یکی از مهمترین معضلاتی که می‌تواند در یک کودک ایجاد مشکل کند بحث در رفتگی مادرزادی لگن یا مفصل ران است. متاسفانه برخی از افراد ممکن است در کودکی دچار این مشکل شوند و بیماریشان تشخیص داده نشود. در رفتگی مادرزادی مفصل ران یکی از موضوعاتی است که در دخترها شایعتر از پسرها می‌باشد، این بیماری از هر 2000 نفر 1 یا 2 نفر را درگیر می‌کند. یک سری فاکتورها باعث افزایش رخداد این مشکل می‌شوند. در این مقاله قصد داریم به معرفی بیماری در رفتگی مادرزادی لگن بپردازیم و راه‌های درمان آن را بیان کنیم.

تشخیص در رفتگی مادرزادی لگن چگونه است؟

افرادی که از ناحیه پا، از داخل رحم خارج می شوند، بیشتر از افراد دیگر در معرض خطر هستند. افرادی که سندرم های ژنتیکی دارند نیز مستعد رخداد این بیماری هستند. به علت فشار مالی که عدم تشخیص به موقع این بیماری برای دولت ها و خانواده ها خواهد داشت، اکثر کشورهای پیشرفته، شروع به غربالگری اینگونه نوزادان می کنند. غربالگری در زمان تولد اتفاق می افتد و کودک متولد شده توسط متخصص اطفال بررسی می شود، معاینه و سونوگرافی از جمله شیوه های تشخیص این بیماری هستند.

بعد از تشخیص بیماری چه باید کرد؟

فاکتور مهمی که به رشد طبیعی لگن (یا مفصل ران) کمک خواهد کرد، قرار گرفتن سر مفصل در داخل حفره است. عدم قرار گیری سر مفصل در حفره باعث می شود هم سر مفصل و هم کاسه لگنی به خوبی رشد نکند. این مسئله در آینده که بچه می خواهد شروع به راه رفتن کند برای او ایجاد دردسر خواهد کرد. پس از تشخیص، کارهایی را می توان برای بهبود کودک مبتلا انجام داد، از جمله آن ها استفاده از چند پوشک به جای یک پوشک برای بچه است، این موضوع کمک می کند که پای بچه بازتر بماند و در نتیجه باعث می شود سر مفصل در داخل حفره قرار بگیرد. یکی از فاکتورهایی که می تواند تشدید کننده در رفتگی مفصل لگن باشد، بحث قنداق کردن است که در بسیاری از جوامع در دنیا از جمله ایران شایع است. گچ گیری هم یکی دیگر از راه هاییست که برای درمان این بیماری استفاده می شود. استفاده از کمربندهای Pavlik Harness هم می تواند به درمان این بیماری کمک کند.

اگر درمان این بیماری به تاخیر بیفتد، دیگر این اعمالی که گفته شد جوابگو نیست و پزشکان پس از این مراحل سراغ اعمال جراحی می روند. عمل جراحی با توجه به سن کودک متفاوت خواهد بود، اگر سن بچه حدود یک سال تا هجده ماه باشد، جراح می تواند حفره را باز کند، سر مفصل را در آن قرار دهد و کپسول را بدوزد و این کار کمک می کند که رشد طبیعی مفصل اتفاق بیفتد. در سنین بالاتر چون رشد حفره ناحیه لگن کامل نیست و این حفره کم عمق است جراح باید کاری کند که عمق حفره زیاد شود. در مواردی پزشکان مجبور می شوند از روش تعویض مفصل استفاده کنند.

والدین باید توجه کنند برای درمان این بیماری تا چهار سالگی وقت دارند و عدم تشخیص به موقع می تواند منجر به فاجعه شود. لنگیدن های شدید، انحراف ستون فقرات، کج شکلی های ناحیه کمری و کج شکلی های ناحیه زانو (به خاطر اثر فشاری که از نبود مفصل در جای خود حاصل می شود) از جمله عوارض تشخیص دیر هنگام این بیماری است.

ایا تشخیص بیماری در رفتگی لگن برای پدر مادرها ممکن است؟

والدینی که در رفتگی را در بچه های دیگرشان دیده اند شاید بتوانند متوجه علائمی که بیمار دارد شوند اما تشخیص بیماری به وسیله پزشک و انجام آزمایشات دقیق ممکن است.