مروری بر ستارگان باشگاه رئال مادرید؛ کهکشانی از ستارگان، در ارتش لوس بلانکوس (بخش دوم)

اختصاصی طرفداری - از 6 مارس سال 1902 که تاریخ رسمی تاسیس باشگاه رئال مادرید به حساب می آید تا به الان (سال 2018) نزدیک به 116 سال می گذرد. 116 سالی که رئال را به موفق ترین تیم تاریخ فوتبال اسپانیا و همچنین بهترین تیم تاریخ فوتبال اروپا و جهان تبدیل نموده است. تیمی که همیشه در بالاترین سطح رقابت های باشگاهی در قاره سبز قرار داشته و هواداران لوس بلانکوس در گوشه و کنار دنیا به تیم پرافتخار خود به حق می بالند. از این رو قصد داریم تا در یادداشتی که در هفت بخش تقدیم شما عزیزان می شود به معرفی 70 ستاره و بازیکن برتر تاریخ این باشگاه بر اساس عملکرد فردی، تاثیرشان در افتخارات و عملکرد این تیم و نوستالژی و خاطرات هواداران رئال مادرید از این بازیکنان پرداخته ایم. بدون شک نظرها و معیارها در خصوص بهترین ها متفاوت بوده و این مطلب نیز بر اساس سلیقه شخصی نویسنده و دوستانی که بنده را در این زمینه یاری داده اند، تهیه شده است.

گفتنی است در بخش افتخارات، تنها دستاوردهای هر بازیکن با پیراهن رئال مادرید در کنار افتخارات ملی و فردی لحاظ شده و سایر افتخارات به دست آمده این بازیکنان در دیگر باشگاه ها به غیر از رئال مادرید، در این یادداشت منظور نشده است.

60. پل برایتنر (1977-1974)

اگر همزمان بخواهیم در مورد یکی از بهترین مدافعان و هافبک های تاریخ فوتبال جهان سخن به میان آوریم، یکی از بهترین گزینه های در دسترس، پل برایتنر اسطوره تیم ملی فوتبال آلمان و باشگاه بایرن مونیخ خواهد بود. هر چند این بازیکن آلمانی که در هر دو پست دفاع و هافبک بازی های فوق العاده ای را چه در عرصه ملی و چه باشگاهی به نمایش می گذاشت را بسیاری بهترین دفاع چپ تاریخ بایرن برمی شمارند؛ ولی دوران هر چند کوتاه و البته درخشان حضور این فوتبالیست بزرگ در رئال مادرید، ما را بر آن داشت که نام او را در لیست بزرگان تاریخ لوس بلانکوس قرار دهیم. پل برایتنر متولد 5 سپتامبر 1951 (شهریور 1330 شمسی) در دِتر کول برن مور در ایالت باواریای آلمان است. برایتنر یکی از جنجالی ترین بازیکنان تاریخ فوتبال آلمان بود که 48 بازی برای آلمان غربی انجام داد. او کنار برتی فوکس، هانسل شوانسل برگ و فرانتس بکن باوئر یکی از مخوف ترین خط دفاعی های تاریخ فوتبال رو ساخته بود و عجیب این که پست اصلی این بازیکن در اصل هافبک بود. وی یکی از موفق ترین بازیکنان تاریخ فوتبال آلمان است که در تیم برتر تاریخ فیفا و در لیست 125 بازیکن اسطوره زنده فوتبال جهان به انتخاب پله در سال 2004 قرار گرفت.

این مدافع-هافبک آلمانی فوتبال حرفه ای خود را از 19 سالگی و باشگاه اول کشور آلمان، بایرن مونیخ در سال 1970 آغاز کرد. برایتنر در دوره اول حضورش در بایرن مونیخ، 4 فصل برای این تیم بازی کرد که دستاورد حضور او در این مدت، 109 بازی و 17 گل، در کنار سه قهرمانی لیگ آلمان (بوندس لیگا)، یک قهرمانی جام حذفی آلمان (دی اف بی پوکال) و مهم تر از همه قهرمانی در جام باشگاه های اروپا در فصل 74-1973 بوده است. سال 1974 برای برایتنر آلمانی بهترین سال این بازیکن در تمام دوران ورزشیش بود. او در این سال موفق به قهرمانی در جام جهانی 1974 با آلمان غربی و قهرمانی در جام باشگاه های اروپا و فتح بوندس لیگا با تیم بایرن مونیخ شد. برایتنر با کوله باری از موفقیت، عنوان و جام در سال 1974 به تیم رئال مادرید پیوست و سه فصل در رئال مشغول به بازی گشت. در رئال مادرید نیز اوضاع بر وفق این بازیکن آلمانی بود و او به پست اصلی و دلخواهش هافبک برگشت و در کنار «گونتر نتزر»، هموطنش جان تازه ای به خط هافبک رئال مادرید بخشیده بودند.

84 بازی و 10 گل زده در کنار کسب دو لالیگا و یک جام حذفی اسپانیا، ماحصل سه فصل حضور این ستاره آلمانی در ترکیب رئال مادرید بوده است. برایتنر در سال 1977 رئال را به مقصد کشورش و تیم «اینتراخت برانشویگ» ترک گفت. در یک فصل بازی برای این تیم در 30 مسابقه 10 گل به ثمر رساند و در سال 1978 مجدد به تیم سابق خود بایرن مونیخ برگشت. برایتنر تا زمان خداحافظیش از فوتبال در سال 1983 به مدت 5 فصل دیگر در بایرن مونیخ بازی کرد و پس از دو قهرمانی در بوندس لیگا و یک جام حذفی، با پیراهن این تیم از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. این بازیکن در عرصه ملی یکی از پرافتخارترین بازیکنان تاریخ فوتبال دنیاست. پل برایتنر در کنار پله، واوا و زیدان از معدود بازیکنانی در دنیای فوتبال است که توانسته در دو فینال جام جهانی گل بزند. دو سال بعد از قهرمانی در جام ملت های اروپای 1972، پسر متولد کول برن مور باواریا در مونیخ از سد هلند یوهان کرایوف گذشت و با پنالتی بی نقصش راه را برای قهرمانی آلمان ها باز کرد.

