داروی پنی سیلین چیست؟ کاربرد و عوارض مصرف پنیسیلین

استفاده از داروی پنی سیلین در پزشکی بهبود قابل توجهی در درمان بیماری‌های عفونی و پیشگیری از عوارض جدی آنها داشته است. این دارو در مواردی مانند التهاب حلق، التهاب ریه، عفونت‌های پوستی و عفونت‌های دستگاه ادراری مؤثر است و به عنوان یکی از ابزارهای اساسی در کنترل و درمان این نوع بیماری‌ها شناخته می‌شود. به علاوه، پنیسیلین در دوره‌های جراحی نیز به عنوان یک ابزار مهم در پیشگیری از عفونت‌های جراحی و بهبود سریع‌تر زخم‌ها و جراحی‌های مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد.

اگر این دارو برای شما تجویز شده است یا با عفونت‌هایی مواجه شده‌اید که با پنی سیلین درمان می‌شوند، پیشنهاد می‌شوود قبل از مصرف، حتما مشاوره دارویی با دکتر داروساز داشته باشید. دکترِتو این امکان را فراهم می‌کند که تنها با یک کلیک از بهترین دکتر داروساز مشاوره دارویی بگیرید.

داروی پنی سیلین چیست؟ (آمپول پنی سیلین و قرص پنیسیلین)

پنی‌سیلین یک نوع داروی آنتی‌بیوتیک است که از قارچ پنیسیلیوم استخراج می‌شود. این دارو به عنوان یکی از مهم‌ترین داروهای آنتی‌بیوتیکی در تاریخ پزشکی شناخته می‌شود و برای درمان عفونت‌های باکتریایی مفید است. پنی‌سیلین به صورت اولیه توسط دکتر الکساندر فلمینگ در سال ۱۹۲۸ کشف شد و سپس توسط دکتر هوارد فلوری در دهه ۱۹۴۰ به شکل داروی قابل استفاده برای درمان عفونت‌ها تولید شد. این دارو به عنوان یک اختراع بزرگ در حوزه پزشکی شناخته می‌شود و به طور گسترده در درمان مشکلات عفونتی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

نام انگلیسی دارو:

• Penicillin

اسامی تجاری دارو:

• Crystapen
• Pfizerpen
• Pen

پنی سیلین‌ها یک دسته از داروهای آنتی‌بیوتیک هستند که برای درمان عفونت‌های باکتریایی به کار می‌روند. این دسته شامل پنی سیلین جی (به صورت تزریق وریدی)، پنی سیلین وی (به صورت خوراکی)، پروکائین بنزیل پنی سیلین و بنزاتین بنزیل پنی سیلین (به صورت تزریق ماهیچه‌ای) می‌شود.

پنی سیلین‌ها به عنوان آنتی‌بیوتیک‌های موثر در مبارزه با عفونت‌های باکتریایی شناخته می‌شوند و از جمله داروهای مهم در درمان این نوع عفونت‌ها هستند.

متن انگلیسی:
«Penicillins are a group of antibiotics that fight bacteria and was originally developed from the Penicillium fungi.»
ترجمه متن:
«پنی سیلین‌ها گروهی از آنتی بیوتیک‌ها هستند که علیه باکتری‌ها مبارزه می‌کنند و در اصل از قارچ پنی سیلیوم ساخته شده‌اند.»

drugs

انواع پنی سیلین کدامند؟

در دسته‌بندی آنتی بیوتیک‌های پنی سیلین، می‌توان مثال‌های زیر را ذکر کرد:

• پنی سیلین V
• پنی سیلین G (مانند Pfizerpen و Permapen)
• آموکسی سیلین (آموکسیل)
• آموکسی سیلین/کلاولونات (آگمنتین)
• آمپی سیلین (Unasyn)
• نافسیلین (Nallpen)
• اگزاسیلین (باکتوسیل)
• دیکلوکساسیلین
• کلوکساسیلین
• پیپراسیلین (Pipracil)
• پیپراسیلین/تازوباکتام (زوسین)
• تیکارسیلین (تیکار)
• تیکارسیلین/کلاولونات (Timentin)

آنتی‌بیوتیک‌های پنی‌سیلین معمولاً برای درمان عفونت‌های باکتریایی مورد استفاده قرار می‌گیرند. این داروها می‌توانند در درمان عفونت‌های مختلف از جمله عفونت‌های گوش، سینوس، معده و روده، مثانه و کلیه مؤثر باشند. همچنین برای درمان عفونت‌های جدی مانند ذات‌الریه، سپسیس (عفونت خونی)، سوزاک بدون عارضه، مننژیت، آندوکاردیت و سایر عفونت‌های جدی دیگر نیز مورد استفاده قرار می‌گیرند.

