صنعت سینما در ایران از فقدان استراتژی رنج می‌برد

به گزارش خبرنگار سینمایی ایرنا، جلیل اکبری صحت در پاسخ به این پرسش که دلیل این میزان از فیلم هایی که در طول سال در ژانر اجتماعی در سینمای ایران ساخته می شود چیست و این موضوع آیا به سینما و بین المللی شدن آثار سینمایی کشور آسیب می زند، گفت: پتانسیل ارتباط برقرار کردن جشنواره فیلم فجر با بدنه اجتماعی، مخاطب و هنرمند اتفاقا سینمای اجتماعی است. چرا نقطه قوت را آسیب ببینیم. اما یک آسیب وجود دارد، برداشت کپی وار از آثار موفق سینمایی در کوتاه مدت به ضرر سینما اجتماعی خواهد بود ولی در میان مدت پتانسیل اجتماعی و نسلی که وجود دارد را جبران می کند.

تاکید دولت بر ژانر اجتماعی

وی افزود: تنوع ژانر در یک جشنواره لزوما کارکرد خوبی ندارد و به جشنواره کمک نمی کند به همین دلیل جشنواره فیلم های اکشن و ملودرام در دنیا وجود دارد و در ایران جشنواره فیلم های اجتماعی است به خاطر اینکه دولت از ابتدای انقلاب تاکنون بر روی سینمای اجتماعی تاکید کرد.

اکبری صحت توضیح داد: متخصص تربیت نکردیم سوگیری های مدیریتی به سمت تولید ژانر نیست، علی رغم اینکه گفته می شود چند سالی یکبار اقتباس ادبی برای ما مهم است اما خزانه اقتباس ادبی از آثار و مجموعه ای از تولیدات فرهنگی در اتمسفر فرهنگی کشور ضعیف است و سینما نمی تواند از آن بهره برداری کند آسانترین و منطقی ترین خزانه ای که می توان از آن گوهر بیرون آورد یا از دریایی صدف صید کرد همان سینمای اجتماعی است.

جذب مخاطب با تنوع ژانر

محمد گبرلو یکی دیگر از منتقدان سینما نیز در این خصوص با بیان اینکه تنوع ژانر منجر به جذب مخاطب می شود، گفت: مخاطبان کودک و نوجوان با فیلم های پلیسی وارد سینما نمی شوند بلکه با قصه های مورد علاقه خود به سینما می‌آید یا زوج های جوان اگر بخواهند فیلم ببینند علاقه دارند قصه‌های عاشقانه که مسائل خانوادگی را مطرح می کند را بر روی پرده سینما ببینند یا جوانان بین ۱۵ تا ۲۵ در وحله اول برای سرگرمی یعنی یک فیلم اکشن، پلیسی، معمایی هر چیزی که ریتم پرشتاب و متناسب با سن آنها به تماشای فیلم می‌نشینند موضوع فیلم نامه ها متفاوت نباشد یک فیلم را فقط یک گروه خاص می توانند ببیند.

وی افزود: به همین دلیل در جمعیت ایران یک درصد کمی عاشق فیلم هستند و موضوع فیلم برای آنها فرقی ندارد موضوع فیلم سیاسی، پلیسی، کمدی یا اکشن باشد.

گبرلو در پاسخ به این پرسش که چقدر مشکلات و کمبود های فنی سینما باعث شده ژانرهای فیلم‌های تولید شد در سینما ما متنوع نباشد نیز گفت: ما در سینمای ایران این امکانات را نداریم. هزینه های بسیار سنگین از لحاظ اقتصادی برای تهیه کنندگان و کمپانی های سینمایی به صرفه نیست و ما از این لحاظ بسیار عقب می افتیم چون دنیای تکنولوژی در سینما هر روز در حال تنوع به روز شدن است و ما به همچنان به خاطر هزینه های کمتر به لوکیشن های کوچک و قدیمی بسنده کرده ایم.

این منتقد سینما خاطرنشان کرد: ما استراتژی برای صنعت سینما در ایران نداریم و سینمای ایران روبه ورشکستگی می رود، این یک واقعیت تلخ است اگرچه همه کار می کنند و مسئولان می آیند و می روند اما سینمای رونق نگرفته است.

لزوم حمایت از ژانرهای مورد غفلت قرار گرفته

یکی دیگر از منتقدان سینما نیز در پاسخ به این پرسش که چرا میزان زیادی از فیلم ها در طول سال در ژانر اجتماعی ساخته می‌شود و این موضوع فیلم تا چه حد می تواند به سینما و بین المللی شدن آثار سینمایی کشور آسیب بزند، اذعان داشت: ما باید به شیوع دیگری به این ماجرا نگاه کنیم یعنی در سیاست گذاری‌ و حمایت ها به سمت و سویی برویم که حمایت ها بیشتر متوجه گروهی از ژانرهایی باشد که مورد غفلت قرار گرفته است.

مصطفی محمودی افزود: وقتی ما فقر را در این ژانرها در حوزه فیلمنامه نویسی مشاهده می‌کنیم با همه زحماتی که فیلمنامه نویس و کارگردان می کشد می فهمیم و به این نکته می رسیم که بضاعت وجود ندارد و در حوزه های نرم افزای باید خود را تقویت کنیم.

وی تاکید کرد: ما به لحاظ در اختیار گرفتن سهمی از اکران جهانی جایگاهی نداریم که از اکران جهانی درصدی پول برداریم.

سینماهای ایران از لحاظ فنی مشکل ندارد

احسان ناظم بکائی دیگر منتقد سینما نیز گفت: سینماهای ما از لحاظ فنی مشکلی ندارند در بسیاری از حوزه ها خود را رسانده ایم فیلم هایی نظیر محمد با ظرفیت بالا از لحاظ فنی ساخته شد و فیلم بردار و عوامل از خارج کشور آمدند و سطح را بالا بردند ما مشکل فنی نداریم باید در حوزه فیلمنامه، سوژه و پرداخت صحبت کنیم.