پس از چند سال دوری از تیم ملی، برایتنر در جام جهانی 1982 اسپانیا، بازوبند کاپیتانی تیم ملی را بر بازو بست و تیمش را در جام جهانی رهبری کرد. برایتنر و رومینگه، آلمان را به فینال جام جهانی رساندند ولی گل زیبای برایتنر هم برای شکست تاردلی و تیم ایتالیا کافی نبود. برایتنر در خارج از زمین فوتبال به علت رفتار جنجالیش مورد انتقاد هواداران سنتی فوتبال آلمان قرار می گرفت. او عادت داشت که در مورد مسائل سیاسی و اجتماعی نظر بدهد، به خصوص که در آن زمان آلمان توسط دیوار برلین به دو قسمت تقسیم شده بود. او معمولا با کتاب قرمز حزب کمونیست چین در تمرینات حضور پیدا می کرد. پیش از جام جهانی 1982 یک تصمیم عجیب و جنجالی داشت؛ او 150 هزار مارک دریافت کرد تا ریش هایش را بزند و یک کمپانی ریش تراشی آلمانی را تبلیغ کند. اکنون وی مسئول تیم پیشکسوتان بایرن است و در بازی های خیریه شرکت می کند، ولی هنوز بسیاری از هواداران فوتبال به خوبی نمی دانند که آیا او چپ پا بوده است یا راست پا؟

افتخارات پل برایتنر در رئال مادرید

قهرمانی در رقابت های لالیگا در دو فصل 75-1974 و 76-1975

قهرمانی در جام حذفی اسپانیا (کوپا دل ری) در فصل 75-1974

افتخارات فردی و ملی پل برایتنر

قهرمانی در جام جهانی 1974 آلمان غربی به همراه تیم آلمان غربی

نایب قهرمانی در جام جهانی 1982 اسپانیا به همراه تیم آلمان غربی

قهرمانی در جام ملت های اروپا 1972 بلژیک به همراه تیم آلمان غربی

قرار گیری در تیم منتخب تمام ادوار جام های جهانی از سوی فیفا

قرار گیری در تیم منتخب جام جهانی 1974 آلمان غربی

قرار گیری در تیم منتخب جام ملت های اروپا 1972 بلژیک

کسب عنوان بهترین فوتبالیست آلمانی در سال 1981

قرارگیری در فهرست فیفا 100 توسط پله

59. آیتور کارانکا (2002-1997)

سرمربی کنونی تیم ناتینگهام فارست و مدافع مستحکم و خوش اخلاق سال های پیشین باشگاه های اتلتیک بیلبائو و رئال مادرید، متولد 18 سپتامبر 1973 (شهریور ماه 1352 شمسی) در شهر ویتوریا گاستیز در شمال کشور اسپانیاست. به غیر از سال آخر فوتبال کارانکا در تیم کلورادو رپیدز در لیگ کشور آمریکا، این بازیکن تمام دوران فوتبالش را تنها در دو باشگاه اتلتیک بیلبائو و رئال مادرید گذرانده است. شروع دوران فوتبالی کارانکا از تیم جوانان بیلبائو در سال 1991 بود که پس از یک سال بازی در تیم جوانان در سال 1992 به تیم دوم این باشگاه راه یافت. کارانکا در دو فصل بازی در تیم دوم بیلبائو در 53 بازی موفق به زدن 2 گل شد. در سال 1992 و با روی کار آمدن یوپ هاینکس برای هدایت اتلتیک بیلبائو، با نظر این سرمربی آلمانی، کارانکا در سال 1993 به تیم اصلی باشگاه ملحق شد. این مدافع سخت کوش در چهار فصل بازی در اتلتیک بیلبائو در 129 بازی موفق به زدن 2 گل برای این تیم شد. پیوستن یوپ هاینکس در سال 1997 به رئال مادرید، زمینه ای را فراهم آورد تا آیتور کارانکا نیز پس از 4 فصل بازی در ترکیب اتلتیک بیلبائو راهی تیم رئال شود و دوران درخشان این بازیکن در ترکیب این تیم آغاز شود. او در 93 بازی لیگ و 33 بازی چمپیونزلیگ برای رئال مادرید حاضر بود که با کهکشانی ها موفق به فتح سه لیگ قهرمانان، یک لالیگا و دو سوپرجام اسپانیا شد و در مجموع کارانکا از موفق ترین بازیکنان تاریخ باشگاه رئال مادرید به شمار می رود.

البته گفتنی است که این مدافع یک فصل را نیز به علت مشکل قلبی به طور کامل از دست داد. وی در سال 2002 و در 29 سالگی مجددا به تیم سابق خود اتلتیک بیلبائو برگشت تا به این تیم باسکی کمک کند که پس از کسب رتبه پنجم در فصل 06-2005 راهی جام یوفا شود. در سال 2006 کارانکا راهی لیگ آمریکا و باشگاه کلورادو رپیدز شد و مدتی پس از آن با لباس این تیم بازنشسته شد. کارانکا هیچ گاه نتوانست که جایگاه خود را به عنوان یک ملی پوش تثبیت کند و تنها یک بار برای تیم اصلی در 26 آوریل 1995برابر ارمنستان به میدان رفت. او 14 بازی نیز برای تیم زیر 21 سال اسپانیا انجام داده و یکی از اعضای تیمی بود که به عنوان دومی جام ملت های اروپا رسیدند. وی هم چنین در المپیک 1996 برای تیم اسپانیا بازی کرد و در بین سال های 1994 تا 2006 شش بازی نیز برای تیم منتخب باسک انجام داد. کارانکا در زمینه مربی گری کارنامه موفقی داشته و شروع دوران سرمربی گری او در سال 2008 و در تیم زیر 16 سال اسپانیا بوده است. وی در ژوئن 2010 به عنوان دستیار مورینیو به باشگاه سابقش رئال مادرید بازگشت و تا سه سال دستیار این سرمربی پرتغالی در این تیم بود. پس از آن کارانکا به فوتبال انگلستان رفت و موفق شد در فصل 16-2015 با میدلزبورو نایب قهرمان لیگ چمپیونشیپ انگلیس شود و این تیم را به لیگ برتر بیاورد. وی در حال حاضر سرمربی تیم ناتینگهام فارست است و امید دارد به مانند میدلزبورو بتواند این تیم را نیز راهی لیگ برتر انگلستان کند.

افتخارات آیتور کارانکا در رئال مادرید

قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در سه فصل 98-1997، 2000-1999 و 02-2001

قهرمانی در رقابت های لالیگا در فصل 01-2000

قهرمانی در سوپرجام اسپانیا در سال های 1997 و 2001

افتخارات فردی و ملی آیتور کارانکا

نایب قهرمانی در رقابت های زیر 21 سال اروپا در سال 1996 به همراه تیم جوانان اسپانیا

مقام سوم در رقابت های زیر 21 سال اروپا در سال 1994 به همراه تیم جوانان اسپانیا

نایب قهرمان لیگ چمپیونشیپ انگلیس در فصل 16-2015 به عنوان سرمربی تیم میدلزبورو

بهترین سرمربی ماه لیگ چمیپونشیپ انگلیس در ماه های ژانویه، سپتامبر و دسامبر سال 2015

58. اولی اشتیلیکه (1985-1977)