سفازولین بهتر است یا پنی سیلین؟

تصمیم بین استفاده از سفازولین و پنی سیلین بستگی به نوع عفونت و وضعیت بیمار دارد و باید توسط پزشک تعیین شود. هر دو دارو آنتی بیوتیک هستند اما ممکن است بر اساس نوع باکتری‌های موجب عفونت، حساسیت بیمار به داروها و دیگر عوامل مورد نیاز بیماری متفاوتی انتخاب شوند. بهتر است با پزشک خود مشورت کنید تا او بتواند بهترین درمان را برای شما تعیین کند و داروی مناسب را تجویز کند.

تفاوت پنی سیلین ۶۳۳ و ۱۲۰۰ در چیست؟

تفاوت اصلی بین پنی سیلین ۶۳۳ و ۱۲۰۰ میلی‌گرم در مقدار مواد موجود در هر آمپول است. پنی سیلین ۶۳۳ میلی‌گرم و پنی سیلین ۱۲۰۰ میلی‌گرم نسخه‌های مختلف از پنی سیلین هستند و دارای مقادیر متفاوتی از داروی پنیسیلین در هر آمپول هستند. تجویز و مصرف هر یک از این نسخه‌ها بستگی به نوع عفونت و نیاز بیمار دارد و باید توسط پزشک تعیین شود. در هر صورت، تجویز دقیق مقدار و نوع پنی سیلین باید توسط پزشک انجام شود تا بهترین درمان برای بیماری مورد نظر انتخاب شود.

نحوه مصرف داروی پنی سیلین رو نمی‌دونی؟

برای پیشگیری از عوارض مشاوره بگیر.

تزریق پنی سیلین و روش مصرف انواع پنی سیلین چگونه است؟

تزریق پنی سیلین و مصرف انواع پنی سیلین باید توسط پزشک انجام شود و بر اساس نیاز بیمار و دستورات پزشک انجام گیرد. انواع پنی سیلین ممکن است به صورت زیر مصرف شوند:

• پنی سیلین تزریق وریدی (IV): در این حالت، دارو توسط پزشک یا پرستار با استفاده از سوزن و کاتتر وریدی به بیمار تزریق می‌شود. این روش معمولاً در درمان عفونت‌های جدی یا وخیم و یا در بیمارستان استفاده می‌شود.
• پنی سیلین خوراکی: پنی سیلین خوراکی به صورت قرص یا محلول خوراکی مصرف می‌شود و باید دقیقاً به توصیه پزشک و به تعداد و مدت زمانی که وی تعیین می‌کند، مصرف شود.
• پنی سیلین تزریق ماهیچه‌ای: این نوع تزریق ممکن است برای بیمارانی که نمی‌توانند دارو را به صورت وریدی تحمل کنند، استفاده شود. دارو به ماهیچه‌های عضلانی تزریق می‌شود.

مهمترین نکته این است که تجویز و مصرف پنی سیلین توسط پزشک تعیین شود و هرگز نباید به صورت خودسرانه دارو مصرف شود. همچنین باید به پزشک اطلاع داده شود در صورتیکه حساسیت به پنی سیلین یا هر دارو دیگر داشته باشید تا اقدامات لازم برای ایمنی شما انجام شود.

آمپول پنی سیلین هر چند ساعت باید تزریق شود؟ (نحوه تزریق پنی سیلین ۱۲۰۰ و فاصله بین دو تزریق پنی سیلین ۸۰۰)

پنی سیلین بنزاتین ۱۲۰۰۰۰۰ واحدی یک آنتی‌بیوتیک با اثر طولانی است که پس از تزریق عمیق عضلانی به طور آرام و به مدت طولانی در بدن باقی می‌ماند. این دارو معمولاً برای درمان عفونت‌های گلویی استرپتوکوکی مانند آنژین چرکی گلو مورد استفاده قرار می‌گیرد. از نشانه‌های این نوع عفونت می‌توان به وجود چرک در گلو، تب، التهاب غدد لنفاوی تحت فکی، بلع مشکل و دردناک، عدم وجود سرفه و آبریزش بینی اشاره کرد. این پنی سیلین باید با فاصله ماهیانه تزریق شود.

