کورس دریافت هزینه از بازدیدکنندگان بام ایران

کوه دماوند از سال ۸۱ به عنوان میراث طبیعی در شمار مناطق چهارگانه ارزشمند از نظر حفاظت محیط زیست قرار گرفت و ثبت ملی شد. کوهی که هر ساله اواسط تیر تا اواسط شهریور ماه فصل صعود به قله آن محسوب می شود و هرساله در این زمان تعداد زیادی از کوهنوردان داخلی و خارجی خود را به مرتفع ترین نقطه ایران می رسانند.

مساله ای که در کنار مزیت های خود، معایبی همچون آلودگی محیط زیست و تخریب منابع طبیعی را نیز به همراه داشته است. همچنین فقدان خدمات مناسبی همچون سرویس بهداشتی موجب شده تا منتقدان نسبت به این موضوع واکنش نشان دهند. این اتفاقات در حالی رخ می دهد که به نظر می رسد عده ای از این آب گل آلود ماهی گرفته و درآمدزایی می کنند که مواردی همچون گرفتن ورودی از خودروهایی که وارد این محوطه می شوند تا کوهنوردهای خارجی که بابت صعود به قله، هزینه هایی را به دلار و یورو می پردازند از جمله آنها است.

شهرداری و شورای شهر رینه و فدراسیون کوهنوردی از جمله نهادهایی هستند که با توجه به این شرایط، دیگری را ذی نفع می دانند. این درحالی است که سازمان میراث فرهنگی به عنوان متولی این منطقه ثبت شده نتوانسته است شرایط را تحت کنترل بگیرد و اگر قرار است بابت هر صعود به قله درآمدزایی نیز صورت گیرد، این درآمدها را باید سازمان میراث فرهنگی در اختیار داشته باشد و صرف حفاظت از این میراث طبیعی کند.

درآمد ها به کام کیست؟

کارپرداز فدراسیون کوهنوردی درباره دریافت هزینه ورود از سوی فدراسیون کوهنوردی گفت: «پارکینگ خودروها در رینه تا منطقه گوسفندسرا، کرایه خودرو و ورودی که بابت هر خودرو دریافت می شود در اختیار فدراسیون کوهنوردی نیست. بلکه این ورودی ها را شهرداری و شورای شهر رینه دریافت می کنند.» این اتفاق درحالی رخ می دهد که محمدرضا آفرین راد تاکید دارد دریافت چنین مبالغی قانونی نیست و فدراسیون به همین دلیل بارها از شهرداری و شورای شهر شکایت کرده است.

از طرف دیگر شهردار رینه می گوید: چند سالی می شود که به دلیل مشکلاتی که خودروهای شخصی به وجود آورده اند، اجازه ورود به این محوطه را ندارند و افراد باید با خودروهایی که در نظر گرفته شده وارد این محدوده شوند. ورودی هر خودرو نیز در برابر مبلغی که فدراسیون از کوهنوردهای خارجی می گیرد بسیار ناچیز است.

محمد خسروی ادامه می دهد: سال گذشته ۴ هزار کوهنورد خارجی فقط به ضلع جنوبی دماوند آمدند. فدراسیون از هر کدام آنها نفری ۵۰ دلار و به تازگی ۶۰ یورو می گیرد. برای هر بطری آب ۵ هزار تومان و هر کاسه عدسی ۱۵ هزار تومان در پناهگاه می گیرند. برای اقامت هر شب در پناهگاه نیز مبلغ قابل توجهی دریافت می کنند.

سرپرست دفتر امور مجامع و تشکل های مردم نهاد سازمان میراث فرهنگی اما در واکنش به صحبت های مسوولان این دو نهاد می گوید: چنین اختلافاتی در زمینه دماوند وجود دارد. شورای شهر رینه بابت ورود هر خودرو ورودیه می گیرد و فدراسیون نیز مبلغی بابت صعود از کوهنوردان خارجی دریافت می کند. در هر صورت این دو نهاد بابت هر مبلغی که دریافت می کنند ملزم هستند خدماتی نیز ارائه دهند.

حسین الله بداشتی در پاسخ این سوال که وظیفه سازمان میراث فرهنگی در قبال کوه دماوند به عنوان اثری که ثبت ملی شده چیست، می گوید: کوه دماوند یک میراث طبیعی محسوب می شود که متعلق به همه مردم است. لازم است به بهترین شکل از این اثر ملی بهره برداری شود و تنها متعلق به سازمان میراث فرهنگی نیست.

کوه دماوند با وجود تمام اهمیتی که از نظر زیست محیطی دارد و به عنوان یک میراث ملی محسوب می شود در چم و خم نهادها و سازمان های گوناگون گرفتار شده است. به گونه ای که هر کس از ظن خود به مرتفع ترین نقطه ایران نگاه کرده و تلاش می کند با توجیهات گوناگون درآمدزایی را که انجام می دهد قانونی نشان دهد. با این وجود باید متولیانی وجود داشته باشند که نسبت به چنین شرایطی واکنش محکم تری نشان دهند و به فکر یک راهکار اساسی تر باشند.