یک توصیه دلسوزانه!

درباره حوادث و قصه های جاری ناشی از انتخابات رسوای ریاست جمهوری نمی خواستم چیزی بگویم؛ دلم ‌و روح و جانم تقریبا از همه بازی های تان خسته و افسرده است. اما از تذکر یک نکته نمی توانم بگذرم؛

این قدر حرص و تشنگی و گرسنگی و وابستگی و دلبستگی تان را به تبریک و تهنیت گفتن اربابان خارجی عمومی و علنی کنید. یک کمی وقار و استواری و سربلندی داشته باشید. مگر شما مدعی نمایندگی از یک ملت بزرگ و با اعتبار تاریخی و تمدنی نیستید؟ مگر قرار نیست شما نماد شان و شکوه و اقتدار ک استواری یک ملت عظیم و تاریخ ساز باشید.

مثلا شما در کابل شاهان و در مقام امپراطوری های بزرگ و در محل تولد و رشد شخصیت های ارزنده و سازنده جهانی حضور ندارید، مگر شما داعیه نمایندگی، سیادت و سیاست از یک ملت با سابقه تمدنی و فرهنگی عالی را ندارید؟ بنابراین لطفا ادب نام و مقام و حضور را داشته باشید و خود را بیشتر‌‌از این تحقیر و تضعیف و کم و کوچک نکنید و آرام و استوار و با وقار عمل کنید.

فراموش نکنید بازی های مسخره شما به هرجایی که بیانجامد آثار روانی و فزیکی و تاریخی آن بر ملت و شهروندان زخمی و ستم دیده ما می ماند!

عارف رحمانی