بسیاری از نسل جوان وقتی نام اولی اشتیلیکه آلمانی را می شنوند، اولین تصویری که از وی در اذهان دارند، تیم های فراوانی است که وی سرمربی گری آن ها را برعهده داشته است. از سرمربی گری تیم های ملی زیر 19 و 21 سال آلمان که فیلیپ لام، باستین شواین اشتایگر، پر مرتساکر و لوکاس پودولسکی شاگردانش بودند، بگیرید تا سرمربی تیم های ملی سوییس، ساحل عاج، کره جنوبی و باشگاه هایی هم چون مانهایم، آلمیرا، العربی، السایلیا و تا همین یک سال پیش تیانجین تدا در لیگ چین. ولی اولی اشتیلیکه برای هواداران قدیمی فوتبال یادآور بازیکنی بود که در اواسط دهه 70 تا 80 میلادی در ترکیب باشگاه هایی نظیر بروسیا مونشن گلادباخ و رئال مادرید خوش می درخشید. اشتیلیکه یک سوییپر، یک لیبرو و همین طور یک هافبک دفاعی فوق العاده بود که در فاز حمله تیم را به خوبی رو به جلو هدایت می کرد. اشتیلیکه با آن سبیل و موی کم پشتش متولد 15 نوامبر 1954 (آبان ماه 1333 شمسی) در شهر کش آلمان است. اشتیلیکه شروع فوتبال حرفه ایش را در 18 سالگی و از باشگاه بروسیا مونشن گلادباخ بنا نهاد. اولی 5 فصل در این تیم بازی کرد و با گلادباخ توانست به مقام قهرمانی جام یوفا در فصل 75-1974، نایب قهرمانی جام باشگاه های اروپا در فصل 77-1976 و کسب سه قهرمانی در رقابت های بوندس لیگا دست پیدا کند. با پیراهن مونشن گلادباخ 109 بار به میدان رفت و 12 گل نیز به ثمر رساند. وی پس از درخشش در ترکیب این تیم آلمانی در سال 1977 راهی فوتبال اسپانیا و باشگاه رئال مادرید شد.

سانتیاگو برنابئو فقید وقتی بازی های درخشان اشتیلیکه را در نیمه نهایی جام باشگاه های اروپا در مقابل تیم دیناموکیف دید، فقط یک جمله گفت: ما باید شماره 8 رو بخریم. تنها چند ساعت بعد قرارداد اشتلیکه با رئال مادرید در هتل برنابئو نهایی شد. در آن زمان هدایت رئال را « میلیانیچ» برعهده داشت و اشتیلیکه 23 ساله در کنار ویسنته دل بوسکه، پیری، سانتیانا و خوانیتو قرار گرفت و بلافاصله محبوب مادریدی ها شد. بسیار محبوب تر از گونتر نتزر و برایتنر که پیش از او اولین ژرمن های رئال به شمار می رفتند. نتزر و برایتنر سه فصل در رئال بازی کردند ولی اشتلیکه ماندنی شد و وفادار به رئال باقی ماند. سه فصل ابتدایی حضور اشتیلیکه مصادف شد با سه قهرمانی پیاپی رئال مادرید در رقابت های لالیگا. این هافبک فوق العاده آلمانی طی سال های 1978 تا 1981 چهار بار متوالی بهترین بازیکن خارجی لالیگا شد و با حضور «لوییز مولونی» که سرمربی گری رئال مادرید را برعهده گرفته بود بر توانایی ها و درخشش اشتیلیکه نیز افزوده شد. اشتیلیکه در سال آخر حضورش در رئال مادرید (1985) زوج مانوئل سانچز شد و کاماچو در کنارش قرار گرفت. سالی که با قهرمانی اش در جام یوفا به پایان رسید و بعد از 8 فصل بازی درخشان در ترکیب رئال (215 بازی و 41 گل) راهی لیگ سوییس و تیم نوشاتل کزاماکس شد. اشتیلیکه در سال 1988 و در سن 34 سالگی از دنیای فوتبال خداحافظی و بازنشسته شد. وی در 42 بازی با پیراهن تیم ملی آلمان موفق به زدن 3 گل شده است.

افتخارات اولی اشتیلیکه در رئال مادرید

قهرمانی در جام یوفا در فصل 85-1984

قهرمانی در رقابت های لالیگا در سه فصل 78-1977، 79-1978 و 80-1979

قهرمانی در جام حذفی اسپانیا (کوپا دل ری) در فصل های 80-1979 و 82-1981

قهرمانی در Copa de la Liga در سال 1985

افتخارات فردی و ملی اولی اشتیلیکه

قهرمانی در جام ملت های 1980 اروپا به همراه تیم آلمان غربی

نایب قهرمانی جام جهانی 1982 اسپانیا به همراه تیم آلمان غربی

عنوان بهترین بازیکن خارجی لالیگا در سال های 1979، 1980، 1981 و 1982

نایب قهرمانی در جام ملت های آسیا 2015 به عنوان سرمربی تیم ملی کره جنوبی

57. خورخه والدانو (1987-1984)

خورخه آلبرتو والدانو بازیکن و سرمربی سابق آرژانتینی باشگاه رئال مادرید که به «فیلسوف فوتبال» شهره است، متولد 4 اکتبر 1955 (مهرماه 1334 شمسی) در لاس پاره خاسِ ایالت سانتا فه کشور آرژانتین است. والدانو که در باشگاه های نیولز اولد بویز، آلاوز، رئال ساراگوسا و رئال مادرید بازی می کرد، از مهاجمین سرشناس دنیای فوتبال بود که در فینال جام جهانی 1986 مکزیک، یکی از سه گل آرژانتینی ها را وارد دروازه آلمان غربی کرد و زمینه ساز دومین قهرمانی جهان آلبی سلسته شد. والدانو فوتبال حرفه ایش را در 18 سالگی و از باشگاه نیولز اولد بویز در کشورش شروع کرد و طی دو فصل بازی در این تیم در 49 بازی 12 گل برای این تیم آرژانتینی به ثمر رساند. دو سال بعد و در 20 سالگی این بازیکن رهسپار فوتبال اروپا و باشگاه دسته دومی دپورتیوو آلاوز شد. والدانو 4 فصل در این تیم توپ زد و در 63 بازی برای آلاوز 21 گل زد. در 1979 خورخه والدانو راهی تیم رئال ساراگوسا در دسته اول باشگاه های اسپانیا شد و در آن جا هم به مانند آلاوز توفیق چندانی پیدا نکرد. اوج موفقیت و حضور والدانو در دوران ورزشیش، مربوط به حضور او در رئال مادرید می شود. در سال 1984 و پس از 5 فصل بازی برای ساراگوسا، وی راهی رئال مادرید شد تا با «گروه کرکس ها» هم بازی شود. در رئال مادرید والدانو به عناوین و جام های متعددی هم چون دو قهرمانی در لالیگا، دو قهرمانی در جام یوفا و قهرمانی در Copa de la Liga دست یافت.

