چگونه با یک مرد عینکی ازدواج کنید؛ آیا عینک مایه ننگ است؟!/ اختراعی منحصربفرد که غوغا کرد

به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، کارشناسان پس از کشف آتش و اختراع چرخ، عینک را مهمترین و اصلی ترین اختراع بشر می دانند که از زمان تولد تاکنون انواع و اقسام و کاربردهای گوناگونی را تجربه کرده است و امروز نیز باشگاه خبرنگاران جوان قصد دارد تا این اختراع مهم را از زاویه ای دیگر بررسی کند.

عینک چیست؟

عینک بعنوان یک وسیله برای محفاظت از چشم و بهبود سوی چشم‌ها و گاهی نیز تنها برای زیبایی و زینت استفاده می‌شود.

ببینید: عوارض استفاده از عینک نامناسب

عینک‌های ویژه‌ای هم هستند که برای مشاهدهٔ صحنه‌های سه‌بعدی یا واقعیت مجازی به‌کار می‌روند و می توان گفت این وسیله انواع گوناگونی دارد:

عینک‌های طبی عینک‌های آفتابی عینک‌های طبی-آفتابی عینک‌های حفاظتی-صنعتی و عینک‌های متفرقه (مانند عینک‌های الکتریکی که برای نابینایان استفاده می‌شود.)

عینک؛ مهمترین اختراع بشر

کارشناسان عینک را پنجمین اختراع مهم بشر از زمان کشف آتش و اختراع چرخ می‌دانند.

چرا که برای اولین بار در تاریخ بشر، میلیون‌ها نفر توانستند با وجود مشکلات بینایی، از دید خوب بهره‎مند شوند.

امروزه این اختراع به نظرمان پیش‎پاافتاده می‌آید، اما تا قرن‎ها هیچ راه‎ حلی برای افرادی که از اختلال بینایی رنج می‌بردند وجود نداشت.

ببینید: جولان عینک های کور کننده در بازار

زمان زیادی طول کشید تا عینک‌ها به شکلی امروزی‎شان برسند. این فرآیند نیاز به آزمایش‌های زیادی داشت و در این میان انواع مختلفی از عینک‏ها آمدند و رفتند.

عینک آفتابی و طبی

عینکی با عدسی‌های تیره است که برای محافظت چشم از نور شدید محیط و اشعه‌های خطرناک خورشید به کار می‌رود.

به عینکی که عدسی آن شعاع‌های نور عبور یافته را به هم نزدیک نموده یا دور سازد (واگرا یا همگرا باشد) و همچنین عینک آفتابی که دارای انواع مختلف عدسی‌های جذبی پرتوی نور مضر برای محافظت چشم است عینک طبی می‌گویند.

عینک طبی بیشتر برای اصلاح دید در عیوب انکساری چشم به کار می‌رود.

ورود عینک‌های مطالعه به بازار

عینک‌های مطالعه برای اولین بار در سال ۱۲۶۰ در ایتالیا ساخته شد؟

برای این‌که کمکی به افراد مسن باشد که بتوانند به راحتی بخوانند. شاید این کمکی از جانب خداوند برای کسانی بود که بینایی‌شان دچار مشکل شده بود. شاید برای چنین جمعیتی استفاده از چیزی بر روی بینی و چشمان در ابتدا غیر قابل تصور و عجیب می‌نمود، ولی پس از مدتی به راحتی و سادگی این موضوع حل شد.

بیشتر بخوانید؛ جولان عینک‌های غیر استاندارد در بساط دست فروشی‌های حاشیه خیابان‌ها

طرح‌های اولی مشکلات عدیده‌ای همراه داشت، مشکل لنزی که استفاده می‌شد و این‌که چگونه بر روی بینی قرار گیرد. مشکل این‌جا بود که انحنا به چه مقداری در نظر گرفته شود تا عینک به اصطلاح بر روی بینی بخوابد.

ابتدا باید لنز‌ها را بر روی بینی نگه می‌داشتید و بدین طریق از عینک استفاده می‌کردید.

اسپانیایی‌ها با استفاده از ربان‌هایی اتصال لنز‌ها با گوش‌ها را ایجاد نمودند، ولی خیلی مؤثر نبود.

فقط برای حدود ۵۰۰ سال چنین روشی رایج بود تا این‌که یک عینک‌ساز انگلیسی به نام Edward Scarlett موفق به ساخت دسته‌هایی برای عینک شد تا این دسته‌ها پشت گوش قرار گیرند. دقیقا" همان چیزی که امروزه رایج است.

در دست نوشته‌های لئوناردو داوینچی در سال ۱۵۰۸، چگونگی ساختن لنز‌های نرم ارائه شده است و تا سال ۱۸۲۷ حتی فکر چنین چیزی به ذهن کسی خطور نکرده بود تا عینک‌سازی به نام Sir John Herschel پیشنهاد ساخت لنز را مطرح نمود.

«Benjamin Franklin» یکی از کسانی است که همواره در ایجاد عینک‌های جدید دست داشته است.

این مطلب را از دست ندهید: کودک نابینا با این عینک برای اولین بار مادرش را دید

در واقع او تنها کسی است که لنز‌های دو کانونی را ایجاد نموده است.

