های پارینه سنگی، میانه سنگی و نوسنگی) در این غار زندگی کرده‌اند. کاوشگران پس از بررسی بیشتر بر روی این غار، به این نتیجه رسیدند که در دوره میانه سنگی، ساکنان این غار با شکار حیواناتی چون آهو، بزکوهی، گوسفند و بز وحشی زندگی خود را گذرانده و در دوره نوسنگی توانسته‌اند به شبانی و اهلی کردن حیواناتی از قبیل بز و گوسفند و حتی به کار زراعت نیز بپردازند. در سال 1330 هجری شمسی نیز، گروهی از محققان برای بررسی بیشتر از دو غار “هوتو” و ” کمربند ” بازدید کرده و یکی از قدیمی ترین فسیل‌های کشف شده از انسان در مازندران را در این غار کشف کردند. این گروه در مدت زمان چهار هفته کف سنگ آهکی غار هوتو را حفر کردند و به آثاری از تمدن‌های “عصر آهن خام” و “عصر برنز” و نیز “عصر مس” و حتی “عصر سفال” دست پیدا کردند. آثار به‌ دست آمده از غار هوتو، شامل تیغه‌هایی از سنگ چخماق، اسکلت سه انسان، سنگ دریایی و استخوان آهویی به‌نام “لاگازلاسرب گوتروزا” است که مهم‌ترین این کشفیات اسکلت مادر ۱۶ ساله و نوزاد وی می‌باشد.

استخوان‌های کشف شده در این غار با استخوان‌های کشف شده نیمه انسان ماقبل تاریخ که به احتمال بسیار در همین دوره می‌زیسته‌اند، تفاوت آشکاری دارد؛ جمجمه‌ کشف شده انسان در غار “هوتو” متعلق به انسان کامل و جدیدی بوده که تا آن زمان فقط در جنوب دریای خزر یافت شده و چنین به نظر می‌رسد که آنها، نیای مستقیم بشر امروزی بوده‌اند. محققان همچنین از مشخصات غار “هوتو” به این نتیجه رسیدند که اسکلت انسان‌ها از لحاظ استخوان‌بندی تفاوت چندانی با انسان کنونی ندارد و طول قد آنها 170 سانتیمتر بوده است. منتهی جمجمه‌ آنان کوچکتر و دندان‌هایشان همه سر پهن و آسیایی بوده که به دورة علف‌خواری انسان برمی‌گردد. کشف سه اسکلت متعلق به یک مرد و دو زن از دوره ی نئاندرتال نشان می دهد که قدمت این مکان به حدود 75000 سال پیش از میلاد مسیح بالغ می شود و وجود استخوان های جانوری، دانه ی گیاهان، تکه های سفال و سنگ چخماق به دست آمده نشان دهنده ی اهلی شدن حیوانات، آغاز دوره کشاورزی، استفاده از آتش و پخت سفال در این منطقه است. نتایج باستان شناسی های صورت گرفته گویای آن است که ساکنین این اماکن با هنر بافتنی و اهلی کردن خوک و بز کوهی آشنا بوده اند و برای شکار حیوانات از سنگ چخماق و تیغه های سنگی استفاده می کردند.