او در 120 بازی در سه فصل حضورش در رئال مادرید، موفق به زدن 56 گل برای این تیم شد. این مهاجم آرژانتینی در سال 1987 و در سن 32 سالگی به دلیل بیماری هپاتیت، با پیراهن رئال مادرید از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. در عرصه ملی هر چند تعداد بازی های والدانو در تیم ملی آرژانتین آن قدر ها بالا نیست (تنها 23 بازی) ولی وی حضور موثری در ترکیب این تیم داشته است. شاید برایتان جالب باشد بدانید که تعداد گل های ملی این بازیکن تنها 7 گل بوده ولی 4 گل از این 7 گل را او در جام جهانی 1986 به ثمر رسانده و از عوامل مهم و کلیدی قهرمانی دوم آرژانتینی ها در کشور مکزیک محسوب می شود. وی هم چنین سابقه حضور در جام جهانی 1982 را نیز دارا بوده است. والدانو پس از بازنشستگی از دنیای فوتبال رو به مربی گری آورد و در فصل 95-1994 رئال مادرید با هدایت او موفق شد به عنوان قهرمانی لالیگا دست یابد. هر چند دوران سرمربی گری او در رئال کوتاه بود و تنها دو سال هدایت این تیم را برعهده داشت. والدانو همیشه خود را یک رئالی متعصب می داند و در بسیاری از بازی ها و تمرینات این تیم در سانتیاگو برنابئو حاضر می شود. والدانو کتاب «رویاهای فوتبال» را به رشته تحریر درآورده که این کتاب توسط نویسنده های دیگر با نام «داستان های کوتاه فوتبال» ویرایش و ترجمه شده است. در آخر جالب است بدانید رائول گونزالس اسطوره رئال مادرید، نام اولین پسرش را به افتخار این بازیکن، والدانو نهاد.

افتخارات خورخه والدانو در رئال مادرید

قهرمانی در جام یوفا در فصل های 85-1984 و 86-1985

قهرمانی در رقابت های لالیگا در دو فصل 86-1985 و 87-1986

قهرمانی در Copa de la Liga در سال 1985

افتخارات فردی و ملی خورخه والدانو

قهرمانی در جام جهانی 1986 مکزیک به همراه تیم ملی آرژانتین

کسب عنوان بهترین بازیکن خارجی لالیگا در فصل 86-1985

قهرمانی در لالیگا در فصل 95-1994 به عنوان سرمربی تیم رئال مادرید

56. ژابی آلونسو (2014-2009)

ژابی آلونسو یکی از باسابقه ترین هافبک های تاریخ تیم ملی اسپانیاست که تعداد بازی های ملی وی از مرز یکصد بازی نیز گذشته است. این هافبک دوست داشتنی اسپانیایی متولد 25 نوامبر 1981 (آذرماه 1360 شمسی) در دهکده کوچکی به نام تولوسا است. شروع فوتبال حرفه ای آلونسو در 18 سالگی و از تیم دوم رئال سوسیداد بود که در مدت یک سال بازی در این تیم، در 39 بازی 2 گل به ثمر رساند. در سال 2000 آلونسو به تیم اصلی راه پیدا کرد و چهار فصل در سوسیداد مشغول به بازی گشت. 124 بازی و 10 گل زده، ماحصل 4 سال حضور ژابی آلونسو در تمامی رقابت ها با پیراهن رئال سوسیداد بوده است. این بازیکن در نقش کاپیتانی در رئال سوسیداد در فصل 03-2002 موفق شد به مقام دوم لالیگا دست یابد. آلونسو در سال 2004 و با قراردادی 10.5 میلیون پوندی راهی فوتبال جزیره و تیم لیورپول شد و در مدت 5 فصل بازی در این تیم به افتخارات مهمی دست یافت. از مهم ترین افتخارات آلونسو با پیراهن لیورپول، قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در فصل 05-2004 و آن فینال خاطره ساز با میلان بود. ژابی آلونسو در 210 بازی در ترکیب قرمزهای آنفیلد به میدان رفت و توانست در این بازی ها 19 گل نیز به ثمر برساند. آلونسو دوران بسیار خوبی را در انگلیس تجربه کرد و بازی های درخشان او باعث شد تا سران رئال مادرید در تابستان 2009 تصمیم بگیرند که از این هافبک ارزشمند در ترکیب تیمشان بهره ببرند.

این هافبک توانمند با پیشنهاد 30 میلیون پوندی به باشگاه رئال مادرید پیوست و 5 فصل نیز در این تیم مشغول به بازی شد. دوران موفقیت آمیز وی در لیورپول و چه بسا بهتر از آن در رئال مادرید نیز تکرار شد و شماره 14 رئال مادرید در مدت حضورش در این تیم توانست به 5 جام معتبر از جمله قهرمانی در لالیگا و قهرمانی در جام باشگاه های اروپا دست پیدا کند. 236 بازی و 6 گل زده ماحصل حضور آلونسو در ترکیب لوس بلانکوس بود و در سال 2014 او با قراردادی 2 ساله به ارزش 10 میلیون یورو راهی بایرن مونیخ شد. هر چند با توجه به بازی های خوب آلونسو در ترکیب بایرن مونیخ، قرارداد او یک سال دیگر نیز تمدید شد. آلونسو در ترکیب بایرن نیز موفقیت های خوبی کسب کرد که از جمله آن می توان به کسب سه قهرمانی در رقابت های بوندس لیگا اشاره کرد. وی در 117 بازی برای این تیم آلمانی موفق شد 7 گل به ثمر برساند تا سرانجام در سال 2017 و در سن 36 سالگی با پیراهن بایرن مونیخ از دنیای فوتبال خداحافظی کند. آلونسو یکی از هافبک های پرافتخار اسپانیایی در عرصه ملی شناخته می شود و توانسته با تیم ملی کشورش به سه قهرمانی در تورنمنت های مهم از جمله قهرمانی در جام جهانی 2010 و دو قهرمانی جام ملت های اروپا در سال های 2008 و 2012 دست پیدا کند. این بازیکن 114 بار لباس تیم ملی اسپانیا را بر تن کرد و موفق به زدن 16 گل ملی نیز شده است.

افتخارات ژابی آلونسو در رئال مادرید

قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در فصل 14-2013

قهرمانی در رقابت های لالیگا در فصل 12-2011

قهرمانی در جام حذفی اسپانیا (کوپا دل ری) در فصل های 11-2010 و 14-2013

قهرمانی در سوپرجام اسپانیا در سال 2012

افتخارات فردی و ملی ژابی آلونسو

قهرمانی در جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی به همراه تیم ملی اسپانیا

قهرمانی در دو جام ملت های اروپا در سال های 2008 و 2012 به همراه تیم ملی اسپانیا

کسب عنوان بهترین بازیکن اسپانیا در سال 2003

زننده بهترین گل ماه نوامبر لیگ برتر انگلیس در سال 2004

قرارگیری در تیم منتخب فیفا در سال های 2011 و 2012

کسب عنوان بهترین بازیکن خط میانی لالیگا در سال 2012

قرارگیری در تیم منتخب جام ملت های اروپا در سال 2012

کسب مدال طلای شایستگی از نظام سلطنتی اسپورتینگ در سال 2012

55. گرت بیل (2013 - تاکنون)

گرت بیل بدون شک یکی از بهترین فوتبالیست های تاریخ کشور ولز در کنار ایان راش و رایان گیگز محسوب می شود. گرت بیل را همچنین می توان یکی از سریع ترین بازیکنان حال حاضر جهان دانست که با کورس های سریعی که به خصوص در ضدحملات می زند، کمتر مدافعی را می توان پیدا کرد که بتواند به گرد پای او در این شرایط برسد. بیل که پست اصلی او وینگر تعریف شده، متولد 16 جولای 1989 (تیرماه 1368 شمسی) در کاردیف ولز می باشد. سرعت بالا، توانایی حمل توپ فوق العاده و شوت های ناگهانی و سنگین از گرت بیل، هافبکی توانمند در دنیای فوتبال ساخته است. بیل در کودکی شیفته بازی ایان راش هموطنش بود و تمام دوران کودکی خود را با عکس ها و پوسترهای این اسطوره ولزی پشت سر گذاشت. والدین گرت به شغل های دولتی مشغول بودند و دایی وی کریس پارک، یکی از فوتبالیست های سابق کاردیف بود. بیل فوتبال حرفه‌ای را از ساوتهمپتون در سال 2006 و با بازی در خط دفاعی آغاز کرد که تبحر خاصی در اجرای ضربات آزاد داشت.