پنی سیلین ۶.۳.۳ یک ترکیب آنتی‌بیوتیکی است که از ۶۰۰۰۰۰ واحد بنزاتین پنی سیلین جی، ۳۰۰۰۰۰ واحد پروکایین پنی سیلین جی و ۳۰۰۰۰۰ واحد پنی سیلین جی کریستال تشکیل شده است. این دارو با تزریق عضلانی به بیمار تزریق می‌شود و برای درمان عفونت‌های شدید به کار می‌رود. تزریق این دارو با فاصله ۲۴ ساعتی انجام می‌شود.

فاصله بین دو تزریق پنی سیلین ۸۰۰ باید توسط پزشک معالج تعیین شود و بسته به نوع عفونت و وضعیت بیمار ممکن است متغیر باشد. این فاصله ممکن است به صورت ساعتی، روزانه، یا حتی هفتگی تعیین شود. بنابراین، بهترین راهنمایی را از پزشک خود دریافت کنید تا دقیقاً بدانید که چگونه و به چه فواصل زمانی باید پنی سیلین ۸۰۰ تزریق شود. همچنین حتماً به دستورات و نکاتی که پزشک شما مرتبط با مصرف این دارو می‌دهد، توجه کنید.

بعد از تزریق پنی سیلین چه بخوریم؟ (بعد از زدن امپول پنی سیلین چه باید کرد)

در این مقاله، به بررسی بهترین راه‌های تغذیه‌ای پس از تزریق پنی سیلین می‌پردازیم. موضوع تغذیه پس از درمان‌های دارویی، از اهمیت بالایی برخوردار است. ما در اینجا به شما کمک می‌کنیم تا با انتخاب درست غذاها، بهترین نتیجه را از دوره درمانی خود دریافت کنید.

پس از تزریق پنی سیلین، بدن شما نیازمند مواد مغذی خاصی است تا به سرعت بازیابی یابد. غذاهای سرشار از ویتامین‌ها و مواد معدنی، مانند میوه‌ها و سبزیجات، انتخاب‌های هوشمندانه‌ای هستند. همچنین، مصرف پروتئین‌های با کیفیت بالا نظیر ماهی و مرغ، به ترمیم بافت‌های بدن کمک می‌کند.

مصرف مایعات کافی، بخصوص آب، پس از تزریق پنی سیلین بسیار مهم است. هیدراتاسیون مناسب به حفظ عملکرد طبیعی بدن کمک کرده و روند بهبودی را تسریع می‌بخشد. از نوشیدنی‌های حاوی کافئین یا الکل باید اجتناب کرد.

برخی غذاها می‌توانند در دوران نقاهت پس از تزریق پنی سیلین مضر باشند. غذاهای سنگین و پرچرب، مانند فست فودها، می‌توانند فرآیند هضم را کند کرده و به بهبودی شما لطمه وارد کنند. همچنین، مصرف شکر و نمک بیش از حد نیز باید محدود شود.

در مواردی، پزشک ممکن است توصیه کند که شما مکمل‌های غذایی خاصی را به رژیم غذایی خود اضافه کنید. این مکمل‌ها می‌توانند شامل ویتامین‌ها، مواد معدنی، یا پروبیوتیک‌ها باشند که به حفظ تعادل میکروفلور روده کمک می‌کنند.

تست پنی سیلین چگونه است؟

تست پنی سیلین به منظور تشخیص حساسیت به این دارو انجام می‌شود. این تست شامل مراحل زیر است:

• معاینه و مشاوره پزشکی: ابتدا، پزشک سابقه پزشکی بیمار را بررسی کرده و در مورد علائم احتمالی حساسیت سوال می‌پرسد.
• آزمایش پوستی: در این مرحله، مقدار بسیار کمی از پنی سیلین به صورت موضعی روی پوست اعمال می‌شود. معمولاً این کار با تزریق کوچکی در زیر پوست بازو یا کاربرد موضعی ماده روی پوست انجام می‌گیرد.
• انتظار برای واکنش: پس از اعمال پنی سیلین، پزشک برای مشاهده هرگونه واکنش پوستی مانند قرمزی، تورم یا خارش در محل تست منتظر می‌ماند. این واکنش‌ها معمولاً در عرض چند دقیقه تا نیم ساعت رخ می‌دهند.
• تفسیر نتایج: اگر واکنش پوستی مشاهده شود، نشان‌دهنده حساسیت به پنی سیلین است. در غیر این صورت، فرد معمولاً به پنی سیلین حساسیت ندارد.
• مراقبت‌های پس از تست: در صورت بروز واکنش‌های شدید، پزشک تدابیر لازم را اتخاذ می‌کند.

