افزایش حقوق معلمان با رتبه بندی میانگین بین 2 تا 4 میلیون بود / نه معیشت معلمان بهبود یافت، نه منزلتشان ارتقا یافت

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، ابراهیم سحرخیز، معاون اسبق وزارت آموزش و پرورش در گفت و گو با رکنا گفت: وقتی تنور تورم همچنان داغ است و افزایش حقوق ها، توان ایستادگی در برابرش را ندارند و میانگین دریافتی خالص معلمان برغم تمام تعریف و تمجید ها، از دیگر کارکنان و حقوق بگیران از دولت، جا مانده‌است.

وی در ادامه تاکید کرد: وقتی که هنوز هم از بین جامعه ۷۰۰ هزار نفری معلمان مشمول طرح رتبه بندی ، بیش از پانصد هزار نفر، به چند و چون اجرای آن اعتراض دارند یا کماکان سهم قابل ملاحظه ای از دیون ۴۴ هزار میلیارد تومانی آموزش و پرورش، مربوط به رتبه بندی سال های ۱۴۰۰ و ۴۰۱ است، معلوم است که آبی از آن برای آموزش و پرورش گرم نخواهدشد.

سحرخیز همچنین افزود: پس از 12 سال صبر و انتظار، بالا و پایین دویدن ها، دعوای زرگری بین دولت و مجلس بر سر پول و اعتبار، از بین آن همه مرتبت و القاب زیبا و دهان پرکن، از همتراز شدن با استادان دانشگاه بگیر تا وعده افزایش ۱۶ میلیونی به سفره معلمان به مرتبه اعلی رسیده، شیر بی یال و دم و اشکمی به جا مانده است که می بینید! به طور میانگین، افزایشی تنها بین ۲ تا ۴ میلیون رقم خورده است و دیگر هیچ!

معاون اسبق وزارت آموزش و پرورش گفت: کار به جای رسیده است که سرایداران مدارس، کارکنان خدماتی ادارات آموزش وپرورش نیز، فریاد سر داده و می گویند ما را نیز از این افزایش بی نصیب نگذارید. تنها چیزی که در این میان از بیخ و بن حاشا شده است و آثارش را در قیل و قال مدرسه، درس و مشق بچه ها، بهبود کیفیت یاددهی یادگیری و حکمرانی در آموزش و پرورش نمی بینید فلسفه و چرایی رتبه بندی است. با این شرایط اجرایی شدن رتبه بندی معلمان، انگار نه خانی آمده نه خانی رفته است.

ابراهیم سحرخیز تاکید کرد: نه معیشتی بهبود یافته، نه منزلتی ارتقاء یافته، نه رقابتی بین معلمان شکل گرفته تا بگوییم رتبه بندی جربزه به خرج داده، سنجش و پایش مستمر صلاحیت حرفه‌ای و تخصصی معلمان را بر کرسی اجرا نشانده است. معلمان می گویند آموزش و پرورش آنقدر به ما بدهکار است که افزایش ناشی از رتبه‌بندی نیز جبران مافات نکرده و نمی کند.

معاون اسبق وزارت آموزش و پرورش در پایان گفت: انتظار می رفت همزمان با رتبه بندی، گروه های آموزشی، انجمن های علمی و پژوهشی، تشکل های صنفی با هدف شکل گیری رقابت های سالم، در ساختاری نظام مند و تعریف شده، از مدرسه تا ستاد پا به عرصه وجود نهاده، تا معلمان لااقل حسابی روی آن باز کنند؛ اما دو چیز باعث شد تا بذر رتبه بندی در همان آغاز راه از رویش ابتر مانده، از حیز تاثیر بیفتد، نخست اجرای بد و بدون پشتوانه و دوم گم شدن آثار و نتایج ریالی ناشی از آن در طوفان تورمی قیمت ها است.