بیل آخرین بازی اش را برای ساوتهمپتون در مقابل دربی کانتی انجام داد. بیل در این تیم روند گلزنی اش، به خصوص ضربات ایستگاهی خاصش را آغاز نمود. او در مجموع در 45 بازی برای این تیم موفق شد 5 گل بزند. در 25 می 2007 گرت بیل با مبلغ 5 میلیون یورو که تا 10 میلیون یورو هم قابل افزایش بود راهی تاتنهام شد. این بازیکن ولزی 6 فصل و تا سال 2013 در تاتنهام مشغول به بازی بود. اولین بازی رسمی بیل برای تات در 26 آگوست 2007 برابر منچستر یونایتد رقم خورد و در دومین بازیش مقابل فولام موفق به گلزنی برای این تیم شد. بیل در سال های اول حضورش در تاتنهام به عنوان مدافع سمت چپ به بازی گرفته می شد؛ اما به دلیل مصدومیت های متعدد نمی توانست توانایی خود را به خوبی نشان دهد. وی در همان فصل اول از ناحیه رباط صلیبی مصدوم شد و فصل را به طور کامل از دست داد و مورد عمل جراحی قرار گرفت. در فصل 2009 هم بیل از ناحیه زانو دچار مصدومیت شد و تحت عمل جراحی قرار گرفت.

با شروع فصل 2010، بیل نقش محوری در تاتنهام، چه در داخل لیگ برتر و چه در لیگ قهرمانان اروپا ایفا می کرد. نقطه اوج بیل بازی تاتنهام در مقابل اینتر میلان در لیگ قهرمانان اروپا بود در آن بازی تاتنهام 4-3 شکست خورد اما آن چه از این دیدار بیش از همه در یادها ماند، هت تریک فوق‌العاده بیل بود. او با تکنیک و سرعت فوق‌العاده‌اش، خط دفاعی قهرمان اروپا را بارها به هم ریخت و چیزی نمانده بود که شکست سنگین تیمش را به یک تساوی خاطره انگیز تبدیل کند. توانایی او برای عبور از خط دفاعی اینتر، حیرت‌انگیز بود و «مایکون» که از بهترین مدافعان آن زمان جهان بود را محو کرد و در بازی بعدی تاتنهام و اینتر باز هم بیل گل زد و پاس گل داد تا تاتنهام این بار 1-3 پیروز شود. بیل دفاع اینتر را نابود کرد و نقطه شهرتش بازی‌های او مقابل اینتر بود. گرت بیل در بازی با نوریچ در حالی که این دیدار تا دقایق آخر بازی مساوی بود در دقیقه 93 باعث قهرمانی تاتنهام در سوپر کاپ انگلیس شد و هواداران به او لقب «جنگنده» را دادند. او در تاتنهام در 203 بازی 55 گل به ثمر رساند و یکی از بهترین بازیکنان تاتنهام در آن سال ها بود.

در اول سپتامبر 2013 گرت بیل با قراردادی 6 ساله از تاتنهام راهی رئال مادرید شد. در مورد مبلغ قرارداد این ستاره ولزی حرف و حدیث زیاد بود. ابتدا تلویزیون اختصاصی رئال مادرید گزارش داد که بیل در ازای مبلغ 77 میلیون پوند (91 میلیون یورو) راهی رئال شده است ولی خبرگزاری های بریتانیایی این گزارش را رد کردند و مدعی شدند گرت بیل در گران ترین نقل و انتقالات تاریخ فوتبال تا آن زمان، با مبلغ 85.3 میلیون پوند (100 میلیون یورو) به رئال مادرید منتقل شده است. به هر حال هر دوی این مبالغ تا پایان فصل 16-2015، گرت را گرانترین فوتبالیست تاریخ کرد که پل پوگبا با انتقال 105 میلیون یورویی از یوونتوس به منچستر یونایتد رکورد بیل را شکست. در فصل اول حضور در پایتخت اسپانیا گرت بیل به خاطر مبلغ بالای انتقالش زیر ذره بین رسانه های اسپانیایی بود و انتقاداتی از او می‌شد. حتی صحبت‌هایی از اختلاف میان او و کریستیانو رونالدو به گوش می‌رسید که رونالدو در قبال آن سکوت نکرد و ضمن تکذیب اختلافات از گرت بیل حمایت کرد.

در نهایت در آخر فصل 14-2013 گرت بیل به همراه رئال مادرید به فینال لیسبون لیگ قهرمانان اروپا رسید و توانست در آن بازی دروازه اتلتیکو مادرید را باز کند و کمک زیادی به رئال مادرید در کسب دهمین قهرمانی اش در اروپا کرد. گرت بیل پس از حدود دو سال در ترکیب رئال مادرید جا افتاده بود. اما در این فصل هم به مانند دوران تاتنهام، مصدومیت‌های پیاپی گریبان او را گرفت. او در ماه سپتامبر در جریان بازی مقابل شاختار دونتسک در لیگ قهرمانان اروپا از ناحیه ساق پا دچار آسیب دیدگی شد و به صورت جدی دوباره از هفته یازدهم لالیگا در ترکیب اصلی رئال مادرید قرار گرفت. بیل در حال به دست آوردن شرایط آرمانی خود در مادرید بود که در ژانویه دوباره مصدومیت سراغش آمد. در مجموع او 14 بازی فصل را به خاطر مصدومیت از دست داد. در آخر فصل بیل به همراه تیم رئال مادرید افتخار بزرگی کسب کرد و برای دومین بار به همراه این تیم قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد. اوج بازی گرت بیل و یکی از بهترین بازی های او در ترکیب لوس بلانکوس در تاریخ 28 می 2018 رقم خورد که بیل توانست با زدن 2 گل در مقابل لیورپول، تیم رئال مادرید را قهرمان لیگ قهرمانان اروپا کند.

