داخِِ وَهار

ها وار و داد و بی داد لَی زَمانَه و روژِگه ار نامراده
هَه ر هاوَ فِه کر داخ و غَم و پَژارَی خلق بی چه اره
خُه دا خُه د زانی چَنی سختَه داخِ خَه زانی جُووان
وَه خاطر چَاوَه رییَگَه ی , رحمی بِکه لَی بی چه اره
خُه م زانِم بایِس بِه چیم, رووژی لَی دونیای وی رانه
آخَه خُه دا, یَه رَسمی نیَه, یَه خَزان و بَه رگه ریژانه
غَمی نِم, خُه دا, کَه س نَه کَی وَ رووژگه ارم گِه رفتار
کَه س نَه کیشِی اِی گِه شتَه رَه نجو و غَه م و پَِژاره
خُه دا, هَرچی کَه ید, بِکَه, زَانِم بَدِ خَلقت نیَه تووای
کاش کا بِزاِنستایم چَه ها وَ ناوی چَه رخی رووژگاره
بِخَف و لالای دالگ و دَنگی غَه مینِ روولَه روومان
غَه مِت قُرصه, کَه مَرمان شِه کِانی, نیه چی لَ ویرمان
((معنی))
داد و بیدا از دست این زمانه و روزگار نامرد
فقط به فکر درد و رنج و غم مردم بیچاره س
خدایا خودت میدانی مرگ جوان خیلی سخته
بخاطر کسی که چشم براهشه, به‌ رحمی بکن
خودم میدانم روزی باید از این دنیای ویران برویم
ولی خدایا این رسمش نبود این خزان و پاییزه
خدایا خیلی غمگینم, کسی را بدرد من گرفتار نکن
هیچ کس نمی تواند این غم ودرد را رنج را تحمل بکند
خدایا هرچه میخواهی بکن, می‌دانم بد آفریده هایت را نمی‌خواهی
ولی کاش می‌دانستیم و میگفتی چه حکمتی در این کار بوذ
بخواب با صدای لالایی مادر و صدای غمگین و دردناک ما
درد فراغت سنگین و کمر شکنه, هرگز از یادمان نخواهد رفت