کم‌توجهی به کودکان نوعی آزار جنسی کودک است

کم‌توجهی به کودکان یکی از نمودهای آزار جنسی است. بیشتر کودکان از بی‌توجهی نسبت به سایر انواع آزار جنسی رنج می‌برند. مطلب کم‌توجهی به کودکان را در بخش حقوق کودک این هفتۀ مجلۀ روزچین بخوانید.

کودکانی که به‌دلیل این آزار احساس بی‌ارزش‌بودن می‌کنند، تا آخر عمر با عواقب منفی آن درگیر هستند. کودکانی که در دوران کودکی از پرورش درست و حمایت برخوردار هستند، احتمال بیشتری دارد که رشد کرده و در بزرگسالی شاد و سالم و سازنده باشند.

کم‌توجهی فیزیکی

کم‌توجهی به کودکان

منظور از بی‌توجهی و کم‌توجهی فیزیکی، غفلت و سهل‌انگاری یا بدرفتاری با کودک توسط یک والد یا سرپرست اوست که منجر به آسیب، تهدید، صدمه به سلامتی یا امنیت یا رفاه کودک می‌شود. قانون کیفری، کم‌توجهی فیزیکی و نادیده‌گرفتن کودکان را به دو دستۀ بی‌توجهی شدید و بی‌توجهی عمومی تقسیم می‌کند.

بی‌توجهی عمومی

کم‌توجهی و بی‌توجهی عمومی به‌معنای نارضایتی از یک والد یا سرپرست برای عدم‌ِتأمین غذای مناسب، لباس، پناهگاه، مراقبت‌های پزشکی یا نظارت است. در این نوع، هیچ آسیب جسمی به کودک وارد نمی‌شود؛ یک نمونه از نظارت ناکافی، رها‌کردن کودکان بدون نظارت در ساعاتی‌ست که در مدرسه نیستند. این والدین اغلب قادر به تأمین خدمات مراقبت از کودکان برای رفع نیازهایشان نیستند. اگرچه ممکن‌ است خود را جزء والدینی که از فرزندان خود غفلت می‌کنند، ندانند. کودکان درگیر با این کم‌توجهی ممکن‌ است به‌خصوص در حوادث و جراحات و جرائم آسیب‌پذیر باشند و ازآنجا‌که این والدین خطای خود را درک و قبول نمی‌کنند، قضیه بغرنج و پیچیده است.

بی‌توجهی شدید

کودکان به محبت والدین و هم‌صحبتی با آن‌ها نیاز دارند.

بی‌توجهی شدید به‌معنی نارضایتی از یک والد یا سرپرست برای عدم محافظت از کودک در برابر سوء‌تغذیه شدید یا عدم تشخیص به‌موقع بیماری کودک است. این شامل مواردی از بی‌توجهی‌ست که والدین یا سرپرست موجب می‌شوند یا اجازه می‌دهند که خود کودک یا سلامتی او در معرض خطر قرار بگیرد. این عمل می‌تواند شامل عدم تأمین غذای مناسب، لباس، پناهگاه یا مراقبت‌های پزشکی به‌صورت عمد شود.

کم‌توجهی به کودکان در دوران بارداری

مراقبت از سلامتی کودکان

غفلت از کودک قبل از زایمان مثلاً شامل مصرف مواد مخدر یا الکل توسط مادر می‌شود که این نشان‎دهندۀ عدم توانایی والدین برای مراقبت از کودک است. این نوزادان به داروهای مصرف‌شده توسط مادر در دوران بارداری معتاد می‌شوند که اغلب منجر به سقط جنین می‌شود. بهتر است بدانید که در هر ۲۵ دقیقه یک کودک معتاد متولد می‌شود.

نوزادانی که بسیار کوچک‌تر از حد انتظار هستند، مشکلی حاد برای پزشکان به شمار می‌روند. پس از سقط نوزادانی که از لحاظ جثه کوچک هستند، هنوز هم گروه بزرگی از نوزادان با وزن کم و قد کوتاه و دور سر کوچک وجود دارند. بعضی از این کودکان به‌دلیل ناتوانی والدین در تأمین نیازهای تغذیه‌ای توسط والدین، کوچک مانده‌اند. این کودکان ممکن‌ است در رشدشان تأخیر وجود داشته باشد و رفتارهای غیر‌طبیعی را از خود نشان دهند. همچنین برخی از این کودکان به مشکلات سلامتی و پزشکی پنهان مبتلا می‌شوند که در آینده خانواده به آن‌ها پی می‌برند. ممکن‌ است مراقبت‌های پزشکی را نیز به‌صورت تصادفی و احتمالاً فقط در اتاق‌های اورژانس دریافت کنند. عدم‌ِثبت رشد فیزیکی و سایر نشانگرهای رشد کودک، از تشخیص دقیق سلامتی کودک جلوگیری می‌کند و حفاظت از کودک یا ارائه خدمات مفید را غیر‌ممکن می‌سازد. در صورت عدم‌ِدرمان، سلامت جسمی یا عاطفی کودک در معرض خطر قرار گرفته و اختلالات عاطفی، مسائل عقب‌ماندگی و سایر مشکلات رخ می‌دهد.

نشانه‌های نادیده‌گرفتن

افسردگی یکی از نتایج غفلت از کودکان است.

اگر شرایط زیر وجود دارد، یعنی شما دچار کم‌توجهی به کودکان هستید؛

کودک فاقد مراقبت پزشکی یا دندان‌پزشکی کافی است. کودک اغلب خواب‌آلود یا گرسنه است. کودک اغلب کثیف است، بهداشت شخصی ضعیفی دارد یا در شرایط آب‌و‌هوایی مختلف پوشش و لباس مناسبی ندارد. کودک دچار افسردگی، عقب‌ماندگی یا بی‌تفاوتی به اطرافیان خود است و رفتارهای ضد اجتماعی یا مخرب از خود نشان می‌دهد. کودک بیش‌ازحد دچار ترس است و از مصرف مواد، صحبت‌کردن، غذا‌خوردن یا اختلالات رفتاری (گزش، تکان‌دادن، ناله‌کردن) رنج می‌برد. شواهدی از مراقبتِ ضعیف وجود دارد؛ مثل افتادن از پله‌ها به صورت مکرر، تکرارِ خوردنِ موادِ مضر، مراقبت از کودک توسط یک کودک دیگر و… . نگهداری از کودک در خانه‌ای غیر بهداشتی (وجود زباله، حیوانات یا مدفوع انسانی) صورت می‌گیرد. خانه فاقد گرمایش یا لوله‌کشی است و خطرات آتش‌سوزی یا دیگر شرایط نامساعد در خانه وجود دارد. کیفیت غذا در خانه ضعیف است. وعده‌های غذایی مناسب و در زمان خود حاضر نیستند. یخچال و فریزر یا کابینت‌ها حاوی مواد خوراکی خراب و فاسد هستند.

درحالی‌که برخی از این شرایط ممکن‌ است در هر محیط خانگی به‌دلایل مختلفی نظیر فقر، اصلاحات رفاهی و محدودیت‌های برنامه‌های حقوقی وجود‌ داشته‌ باشد، حضور شدید یا ماندگار این شرایط است که بی‌توجهی و کم‌توجهی به کودکان را نشان می‌دهد. بی‌نظمی در یک خانه لزوماً به‌این‌معنی نیست که خانه مناسب نیست. شرایط شدید منجر به خانۀ نامناسب و بی‌توجهی به کودکان می‌شود که ممکن است اتهامات غفلت جنایی را توجیه کند.

این مقاله را در شبکه‌های اجتماعی بازنشر دهید