این تست باید تحت نظر پزشک متخصص آلرژی و در محیط کنترل شده انجام شود تا در صورت بروز واکنش‌های شدید، اقدامات فوری انجام شود.

نحوه مصرف قرص پنی سیلین چگونه است؟

پنی سیلین G، که توسط اسید معده از بین می‌رود، فقط از طریق تزریق داخل وریدی یا عضلانی مصرف می‌شود. این آنتی بیوتیک در دوزهای بالا (تا ۲.۴ گرم) برای درمان بیماری‌هایی مانند سپتی‌سمی، آمپیه، ذات‌الریه، پریکاردیت، آندوکاردیت، مننژیت و سیفلیس استفاده می‌شود. فرمولاسیون‌های پروکائین و بنزاتین بنزیلپنی سیلین نیز وجود دارند که به طور خاص در درمان سفلیس به کار می‌روند.

از طرف دیگر، پنی سیلین V که در برابر اسید معده مقاوم است، می‌تواند از طریق دهان مصرف شود، اما دوزهای بالاتر از ۵۰۰ میلی گرم به دلیل جذب ضعیف، کاملاً مؤثر نیستند. این دارو برای عفونت‌های مشابهی که با پنی سیلین G درمان می‌شوند، به کار می‌رود ولی برای بیماری‌هایی که نیاز به سطح بالای پنی سیلین دارند مانند آندوکاردیت، استفاده نمی‌شود.

پنی سیلین ۸۰۰، انواع دیگر و پنی سیلین ۱۲۰۰ برای چیست؟

پنی‌سیلین برای موارد زیر استفاده می‌شود:

• درمان التهاب حلق
• درمان التهاب ریه
• درمان عفونت‌های پوستی
• درمان عفونت‌های دستگاه ادراری (برای عفونت ادراری چه قرصی بخوریم؟)
• پیشگیری از عفونت‌های جراحی
• درمان عفونت‌های گوارشی ناشی از باکتری‌ها

در ادامه بیشتر به هر کدام از این موارد پرداخته‌ایم.

۱. قویترین پنی سیلین و بهترین پنی سیلین برای گلودرد چرکی (پنی سیلین ۶۳۳ برای عفونت گلو)

پنی‌سیلین V یک نوع داروی آنتی‌بیوتیک است که برای درمان گلودرد چرکی یا عفونت‌های حلقی عامل باکتریایی (درمان التهاب گلو) معمولاً تجویز می‌شود. این دارو به کنترل و درمان باکتری‌های مختلفی که عفونت حلق و گلو را ایجاد می‌کنند، کمک می‌کند. مصرف پنی‌سیلین V باید طبق دستورات پزشک و به تعداد و مدت زمانی که وی تعیین می‌کند صورت گیرد. این دارو معمولاً به صورت قرص‌های خوراکی تجویز می‌شود و باید دقیقاً به توصیه پزشک مصرف شود تا بهترین نتایج به دست آید.

پنی‌سیلین ۶۳۳ به عنوان یک داروی آنتی‌بیوتیک معمولاً برای درمان عفونت‌های گلو و حلق نمی‌شود. پنی‌سیلین‌های متنوعی وجود دارند که برای انواع مختلف عفونت‌ها تجویز می‌شوند. برای درمان عفونت‌های حلق و گلو، معمولاً پنی‌سیلین V یا دیگر داروهای آنتی‌بیوتیکی مانند آموکسی‌سیلین به کار می‌روند. بهتر است با پزشک خود مشورت کرده و دستورات او را در مورد نوع و دوز دقیق داروی مورد نیاز برای درمان عفونت گلو خود دنبال کنید.

