بگو به یاران سخنی از غمِ پنهانِ مرا
دردی که در سینه وآتش به دل و جانِ مرا
بگو به قاضی که قضا فعلِ منو فعلِ تو لا
جرمِ فراوان بُکند کشتن و زندانِ مرا
بگو که عاشق کُشد این موی شرر دارِ صنم
ظلمی که خونین بُکند دیدهی گریانِ مرا
بگو که دزدیده دگر زلف پریشان و لبش
از تنِ بی جانِ منم این دلِ حیرانِ مرا
یَکتُبُ آن کاتبِ هر قصّه و افسانه دگر
بر درِ هر میکده گو قصّهی جانانِ مرا
بگو وفایا غزلی تاکه بدانم چه کسی
بُرده دل از جان تو و شاعر خوشخوانِ مرا
دردی که در سینه وآتش به دل و جانِ مرا
بگو به قاضی که قضا فعلِ منو فعلِ تو لا
جرمِ فراوان بُکند کشتن و زندانِ مرا
بگو که عاشق کُشد این موی شرر دارِ صنم
ظلمی که خونین بُکند دیدهی گریانِ مرا
بگو که دزدیده دگر زلف پریشان و لبش
از تنِ بی جانِ منم این دلِ حیرانِ مرا
یَکتُبُ آن کاتبِ هر قصّه و افسانه دگر
بر درِ هر میکده گو قصّهی جانانِ مرا
بگو وفایا غزلی تاکه بدانم چه کسی
بُرده دل از جان تو و شاعر خوشخوانِ مرا