امسال برای آغاز سال ۱۴۰۰ بنا به سنتی دیرینه به دیدن فرزندان کم‌توانم در خیریه بهشت امام رضا(ع) رفتم تا در کنار آنهایی که گرمای نوازش دست پدر و مادر را بر سر خود حس نمی‌کنند آغاز سال جدید را به جشن بنشینم. حضور در بین این کودکان پاک و بی‌آلایش حال دلم را خوب می‌کند.
حتما شما هم مثل من این حس را تجربه کرده‌اید که با دیدن کودکان، چگونه آرامشی عمیق بر ذهن و دل انسان مستولی می‌شود و شادی کودکانه‌شان لبخند بر لب می‌نشاند.
انگار به کار بردن تعبیر معصوم برای کودکان از این روست که بچه ها هیچ آزاری به کسی روا نداشته‌اند. این تعبیر زمانی پررنگ‌تر جلوه‌گری می‌کند که این بچه‌ها دچار نوعی نارسایی و کم‌توانی هم باشند و با دست تقدیر از داشتن هرنوع خانواده‌ای محروم شده باشند.
امروز در لحظه سال تحویل و در کنار این کودکان معصوم، از خدا خواستم به همه ما توان خوب کردن حال دیگران را عطا کند. این حال خوب جمعی است که یک زیست خوب را برای ما معنادار می‌کند. بیایید امسال بیش از گذشته، در کنار سالمندان و کودکان تنها، وقت بگذرانیم و با مسئولیت‌پذیری بیشتری نسبت به آنها رفتار کنیم. نسبت به گروههایی که به هیچ عنوان نمی‌توانند از فرصتهای برابر اجتماعی استفاده کنند، توجهی مسئولانه‌تر داشته باشیم. امسال تصمیم بگیریم جنبش حال خوب ایجاد کنیم، موفقیتهای کوچک کنیم و گرههای کوچک و بزرگ را بگشاییم.
سال ۹۹ سالی سخت و دشوار بود. بسیاری از عزایزان‌مان را از دست دادیم. زندگی در شرایط تحریم، جنگ اقتصادی و کرونا، نفس‌گیر شد.
اما آغاز سال ۱۴۰۰ در میانه روز و با گرما و نور را به فال نیک گرفته و از خدا می‌خواهیم حال جامعه و حال ما را خوب کند.
چه خوب است امسال را با گسترش مسئولیت فردی شروع کنیم تا به سمت جامعه‌ای مسئول پیش برویم. همه خود را مسئول خودمان، خانواده، همسایه‌هایمان ،همکارانمان و.. بدانیم.. حال خوب نیاز همه ماست.
در آغاز سال نو، برای تک تک ایرانیها و همه آنها که نوروز را در هر کجای دنیا و با هر ملیتی به جشن می‌نشینند و هفت سین به پا می‌کنند آرزوی حال خوب می‌کنم.