۲. قرص پنی سیلین وی ۵۰۰ برای عفونت دندان (آمپول پنی سیلین برای عفونت دندان)

قرص پنی‌سیلین وی ۵۰۰ میلی‌گرم ممکن است برای درمان آبسه دندان توسط پزشک تجویز شود. این دارو برای کنترل و درمان باکتری‌های عامل عفونت دندان مورد استفاده قرار می‌گیرد. توصیه می‌شود که دقیقاً به دستورات پزشک و تعداد و مدت زمانی که وی تعیین می‌کند، از این دارو استفاده شود. همچنین باید به پزشک اعلام کنید که آیا هر گونه عوارض یا حساسیتی نسبت به دارو داشته‌اید یا نه تا او بتواند بهترین راهنمایی را ارائه دهد.

۳. آمپول پنی سیلین برای سرماخوردگی

آمپول پنی سیلین برای سرماخوردگی معمولاً تجویز نمی‌شود. پنیسیلین یک داروی آنتی‌بیوتیک است که برای درمان عفونت‌های باکتریایی مورد استفاده قرار می‌گیرد و نهایتاً توسط پزشکان بر اساس نیاز برای عفونت‌های خاص تجویز می‌شود.

سرماخوردگی معمولاً ناشی از ویروس‌ها است و آنتی بیوتیک برای سرماخوردگی معمولاً استفاده نمی‌شود. در صورتیکه شما علائم سرماخوردگی دارید، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید تا دستورات و درمان مناسب برای وضعیت خود را دریافت کنید.

آیا گلودرد چرکی داری؟ خودسرانه پنی سیلین تزریق نکن و مشاوره بگیر.

عوارض پنی سیلین چیست؟

عوارض جانبی شایع شامل موارد زیر هستند:

• اسهال
• سوزش سردل
• حالت تهوع
• خارش
• استفراغ
• درد شکم

برخی از عوارض کمتر شایع و کمی پیچیده‌تر عبارتند از:

• مشکلات عصبی: سرگیجه، بیخوابی، گیجی.
• واکنش‌های پوستی: کبودی آسان، خونریزی، بثورات.
• واکنش‌های آلرژیک: حساسیت به داروهای سفالوسپورین، واکنش‌های شدید آلرژیک مانند آنافیلاکسی.
• عوارض جدی: تشنج، مشکلات کلیوی، تغییر در شمارش گلبول‌های خون.
• اختلالات گوارشی: رشد بیش از حد باکتری‌ها در روده بزرگ، التهاب روده (کولیت سی دیفیسیل).
• نشانه‌های کولیت سی دیفیسیل: اسهال، تب، درد شکمی.

علائم حساسیت به پنی سیلین

علائم حساسیت به پنی سیلین عبارتند از:

• بثورات پوستی و خارش
• تورم در نواحی مختلف بدن، از جمله صورت و گلو
• مشکل در تنفس یا خس خس سینه
• سرگیجه یا احساس ضعف ناگهانی (ضعف بعد از پنی سیلین)
• آنافیلاکسی، یک واکنش آلرژیک شدید و فوری

این علائم می‌توانند نشان‌دهنده واکنش آلرژیک به پنی سیلین باشند و نیاز به توجه پزشکی فوری دارند.

عوارض آمپول پنی سیلین برای کودکان (ممنوعیت پنی سیلین در کودکان)

در مورد استفاده از آمپول پنی سیلین در کودکان، موارد زیر مهم هستند:

• عوارض جانبی: مانند بزرگسالان، کودکان نیز ممکن است دچار عوارض جانبی معمولی نظیر اسهال، تهوع، و بثورات پوستی شوند. عوارض جانبی شدیدتر مانند واکنش‌های آلرژیک نیز ممکن است اتفاق بیفتد.
• حساسیت: کودکان، مانند بزرگسالان، ممکن است به پنی سیلین حساسیت داشته باشند. علائم حساسیت شامل خارش، بثورات پوستی، تورم صورت یا دشواری در تنفس می‌شود.
• احتیاط در دوز دارو: مهم است که دوز دارو برای کودکان به دقت توسط پزشک تعیین شود، زیرا بدن کودکان به داروها متفاوت از بزرگسالان پاسخ می‌دهد.
• ممنوعیت در سنین خاص: در برخی موارد خاص، استفاده از پنی سیلین در کودکان زیر سن خاصی توصیه نمی‌شود. این موضوع بسته به نوع پنی سیلین و شرایط خاص کودک متفاوت است.

به طور کلی، پنی سیلین معمولاً برای کودکان ایمن تلقی می‌شود، اما مانند هر دارویی، ممکن است عوارض جانبی داشته باشد. در صورت تجویز پنی سیلین برای کودک، مراقبت‌های دقیق و مشورت با پزشک ضروری است.