حال با رفتن کریستیانو رونالدو پس از 9 فصل درخشان، امید بسیاری از هواداران مادرید به او دوخته شده و به نوعی او را می توان یکی از فوق ستاره های رئال مادرید در دوران پَسا رونالدو دانست. در رده ملی بیل تاکنون (سال 2018)، 70 بازی برای تیم ملی ولز انجام داده و در این مدت هم 29 گل به ثمر رسانده است. درخشش خیره کننده بیل در لیگ برتر انگلیس با تات سبب شده بود که انگلیسی ها به وی پیشنهاد بازی در تیم ملی انگلیس را بدهند که بیل این پیشنهاد را خیلی سریع رد کرد و به فوتبال ولز و کشورش وفادار ماند. اولین بازی گرت بیل در تیم ملی ولز در حالی رقم خورد که وی تنها 16 سال و 315 روز بیشتر نداشت. مهم ترین موفقیت بیل در عرصه ملی به جام ملت های اروپا 2016 برمی گرددکه آن ها توانستند بلژیک مدعی را شکست دهند ولی در نیمه نهایی اسیر تیم زیرک پرتغال و یاران کریستیانو رونالدو شدند و از یک صعود رویایی به فینال یورو بازماندند.

افتخارات گرت بیل در رئال مادرید

قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در چهار فصل 14-2013، 16-2015، 17-2016 و 18-2017

قهرمانی در رقابت های لالیگا در فصل 17-2016

قهرمانی در جام حذفی اسپانیا (کوپا دل ری) در فصل 14-2013

قهرمانی در سوپرجام اسپانیا در سال 2017

قهرمانی در سوپرجام اروپا در سال های 2014 و2017

قهرمانی در جام باشگاه های جهان در سال های 2014 و2017

افتخارات فردی گرت بیل

کسب عنوان بهترین بازیکن جوان تاتنهام در دو فصل 10-2009 و 11-2010

کسب عنوان بهترین بازیکن تاتنهام در فصل 13-2012

قرارگیری در تیم منتخب لیگ قهرمانان اروپا در فصل 16-2015

قرارگیری در تیم منتخب سال یوفا در سال های 2011 و 2013

کسب عنوان بهترین فوتبالیست کشور ولز در سال های 2010، 2011، 2013، 2014، 2015 و 2016

بهترین بازیکن ماه لیگ برتر انگلیس در ماه های: آوریل 2010، ژانویه 2012 و فوریه 2013

بهترین بازیکن فصل لیگ برتر انگلیس در فصل 13-2012

54. تونی کروس (2014 - تاکنون)

یکی از بهترین هافبک های حال حاضر فوتبال جهان، در مدت زمان 4 فصل حضورش تا بدین جا در ترکیب رئال مادرید، توانسته نظم و هارمونی خاصی را به خط هافبک این تیم ببخشد. از این رو هواداران لوس بلانکوس به هافبک طراح و بازیساز آلمانی خود، لقب مهندس را داده اند. تونی کروس متولد 4 ژانویه 1990 (دی ماه 1368) در گریفس والد آلمان است.شروع فوتبال کروس فوتبال از باشگاه محل زادگاهش «گریفس والدر اس سی» بود که پس از مدت کوتاهی به باشگاه معروف تر منطقه، هانزاروستوک و تیم جوانان این باشگاه پیوست. در 16 سالگی مورد توجه باشگاه سرشناس بایرن مونیخ قرار گرفت و به تیم جوانان این تیم ملحق شد و یک سال در آن جا به میدان رفت. در 17 سالگی به تیم اصلی بایرن مونیخ پیوست و 7 سال در این تیم توپ زد. در همان سال اول حضور در تیم اصلی بایرن وی در رقابت های قهرمانی جام جهانی زیر 17 سال جهان در کره جنوبی 2007 همراه با تیم ملی آلمان به عنوان سومی جهان رسید.

تونی کروس در آن تورنمنت موفق شد، توپ طلا و کفش برنز این رقابت‌ها را از آن خود کند. تونی یک فصل و در سال 2009 به صورت قرضی به باشگاه بایرن لورکوزن رفت و در 43 بازی برای این تیم موفق شد 10 گل به ثمر برساند. اولی هوینس مدیر ورزشی آن زمان بایرن مونیخ در خصوص او گفته‌ بود که او زمانی شماره 10 بایرن مونیخ را خواهد پوشید. کروس در تابستان 2010 دوباره به بایرن مونیخ بازگشت و جایگاه مهمی در تیم پیدا کرد و نقش مهمی در نایب قهرمانی بایرن در لیگ قهرمانان 2012 بازی کرد و در سه‌گانه فصل بعد تحت نظر یوپ هاینکس نقش پر رنگی داشت. نقشی که او به همراه باستین شواین اشتایگر در خط میانی بایرن به دوش می‌کشید، بسیار زیاد بود و بازی‌های فوق‌العاده او و هم چنین گل‌هایی که از روی شوت از پشت محوطه به ثمر می‌رساند، بسیار مهم بود.

او در بایرن 205 بازی انجام داد و 25 گل به ثمر رساند و توانست با این تیم آلمانی فاتح 9 جام معتبر از جمله لیگ قهرمانان اروپا، سه کاپ بوندس لیگا و هم چنین سوپرجام اروپا و باشگاه های جهان شود. در جولای 2014 و پس از کسب عنوان قهرمانی در جام جهانی، تونی کروس در انتقالی به ارزش 25 میلیون یورو و با نظر کارلتو به رئال مادرید پیوست. تونی کروس در مورد پیوستنش به رئال مادرید می گوید:

به نظرم این انتقال در زمان مناسبی صورت گرفت. هنگامی که شما به یک تیم خارج از کشور رفته و در آنجا نیز به ثبات برسید، یعنی گام بلندی در پیشرفت برداشته اید. برای من این اتفاق به آرامی رخ داد. آنچلوتی مرا در رئال مادرید می خواست و روی من حساب کرده بود. خیلی خوب است که شما یک شروع خوب در باشگاهی مانند رئال مادرید داشته باشید. حتی اگر اتفاقات خوب پیش نروند، شما بتوانید فرم خود را حفظ کنید.

روند موفقیت های این هافبک ارزشمند آلمانی در رئال مادرید نیز ادامه پیدا کرد و او زیر نظر سرمربی بزرگ و اسطوره ای هم چون زیدان به موفقیت های فراوانی در رئال رسید. در 4 فصل حضور این ستاره آلمانی تا بدین جا در رئال مادرید او توانسته به سه عنوان قهرمانی در جام باشگاه های اروپا، یک قهرمانی لالیگا، دو قهرمانی سوپرکاپ اروپا، سه قهرمانی در جام باشگاه های جهان و یک قهرمانی در سوپرجام اسپانیا و در مجموع به 10 قهرمانی در این تیم آن هم فقط در 4 سال حضورش دست یابد. همچنین کروس در پایان چهارمین فصل حضورش در رئال در 190 بازی با پیراهن این تیم موفق به زدن 12 گل شده است. در رده ملی کروس در سال 2014 و در جام جهانی برزیل، موفق شد به قهرمانی جهان برسد و در تیم منتخب جام جهانی قرار گیرد. جولین لوپتگی سرمربی جدید رئال مادرید روی هنرمندی و توانایی های بالای هافبک آلمانی خود حساب ویژه ای باز کرده و امیدوار است بتواند با او دوران باشکوهی را در رئال مادرید رقم بزند.