چرا که از این‌که برای مطالعه و سایر کار‌ها از دو عینک استفاده کند، خسته شده بود و فکر کرد بهترین راه استفاده از لنز دو کانونی است؛ و این کار را در سال ۱۷۸۰ انجام داد.

وی در عینک‌سازی خودش لنز را تراش داد تا به دو منظور از عینک استفاده کند. چیزی که امروزه کسانی که دچار پیر چشمی می‌شوند از آن استفاده می‌نمایند.

تفاوت بین ذره‌بین و عینک

امروزه مفاهیم بسیار به هم نزدیک شده است، اما شاید ۱۰۰ سال پیش تفاوتی بین ذره‌بین و عینک وجود داشت و آن این بود که عینک در واقع لنزی بود که در قالبی قرار می‌گرفت و بر روی چشم استفاده می‌شد، ولی ذره‌بین قاب خاصی نداشت و برای مصارف دیگری مورد استفاده قرار می‌گرفت.

نخبگان ۱۰۰ سال پیش، از عینک برای تقویت قوه‌ی چشم‌شان استفاده می‌کردند و از عینک یک چشمی کم‌تر استفاده می‌شد.

خانم‌ها بیش‌تر از عینک‌هایی که به‌صورت لنز قاب‌دار بود و باید با یک دست بر روی چشم نگه داشته می‌شد، استفاده می‌کردند.

بیشتر بخوانید؛ عینک‌هایی که تا آخر عمر از چشمانتان مراقبت می‌کنند

موضوعی که در گذشته بین مردم جا افتاده بود این بود که در محافل عمومی و در حضور دیگران از عینک استفاده نمی‌کردند؛ که خوش‌بختانه کم‌کم این موضوع کنار گذاشته شد و این‌که کسی از عینک استفاده نماید بسیار عادی بود.

در حالی که انگلیسی‌ها و فرانسوی‌ها فکر می‌کردند که عینک را فقط در محافل خصوصی و در صورت نیاز باید استفاده نمایند، اسپانیایی‌ها معتقد بودند که کسانی که عینک می‌زنند بسیار آدم‌های مهم و بادقتی به حساب می‌آیند و استفاده از عینک باعث بالا رفتن‌شان و منزلت‌شان خواهد شد.

در قرون وسطی بسیاری از نقاشان معروف اسپانیایی برای بالا رفتن‌شان و منزلت‌شان از عینک استفاده می‌کردند.

در حالی که انگلیسی‌ها و فرانسوی‌ها فکر می‌کردند که عینک را فقط در محافل خصوصی و در صورت نیاز باید استفاده نمایند، اسپانیایی‌ها معتقد بودند که کسانی که عینک می‌زنند بسیار آدم‌های مهم و بادقتی به حساب می‌آیند و استفاده از عینک باعث بالا رفتن‌شان و منزلت‌شان خواهد شد.

این مطلب را از دست ندهید: ضرورت استفاده از عینک مناسب در روز‌های برفی و زمستانی

در اوایل قرن بیستم، استفاده از عینک لکه‌ی ننگ به حساب می‌آمد. به‌طوری‌که Dorothy Parker در سال ۱۹۲۶ اعلان کرده بود که مردانی که عینک می‌زنند، مورد قبول دختران نیستند. یکی از هنرپیشگان برای این‌که چنین فکری را از بین ببرد در یکی از فیلم‌ها با عینک به ایفای نقش پرداخت.

"چگونه با یک مرد عینکی ازدواج کنید! "

لنز‌های نرم و سخت کم‌کم جای عینک را در بازار گرفتند. ابتدا عینک‌سازی به نام William Feinbloom در سال ۱۹۳۶ از پلاستیک نرم اقدام به ساختن این نوع لنز‌ها نمود. شاید باور نکنید که در دست نوشته‌های لئوناردو داوینچی در سال ۱۵۰۸، چگونگی ساختن لنز‌های نرم ارائه شده است و تا سال ۱۸۲۷ حتی فکر چنین چیزی به ذهن کسی خطور نکرده بود تا عینک‌سازی به نام Sir John Herschel پیشنهاد ساخت لنز را مطرح نمود.

ببینید: با این وسیله هیچ‌وقت عینک خود را گم نمی‌کنید

شیشه‌گر آلمانی به نام F. E. Muller در سال ۱۸۸۷ اقدام به ساخت لنزی نمود که با استفاده از آن دید افراد بهبود می‌یافت و حدود یک سال بعد فیزیک‌دان سوییسی و عینک‌ساز فرانسوی، پیشنهاد استفاده از لنز‌های داخل چشم را مطرح نمودند. هنوز هم برای ساخت لنز‌های نرم و سخت از همان شیوه و روش سال ۱۹۲۹ استفاده می‌کنند.

تحول در صنعت عینک‌سازی

درست در زمانی که «Sam Foster» در سال ۱۹۲۹ مغازه‌های زنجیره‌ای «Woolworth» در آتلانتیک را متقاعد کرد که عینک‌های او را بفروشند تحولی عظیم در صنعت عینک سازی در حال ایجاد بود؛ بدین طریق در سال ۱۹۳۰ استفاده از عینک ابتدا بین هنرپیشه‌های سینما و سپس بین مردم رایج شد.

انتهای پیام/