موارد احتیاط مصرف انواع پنیسیلین چیست؟

در موارد زیر، بیشتر احتیاط کنید:

• شیردهی: ممکن است مقدار کمی پنی سیلین به کودک منتقل شود، باعث ایجاد واکنش‌های آلرژیک، اسهال، عفونت‌های قارچی و بثورات پوستی در کودک شود.
• مشکلات خونریزی: برخی پنی سیلین‌ها مانند کاربنی سیلین و پیپراسیلین می‌توانند مشکلات خونریزی را بدتر کنند.
• تداخل با قرص‌های جلوگیری از بارداری: پنی سیلین‌ها می‌توانند باعث افزایش خطر بارداری ناخواسته شوند.
• فیبروز کیستیک: افراد مبتلا به فیبروز کیستیک بیشتر در معرض تب و بثورات پوستی هنگام مصرف پیپراسیلین هستند.
• بیماری کلیه: خطر عوارض جانبی در افراد مبتلا به بیماری کلیوی افزایش می‌یابد.
• تداخل با متوترکسات: پنی سیلین‌ها می‌توانند دفع متوترکسات از بدن را کاهش داده و عوارض جدی ایجاد کنند.
• فنیل کتونوریا: برخی قرص‌های آموکسی سیلین حاوی آسپارتام، مضر برای افراد مبتلا به فنیل کتونوریا هستند.
• مشکلات دستگاه گوارش: بیماران با سابقه زخم معده یا بیماری‌های روده‌ای ممکن است به کولیت مبتلا شوند.
• الکل و پنی سیلین: برخلاف مترونیدازول و تینیدازول، پنی سیلین‌ها واکنش شدیدی با الکل ندارند.

تداخلات دارویی پنی سیلین با داروهای دیگر

پنی سیلین ممکن است با داروهای زیر تداخل داشته باشد:

• پروبنسید: این دارو باعث افزایش سطح پنی سیلین در بدن می‌شود به دلیل جلوگیری از دفع آن توسط کلیه‌ها.
• آمپی سیلین و آلوپورینول: ترکیب این دو دارو می‌تواند خطر بروز بثورات پوستی را افزایش دهد.
• تداخل با واکسن‌های زنده: آنتی بیوتیک‌های پنی سیلین ممکن است اثربخشی واکسن زنده BCG و واکسن زنده حصبه را کاهش دهند.

اطلاعات دارویی پنی سیلین

در جدول زیر می‌توانید اطلاعات دارویی پنی سیلین را مشاهده کنید.

اشکال دارویی	عوارض	تداخلات دارویی
ویال پن پتاسیم ۵۰۰۰۰۰۰ واحد ویال پنی سیلین جی پتاسیم دانا ۵۰۰۰۰۰۰ واحد	اسهال	تداخل با واکسن‌های زنده
ویال پن سدیم ۵۰۰۰۰۰۰ واحد	درد شکم	تداخل با قرص‌های جلوگیری از بارداری
قرص پنی سیلین وی پتاسیم کوثر ۵۰۰ میلی گرم	استفراغ	پروبنسید
شربت پن-وی کا ۲۵۰ میلی گرم/۵ میلی لیتر	خارش	آمپی سیلین و آلوپورینول
سوسپانسیون پنی سیلین وی فارابی ۲۵۰ میلی گرم	سوزش سردل

برخی از اطلاعات دارویی پنی سیلین

نتیجه گیری و راهنمای مراجعه به پزشک

داروی پنی سیلین را برای درمان هر بیماری نباید استفاده کنید. این دارو نوعی آنتی بیوتیک است و برای درمان عفونت‌های باکتریایی کاربرد دارد. آمپول پنی سیلین یا کپسول‌ها و قرص‌های مختلف این آنتی بیوتیک در دسترس هستند و برای بسیاری از عفونت‌ها مانند عفونت حلق، دندان و موارد دیگر کاربرد دارند. پیش از دریافت این دارو و مصرف آن، باید از مشاوره دارویی کمک بگیرید. همچنین این دارو بدون نسخه در دسترس نیست. نوبت دکتر عمومی یا دکتر بیماری عفونی (یا پزشکان دیگر) باید این دارو را تجویز کنند. برای دریافت مشاوره با دکتر عفونی آنلاین و دکترعمومی آنلاین، از دکترتو کمک بگیرید.

دکترتو مراقب سلامت شماست!