مــانــا ( غــزل )

مـهـرْبانـم ؛ بیش از بیش مـهـرَبـان بـمـان
آرایـش کــن بــر مــن ، نــوجــوان بــمـان

مـن بـا تـو ، تـو بـا مـن بـال و پـر شـدیـم
پــرواز مــیـگــردم تــو آســـمـــان بــمــان

ارزان هــم ؛؛ کــالای عــرضــه‌ای نـبـاش
شــایــان و ارزشــمـنـــد و گــران بــمـــان

عـشـق گاه انگـیزش گاه وسـوسـه‌گَرست
از دو خـالـی ، در یــک بــی‌کــران بـــمــان

سبـز شو گل در منِ اُردیبـهـشـت سپس :
آذیــن بــخــش مــانـنـــد ارغـــوان بـمــان

دوستت دارم گر نیست لغـلغـه زبـان :
پـس بـا مـن ، پـیــوستــه هـمـزبـان بـمـان

بـا مـن بـاش ، بـا مـن هم زنـدگی بـکـن ..
ار نـیسـتی ؛ دسـت کِـش بـا دیـگران بمان


مانا
یزدان ماماهانی
جستار چکامه مهرآمیز
سـرایـش22 3 1402