آهن‌رباهای یخچالی در خدمت خانواده

یخچال خانه که این روزها جزء ضروریات هر خانه‌ای است از همین دست وسایل است. می‌گویند «اگر آشپزخانه، قلب خانه است، یخچال قلب خانواده است». همین وسیله‌ای که برای تازه نگه‌داشتن خوراکی‌ها از آن استفاده می‌کنیم و بدون اینکه حواسمان باشد در طول روز بارها به آن سر می‌زنیم، یکی از محل‌هایی است که می‌تواند هرروز و هر بار، داشتن یک خانواده و حس خوب تعلق داشتن به آن و خاطراتش را به یاد ما بیاورد؛ فقط اگر بدانیم چه ظرفیت‌هایی دارد که از آن بی‌خبریم.

آهن‌رباها و یادداشت‌ها

معلوم نیست اولین بار به ذهن چه کسی رسید که روی سطح فلزی یخچال می‌شود با آهن‌ربا اشکالی را چسباند. این ایده اول کاملاً شکل آشپزخانه‌ای داشت؛ یعنی مغازه‌هایی بودند که اشکال مختلفی مثل انواع غذا، سبزی، لیوان و هر چیزی دیگری که در آشپزخانه پیدا می‌شود را به‌صورت پلاستیکی و با یک آهن‌ربای گرد در پشت آن می‌فروختند. ما هم آن‌ها را می‌خریدیم و به در یخچالمان می‌چسباندیم.

اما این ایده هم مثل همه ایده‌های دیگر رشد کرد. شاید ازآنجایی‌که یک روز یک مادر فکر کرد، یادداشت خطاب به فرزندانش را کجا بچسباند که حتماً دیده بشود؟ بله یخچال! این بهترین ایده بود تا یکی از آن آهن‌رباهای گرد از پشت میوه پلاستیکی کنده بشود و بچسبد بالای برگهٔ «ناهارت در یخچال است، گرم‌کن و بخور. دوستت دارم مامان»

حالا همان مغازه‌های مذکور، پر است از انواع تخته وایت بردهای یخچالی، گیره‌های آهن‌ربا دار برای چسبند یادداشت‌ها و حتی شکلک‌های فضای مجازی با پشتی آهن‌ربایی که نشان بدهیم موقع نوشتن این یادداشت قیافه‌مان چه شکلی بوده است. حتی می‌شود عکس‌های توی گوشی‌مان را با چند کلیک ساده به آهن‌ربایی یک‌تکه و نازک تبدیل کنیم و به در یخچال بچسبانیم.

انگار که یخچال آشپزخانه یک نمای کلی از خانواده ماست. اینکه چند نفریم، چه خاطرات مشترکی داریم، چه حسی نسبت به هم داریم و امروز صبح قبل از بیرون رفتن از خانه درباره همدیگر چه فکرهای خوبی توی سرمان گذشته است.

یخچال‌ها درباره خانواده ما حرف می‌زنند

«زیست خانگی در قرن بیست و یکم» کتابی بود که محققانی دانشگاه کالیفرنیا آن را بامطالعه ۳۲ خانواده که دو منبع درآمد با بچه‌های کوچک داشتند و با ۱۴۰۰ ساعت ضبط ویدئویی زندگی آن‌ها، منتشر کردند.

کتاب روی این موضوع متمرکز است که ما چه طور در خانه‌مان که با وسایل مختلف اشباع‌شده است زندگی می‌کنیم. چه طور فضاهایی مثل اتاق‌خواب و حیاط را ساکت و خلوت خلق می‌کنیم اما همه‌وقتمان را در آشپزخانه و پای کامپیوترمان صرف می‌کنیم؛ و همچنین در مورد اینکه چه طور فضایی که در آن زندگی می‌کنیم بازتابی از زندگی ماست. درواقع همه این‌ها ما را به در یخچال می‌رساند.

در این کتاب نوشته‌شده است: «یکی از متعجبانه ترین چیزهایی که می‌بینیم، تمایل به چسباندن تعداد زیادی از اشیا روی در یخچال است. استعداد خانواده برای درست کردن یک یخچال یخ‌زن شلخته شاید به این عادت بستگی دارد که اتاق‌ها و خانه متراکم و درهم‌ و برهمی هم دارند. شاید یک جای بی‌اهمیت مثل یخچال، علامتی از تمایلات یک خانواده درباره نوع مصرف و نظم خانوادگی باشد.»

از درب یخچال هم استفاده کنیم!

اشیا، عکس‌ها و یادداشت‌هایی که ما روی درب یخچالمان می‌چسبانیم به‌نوعی درباره خانواده ما، علایقمان و حال و هوایمان حرف می‌زنند؟ پس می‌شود از این موضوع برای بالا بردن میزان صمیمت در خانواده‌مان استفاده کنیم.

عکس‌هایی از خاطرات مشترک و خوشحال‌کننده، در هر بار مراجعه افراد خانواده برای برداشتن چیزی از یخچال، می‌تواند حلقه‌های اتصال افراد خانواده به یکدیگر را یادآوری کند و روی لب‌ها لبخند بیاورد. حتی اگر بعد از مدتی عکس‌ها تکراری بشوند، اگر یک روز آن عکس را روی درب یخچال نبینید خیلی زود با خودتان می‌گویید: «یک‌چیزی کم است!»

یادداشت‌های یخچالی هم خیلی حرف برای گفتن دارند. از حرف‌های محبت‌آمیز تا سفارش‌ها معمولی و همیشگی که یادآوری می‌کند اعضای خانواده هنوز به فکر هم هستند و دغدغه یکدیگر رادارند.

نه اینکه درب یخچال فقط به درد خوشی‌ها بخورد. از سروصدای دعوا و بگومگوهای هرازگاهی بین پدر و پسر، خواهر و برادر و... خسته شده‌اید؟ یک قانون بگذارید. از این بعد تمام دلخوری‌ها با یک کاغذ یادداشت روی درب یخچال نوشته می‌شود و پاسخش هم همان‌جا داده می‌شود. هم سروصداها می‌خوابد، هم فرصت دارید حسابی به انتقاد و جوابش فکر کنید و برای حل کردنش راه‌حل پیدا کنید.

این چهارگوش فلزی گوشه آشپزخانه را دست‌کم نگیرید. خیلی کارها از دستش برمی‌آید.