مسجد «جزایری» از مساجد قدیمی در محله بازار
به گزارش خبرنگار گروه مسجد و کانون های مساجد خبرگزاری شبستان، در محله بازار و انتهای بازار عباس آباد، مسجد حاج ابراهیم تاجر اصفهانی قرار دارد. از آنجا که نسبت برخی از ائمه جماعت این مسجد مانند مرحوم آیت الله سید نصراله جزایری، سید محسن جزایری، سید صدرالدین جزایری، سید محمد علی جزایری به جزایری می رسد، این مسجد به این نام شهرت یافته است.
این مسجد در سال ۱۳۳۵ شمسی براساس نقشه مهندس لرزاده، تجدید بنا شد و در حال حاضر دارای یک شبستان با مساحت ۱۷۵ متر مربع، بالکنی به مساحت ۱۰۰ متر مربع و یک آبدارخانه و انبار کوچکی در حدود سه متر مربع است.
این مسجد از مساجد قدیم تهران و بازار واقع در محله بازار و انتهای بازار عباس آباد در بیرون از بازارچه حاج قاسم و در ابتدای کوچه مزینی است. از بانی آن اطلاعات چندانی در دست نیست و همین اندازه می دانیم که فرزند آقا محمدجعفر و اصلا اصفهانی بود که در تهران سکونت داشت و به تجارت تنباکو می پرداخته است.
وقفنامه مسجد بر پارچه ای به ابعاد 41 ضربدر 78 سانتیمتر مربع است که در 30 سطر و به خط شکسته نستعلیق و آیات آن به خط نسخ نگارش شده است و در بایگانی مرکزی سازمان اوقاف و امور خیریه نگهداری می شود.
بر اساس مندرجات وقفنامه، تولیت مسجد مادامالعمر با خود واقف است و پس از او به فرزندان پسر از پسر و یا پسر از دختر می رسد که پسر از پسر برای امر تولیت مقدم است. در صورتی که در میان فرزندان کسی نباشد تولیت بر عهده عالم شهر است که در صورت تعدد علما، یک نفر از میان آنان،باید برای امور متولی گری این مکان به قید قرعه انتخاب شود. از شروطی که واقف برای متولیان بعد از خودش قرار داد، آن است که متولیان موظف می شدند جمع و خرج یک ساله مسجد را به اطلاع امام جماعت آن و برخی از بزرگان محل برسانند. امام جماعت نیز نمی بایست بیش از اندازه غیبت داشته باشد و در صورت تکرار غیبت، از سوی خود نایبی قرار دهد.
بر اساس نظر واقف، درآمد پنج باب مغازه که بر مسجد وقف شده است، پس از کسر عشر منافع حق تولیت و هزینه تعمیرات و تغییرات، می بایست صرف تعمیر مسجد نماید و در صورتی که از محل درآمد مبلغی باقی ماند، به ترتیب صرف استخدام خادم برای مسجد، خرید چراغ و فانوس برای روشنایی آن و خرید بوریا و جز آن گردد. اگر هم مسجد هیچگونه مخارجی نداشت مبلغ را پس انداز و در سال های بعد خرج کنند.
واقف، نظر مساعدی هم به امور دینی و مذهبی و مسائل آموزشی دارد؛ زیرا در وقفنامه چنین متذکر می شود که اگر منافع و درآمدی از موقوفات، زیاد آمد آن را صرف منبر و ترویج مسائل دینی و تعلیم قرآن و ذکر مصایب اهل بیت (ع) کنند.
