آینده دلار و نقش آن در دیپلماسی مالی

تسلط ارزی محور اساسی تلاش های آمریکا برای شکل دهی به یک نظم جهانی در سراسر بازارهای آزاد است. این تسلط حالا با ریسک های فزاینده ای روبرو است. هم جمهوری خواهان و هم دموکرات ها در مورد مزایای یک نظم اقتصادی باز و یکپارچه تردید دارند . در همین حین متحدان و رقیبان آمریکا هم در مورد تداوم رهبری این کشور و وابستگی شدید به یک قدرت مسلط شک دارند .

این صحبت ها به ندرت حاکی از فروپاشی مالی قریب الوقوع یا شکل گیری دوباره نظم جهانی است. قدرت نظامی و سیاسی آمریکا همچنان برتر و بالاتر باقی می ماند و سرمایه گذاران همچنان در هنگام افزایش ریسکها به دلار باز می گردند، حتی وقتی منشأ این خطرات خود آمریکا باشد . ولی آنچه همه درباره آن اتفاق نظر دارند، تضعیف اعتقاد به توانایی آمریکا در یکپارچه نگه داشتن این سیستم است. خطرات نظم فعلی جهانی این نیست که قدرت دیگری جای واشنگتن را در این زمینه می گیرد، بلکه نبود رهبری در منطقه ای است که به طور روز افزون برای تجارت جهانی اهمیت پیدا کرده است. بدتر اینکه پاسخ به بحران مالی آینده غیر هماهنگ و فاجعه آمیز است .

در واقع وابستگی جهانی به دسترسی به دلار اهرمی در دست واشنگتن قرار داده برای هماهنگی درگیری ها علیه تروریسم و جرائم سایبری و شکل دهی قوانینی علیه فساد و فرار مالیاتی و حفظ محرمانگی از طریق قوانین جریان جهانی اطلاعات که پیش برنده نوآوری های اقتصادی در دهه های آینده است . به همین دلیل رهبری آمریکا برای فراهم کردن یک چارچوب جهانی برای یک رشد قوی پایدار و متعادل ادامه می یابد ولی اعتماد به دلار تنها با این حس پا برجا است که نقش آمریکا از یک مقام اجرایی ارشد به یک شریک مدیریتی برای حفظ یکپارچگی سیستم مالی جهانی به همراه حفظ منافع خودش ارتقا پیدا کرده است .انتخاب اساسی معامله، سرمایه گذاری یا پس انداز با دلار نشان می دهد که دلار برای این اهداف مناسب است. شرکت های خارجی از دلار استفاده می کنند چون مشتریان آنها ، تولیدکنندگان و رقبایشان این کار را میکنند.

طبق یک تحقیق توسط پروفسور گیتا گوپینات، اقتصاددان ارشد صندوق بین المللی پول، سهم تجارت جهانی با دلار 3 برابر بیشتر از سهم آمریکا در صادرات جهانی است . دولت های خارجی دلار را ذخیره میکنند چون می خواهند نرخ مبادلات خود را در برابر ارزهای اصلی دنیا مدیریت کنند. طبق اطلاعات صندوق بین المللی پول دلار همچنان 62 درصد ذخایر دنیا را تشکیل می دهد. سهم یورو 20 درصد و ارز چین 2 درصد است .

بخشی از پایداری دلار به این دلیل است که هیچ جایگزین مناسبی برای آن وجود ندارد. ارز معمول اروپا یک پروژه سیاسی بود برای یکپارچه کردن این قاره پس از قرن ها جنگ و همچنین تمایل برخی رهبران اروپا برای کم کردن تسلط دلار. رویه های فعلی نشان می دهد که اقتصادهای دیگر رشد می کنند و سهم آمریکا در اقتصاد جهان کم می شود. پژوهشگران می گویند چشم انداز جهان با چندین ارز کم و بیش برابر، عادلانه تر و باثبات تر است .ولی در مسائل مالی و اقتصادی جهانی آمریکا از این سیستم به نفع خود استفاده کرده است .

نه آمریکا و نه ارز این کشور رو به سوی یک سقوط غیرقابل اجتناب نمی روند. ولی یک دوره نارضایتی مردمی از ساختارهای جهانی مالی، سوالاتی در مورد اعتبار آمریکا به وجود آورده است. اقدامات آمریکا در حمایت از مصنوعات داخلی تردید های بیشتری هم ایجاد کرده است . دیپلماسی مالی آمریکا بیش از اکثر تلاش های دیپلماتیک برای موفقیت نیازمند اعتماد است. اعتماد رای دهندگان به اینکه اقدامات آمریکا به طرح های آنها توجه می کند و اعتماد سایر کشورها به اینکه دلار و موسسات آن بهترین مکانیسم را برای مدیریت ثبات مالی و رشد اقتصادی ارائه می دهند .