خشکیده تنم

نمی دانم ز اصل خویش گریزانم که هر برگی ز هر شاخی که می افتد هراسانم و سرگردان درین روزهای بی پایان سراسر قصه ها هر جا برایم قصه ها گفتن برایم شکوه ها کردن کنار رودهای بی پایان همانشاعر:فهیم آرزو