افتخارات تونی کروس در رئال مادرید

قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در سه فصل 16-2015، 17-2016 و 18-2017

قهرمانی در رقابت های لالیگا در فصل 17-2016

قهرمانی در سوپرجام اسپانیا در سال 2017

قهرمانی در سوپرجام اروپا در سال های 2014 و2017

قهرمانی در جام باشگاه های جهان در سال های 2014، 2016 و 2017

افتخارات فردی و ملی تونی کروس

قهرمانی در جام جهانی 2014 برزیل همراه با تیم ملی آلمان

مقام سوم جام جهانی زیر 17 سال جهان در سال 2007 همراه با تیم نوجوانان آلمان

برنده توپ طلایی جام جهانی زیر 17 سال 2007 همراه با تیم نوجوانان آلمان

برنده کفش برنز جام جهانی زیر 17 سال 2007 همراه با تیم نوجوانان آلمان

قرارگیری در تیم منتخب جام جهانی 2014 برزیل

قرارگیری در تیم منتخب رقابت های چمپیونز لیگ در فصل های 14-2013، 16-2015، 17-2016 و 18-2017

قرارگیری در تیم منتخب بوندس لیگا از نگاه کیکر در فصل های 10-2009، 12-2011 و 14-2013

کسب عنوان بهترین پاسور جام جهانی 2014 به همراه تیم ملی آلمان

کسب عنوان بهترین بازیکن تیم ملی آلمان در سال 2014

قرارگیری در تیم منتخب جام ملت های اروپا در سال 2016

کسب عنوان بهترین فوتبالیست آلمانی در سال 2018

53. دنی کارواخال (2013 - تاکنون)

مدافع راست تیم ملی اسپانیا و باشگاه رئال مادرید، در 11 ژانویه 1992 (دی ماه 1370 شمسی) در شهر لگانیس کشور اسپانیا به دنیا آمد. کارواخال در 10 سالگی به تیم نوجوانان رئال مادرید پیوست و فوتبال خود را در این تیم شروع کرد. وی توانست در مدت کوتاهی توانایی‌های خود را اثبات کرده و به عنوان کاپیتان در این تیم بازی کند. کارواخال 8 سال و تا 18 سالگی در تیم جوانان رئال مشغول به بازی بود تا اینکه در سال 2010 به تیم دوم این باشگاه ملحق شد. دنی دو سال در تیم ب رئال مادرید توپ زد تا سرانجام در 11 جولای 2012 با قراردادی به ارزش 5 میلیون یورو راهی تیم بایرن لورکوزن شد. بازی های درخشان کارواخال در لورکوزن باعث شد تا وی در پایان همان فصل جزو سه مدافع برتر بوندس لیگا در آن فصل لقب بگیرد.

کارواخال در 3 ژوئن 2013 به تیم رئال مادرید با هزینه‌ای در حدود 6.5 میلیون یورو بازگشت. این در حالی بود که باشگاه رئال از انتقال این بازیکن پشیمان شده بود و درخشش و عملکرد او باعث شد تا او را دوباره به تیم رئال مادرید بازگردانند. دنی کارواخال در مدت 5 فصل حضورش تا بدین جا در رئال، در اکثر بازی ها در ترکیب ثابت و فیکس این تیم قرار داشته و با رئال مادرید به موفقیت های زیادی دست یافته است. او تا سال 2018 و قبل از شروع فصل جدید رقابت های اروپایی در 200 بازی در رقابت های مختلف با پیراهن رئال مادرید به میدان رفته و موفق به زدن 4 گل نیز شده است. کارواخال فقط در همین 5 فصل حضورش در تریکیب کهکشانی ها موفق به کسب 13 جام مختلف با رئال مادرید شده است.

هر چند نباید از حضور اسطوره ای به مانند زین الدین زیدان در موفقیت های چند سال اخیر رئال چشم بپوشیم. دنیل کارواخال در ابتدای فصل 18-2017 دچار بیماری ویروسی شد. نوع بیماری به شکلی بود که پزشکان به مشکل قلبی برای کارواخال شک کردند؛ غشاء قلب او دچار التهاب شده بود و این بیماری باعث شد تا وی چندین ماه از میادین دور باشد. شاید برایتان جالب باشد بدانید که کارواخال صاحب رکورد تاریخی در لیگ قهرمانان است. او تنها بازیکنی است که در 25 بازی متوالی این رقابت‌ها بدون شکست مانده و از رکورد 24 بازی بدون شکست متوالی نانی و پاتریس اورا (بازیکنان سابق منچستر یونایتد) پیشی گرفت. کریستیانو رونالدو نیز زمانی که برای یونایتد بازی می‌کرد، 22 بازی متوالی بدون باخت در لیگ قهرمانان را تجربه کرده بود. لازم به ذکر است که دنی کارواخال در شکست 3-1 رئال از تاتنهام در دور گروهی فصل 18-2017 حاضر نبود.

آخرین باخت دنی کارواخال در لیگ قهرمانان به 5 می 2015 و شکست 2-1 رئال در زمین یوونتوس برمی‌گردد. کارواخال در سال 2014 از سوی ویسنته دل بوسکه سرمربی وقت تیم ملی اسپانیا در لیستی 30 نفره برای جام جهانی 2014 برگزیده شد ولی در گزینش نهایی خط خورد. این مدافع اسپانیایی در 29 اوت 2014 برای اولین بار برای بازی در مقابل تیم‌های ملی فرانسه و مقدونیه دعوت شد و اولین بازی خود را در 4 سپتامبر انجام داد. وی همچنین برای مسابقات یورو 2016 انتخاب و پس از مصدومیت از تیم خارج شد. کارواخال تا کنون (سال 2018) برای تیم ملی اسپانیا 18 بار به میدان رفته که هنوز موفق به گلزنی با پیراهن اسپانیا نشده است.

افتخارات دنی کارواخال در رئال مادرید

قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در چهار فصل 14-2013، 16-2015، 17-2016 و 18-2017

قهرمانی در رقابت های لالیگا در فصل 17-2016

قهرمانی در جام حذفی اسپانیا (کوپا دل ری) در فصل 14-2013

قهرمانی در سوپرجام اسپانیا در سال 2017

قهرمانی در سوپرجام اروپا در سال های 2014، 2016 و 2017

قهرمانی در جام باشگاه های جهان در سال های 2014، 2016 و 2017

افتخارات فردی و ملی دنی کارواخال

قهرمانی در رقابت های زیر 21 سال اروپا در سال 2013 به همراه تیم جوانان اسپانیا

قهرمانی در رقابت های زیر 19 سال اروپا در سال 2011 به همراه تیم نوجوانان اسپانیا

قرارگیری در تیم منتخب لیگ قهرمانان اروپا در فصل های 14-2013 و 17-2016

قرارگیری در تیم منتخب لالیگا در فصل 17-2016

52. ایزیدرو سن خوزه (1986-1976)

