انفجار دوباره چرنوبیل

شهرآرا آنلاین - مریم شیعه‌زاده - می خواهم برایتان از ترسناک ترین سریالی بگویم که تاکنون دیده ام؛ سریالی که در ژانر درام تاریخی قرار گرفته است اما من می گویم که ژانر آن، ژانر وحشت است؛ وحشتی که نه در دل حمله زامبی ها قرار دارد و نه ماجرای یک روح سرگردان را روایت می کند. ملموس، آرام و البته کشنده ظاهر می شود و همین موضوع باعث شده است قاطعانه بگویم این حقیقی ترین ترسی است که تا امروز، یک سریال توانسته است به تصویر بکشد؛ ترسی مستند و عمیق به نام «چرنوبیل».

انفجار دروغ

شاید کمتر کسی گمان می کرد که چرنوبیل به این حد از محبوبیت دست پیدا کند اما کیفیت این سریال به اندازه ای بود که این امر باورناپذیر، به واقعیت تبدیل شد. چرنوبیل روایتی از یک فاجعه بزرگ در سال١٩٨۶ میلادی، یعنی ٣٣سال قبل است؛ فاجعه ای که متشکل از سلسله دروغ هایی است که روی هم تلنبار می شوند و دست آخر یک انفجار، همه چیز را برملا می کند؛ انفجاری که جان بسیاری را گرفت و چهارصدبار قوی تر از بمب اتمی هیروشیما بود و تا همین امروز، میلیون ها نفر را درگیر خودش کرده است. هنوز هم می توان رد پای رادیواکتیو را در منطقه اطراف چرنوبیل پیدا کرد و ورود به محدوده ٣٠کیلومتری این نیروگاه هسته ای تا ابد ممنوع است. برای اینکه عمق فاجعه را درک کنید، باید به تماشای چرنوبیل بنشینید.

تلخ، مثل زهر

شخصیت ها و جزئیات این سریال، مستند و براساس واقعیت هستند. لگاسوف، نقش اول این سریال، دانشمندی هسته ای است که مدیریت فاجعه را برعهده دارد. شرمینا، یک سیاستمدار عالی رتبه است که بی شک بهترین شخصیت پردازی از آن اوست و خومیوک، برخلاف سایر شخصیت ها، یک دانشمند هسته ای خیالی از بلاروس است که برای جذابیت بیشتر به سریال اضافه شده است. این سه، کسانی اند که تمام قد برای رسیدن به حقیقت می جنگند. فضای سرد و بی روح این سریال به خوبی تلخی های زندگی در یک نظام کمونیستی را به تصویر می کشد و حتی در لحظاتی که مفاهیمی همچون عشق، احساس مسئولیت و ازخودگذشتگی به نمایش در می آید، بازهم این تلخی را می توان حس کرد؛ تمام لحظاتی که مرد و زن و پیر و جوان، فدای دروغ های دنباله دار سران کشورشان می شوند. لحظاتی که نوجوانان و جوانان از همه جا بی خبر، به ارتش می پیوندند و به چرنوبیل اعزام می شوند و علاوه بر سلامت جسم، روحشان هم آزرده می شود؛ زنان و کودکانی که برای همیشه از محل زندگی شان تبعید می شوند و آدم هایی که روی پل مرگ، به تماشای آتش می ایستند و کودکانی که با خاکستر رادیواکتیو، گرم بازی می شوند. در بین تمام این لحظات، رابطه لیودمیلا و واسیلی که یکی از آتش نشانان فداکار حادثه چرنوبیل است، صادقانه تر و دردناک تر است. برویم سراغ شرمینا؛ سیاستمداری که در ابتدای فیلم، سراسر تکبر است و از مخالفان سرسخت لگاسوف اما این فرد، روندی را طی می کند که علاوه بر از دست دادن سلامتی اش، در سکانس های پایانی برای حمایت از لگاسوف می ایستد و در دادگاه فریاد می زند که او باید حرف بزند. فیلم با خودکشی لگاسوف آغاز می شود و باید تا انتها ببینید که چرا این دانشمند هسته ای، برای نجات جان بسیاری، مجبور به خودکشی می شود. هرچند سریال را آمریکایی ها ساخته اند، جزئیات و حال وهوای عجیبش، دستتان را می گیرد و به نظام کمونیستی شوروی می برد. سریال، سکانس های آخرالزمانی بسیاری دارد که واقعی بودنش، شما را به وحشت می اندازد.

غافلگیری بزرگ

چرنوبیل را باید ببینید اما نه برای اینکه درحال حاضر باتوجه به نمرات سایت معتبر IMDB بهترین سریال تاریخ است که قطعا نیست؛ چون سریال های زیادی بودند که در ابتدا به این جایگاه دست پیدا کردند و رفته رفته از محبوبیتشان کاسته شد. این امر، یک امر طبیعی است و علتش هم این است که در زمان بیشتر، افراد بیشتری هم این سریال را می بینند و ممکن است نظرشان در تضاد با دیگران باشد. درهرحال چرنوبیل اگر بهترین سریال تاریخ نباشد، قطعا یکی از بهترین هاست و نباید تماشایش را از دست بدهید. روزی که شبکهHBO اعلام کرد می خواهد سریالی درباره چرنوبیل بسازد، همه منتظر یک سریال خیالی بودند و زمانی که منتشر شد، همه چیز عوض شد. شباهت عجیب بازیگران به شخصیت های اصلی، رعایت جزئیات بسیار کوچک مانند یونیفرم بچه ها در مدرسه و طراحی داخل آپارتمان ها، فیلم برداری در نیروگاه ازکارافتاده ای در کشور لیتوانی که به خاطر شباهت بسیار و استفاده از رآکتور هسته ای RBMK آن را خواهرخوانده چرنوبیل می دانستند و هزارویک عامل دیگر، باعث شد منتقدان و تماشاگرانش را غافلگیر کند. تماشای این سریال هرچند ملال آور است، نباید آن را از دست داد؛ چراکه بخش مهمی از تاریخ معاصر جهان را به تصویر کشیده است. شما می توانید این سریال را به راحتی با رفتن به سایت  های قانونی تماشای فیلم مثل فیلیمو ببینید.