ایزیدرو سن خوزه از مدافعان دهه 70 و 80 میلادی تیم ملی اسپانیا و باشگاه رئال مادرید بود که به جز یک سال بازی در تیم رئال مایورکا، در تمامی سال های بازیگریش وفادار به باشگاه رئال مادرید بوده است. سن خوزه متولد 27 اکتبر 1955 (آبان ماه 1334 شمسی) در مادرید اسپانیاست. شروع فوتبال این مدافع سخت کوش در سال 1968 و در 12 سالگی بود که به تیم جوانان رئال مادرید پیوست. ایزیدرو تا 18 سالگی در تیم جوانان رئال توپ زد و در سال 1974 به رئال مادرید کاستیا ملحق شد. ایزیدرو دو سال در کاستیا توپ زد تا نهایت در 20 سالگی به تیم اصلی رئال مادرید راه یافت. ایزیدور سن خوزه همان طور که پیش تر نیز ذکر شد، یکی از بازیکنان قدیمی رئال مادرید محسوب می شود که 10 سال در این تیم به میدان رفت و عناوین و افتخارات فراوانی را با رئال مادرید کسب کرد. در طول 10 فصل بازی در رئال مادرید، این مدافع موفق به کسب 10 جام با ارزش در رئال شامل 4 جام لالیگا، 3 کوپا دل ری، دو جام یوفا و یک League Cup شد.

در اواخر سال 1979 سن خوزه دچار یک مصدومیت سخت از ناحیه مینیسک زانو شد و نزدیک به یک سال از تمامی میادین دور بود. سن خوزه با بهبود مصدومیتش در سال های 1985 و 1986 به رئال مادرید کمک کرد تا در دو سال پیاپی، این تیم فاتح جام یوفا در آن سال ها شود. 183 بازی و 3 گل زده، ماحصل 10 سال حضور این مدافع اسپانیایی در تیم رئال مادرید بوده است. در سال 1986 ایزیدرو سن خوزه به تیم رئال مایورکا پیوست و پس از یک فصل بازی در این تیم، با پیراهن مایورکا اعلام بازنشستگی کرد. سن خوزه در رده ملی نیز 13 بازی برای تیم ملی اسپانیا انجام داده و در رده های سنی 18 و 21 سال نیز برای تیم ملی اسپانیا به میدان رفته است. این بازیکن با تیم زیر 21 سال اسپانیا سابقه حضور در المپیک 1976 مونترال را نیز دارا می باشد. سن خوزه پس از بازنشستگی از دنیای فوتبال در مقطعی در تیم پایه های رئال مادرید نیز مشغول به فعالیت بود و هنوز هم ارتباطش با مدیران و بازیکنان رئال مادرید قطع نشده است.

افتخارات ایزیدرو سن خوزه در رئال مادرید

قهرمانی در رقابت های لالیگا در چهار فصل 78-1977، 79-1978، 80-1979 و 86-1985

قهرمانی در جام حذفی اسپانیا (کوپا دل ری) در فصل های 74-1973، 80-1979 و 82-1981

قهرمانی در جام یوفا در دو فصل 85-1984 و 86-1985

قهرمانی در رقابت های League Cup در سال 1985

51. ایوان هلگوئرا (2007-1999)

ایوان هلگوئرا یکی از موفق ترین مدافعان تاریخ باشگاه رئال مادرید است که توانایی بازی در چندین پست را در زمان حضورش در رئال داشت. کنترل توپ فوق العاده در کنار قدرت بالای سرزنیش در نبردهای هوایی، از هلگوئرا مدافعی سرسخت و توانمند در خط دفاع رئال مادرید و تیم ملی اسپانیا ساخته بود. ایوان هلگوئرا متولد 28 مارس 1975 (فروردین ماه 1354 شمسی) در سانتاندر اسپانیاست. شروع فوتبال حرفه ای این مدافع در سال 1994 و تیم دوم راسینگ سانتاندر بود که نزدیک به یک سال در این تیم به بازی پرداخت. هلگوئرا تا زمان پیوستنش در سال 1997 به تیم رم به آن شکل در تیم های مطرحی بازی نکرد و در این سال به تیم گرگ ها ملحق شد. هلگوئرا به هیچ وجه در این تیم موفق نبود و تنها 8 بازی برای این تیم ایتالیایی انجام داد و پس از یک فصل دوری از فوتبال اسپانیا، به تیم اسپانیول ملحق شد. 40 بازی و دو گل زده حاصل کار ایوان هلگوئرا در ترکیب اسپانیول بود و سرانجام در سال 1999 هلگوئرا به رئال مادرید پیوست. اوج افتخارات و بازی های درخشان این مدافع اسپانیایی، مربوط به حضور او در رئال مادرید بود. وی همراه با فرناندو هیرو دو مدافع مرکزی مستحکم را در ترکیب رئال مادرید شکل داده بودند و عبور از سد این دو مدافع، کار هر مهاجمی نبود.

هلگوئرا در 8 فصل حضورش در رئال مادرید، در 343 بازی با پیراهن این تیم به میدان رفت و موفق به زدن 34 گل شد؛ البته باید این را در نظر گرفت که در چند فصل ابتدایی حضور هلگوئرا در رئال، او در پست هافبک دفاعی بازی می کرد. ایوان هلگوئرا در 8 فصل حضورش در رئال مادرید به 8 جام معتبر و ارزشمند دست یافت که از مهم ترین آن ها می توان به کسب سه جام لالیگا و دو کاپ لیگ قهرمانان اروپا، اشاره کرد. مدافع دوست داشتنی مادریدی ها پس از این 8 فصل موفق در رئال مادرید در سال 2007 و با قراردادی 3 ساله راهی تیم والنسیا شد. هر چند هلگوئرا بیش از یک فصل برای والنسیا بازی نکرد و در فصل دوم حضورش و تنها با انجام 6 بازی، قرارداد او با والنسیا لغو شد. هلگوئرا در همان فصل اول حضورش در والنسیا، موفق به کسب جام حذفی اسپانیا در فصل 08-2007 شد. هلگوئرا در سال 2009 اعلام بازنشستگی کرد و دوران باشگاهیش را با حضور در 453 بازی و 41 گل زده به پایان برد. ایوان هلگوئرا در حدود 6 سال بازی برای تیم ملی اسپانیا در 47 دیدار به میدان رفت و موفق به زدن 3 گل نیز شد. اولین بازی این مدافع در ترکیب تیم ملی اسپانیا در 18 نوامبر 1998 و بازی برابر ایتالیا بود که آن دیدار به تساوی 2-2 انجامید. هلگوئرا در تورنمنت های معتبری هم چون جام جهانی 2002 و رقابت های یورو در سال های 2000 و 2004 عضو تیم ملی اسپانیا بود.

افتخارات ایوان هلگوئرا در رئال مادرید

قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در دو فصل 2000-1999 و 02-2001

قهرمانی در رقابت های لالیگا در سه فصل 01-2000، 03-2002 و 07-2006

قهرمانی در جام بین قاره ای در سال 2002

قهرمانی در سوپرجام اروپا در سال 2002

قهرمانی در سوپرجام اسپانیا در سال 2003

بخش اول معرفی 70 ستاره تاریخ باشگاه رئال مادرید