عرب های جوان که می خواهند وارد عصر جدید شوند
این روزها برخی موفقیت های عرب ها زبان زد خاص و عام شده و بسیاری را به فکر انداخته که چه شده عرب هایی که تا چند صباح پیش کسی روی آنها حساب باز نمی کرد امروزه نقش کلیدی در معادلات جهانی بازی میکنند.
این روزها نمی توان درباره بازارهای مالی وتجارت جهانی صحبت کرد و نامی از دبی نبرد.نو آوری هایی که برای اولین بار در جهان مشاهده می شوند را می توانید در امارات ببینید.
رویاهای جسورانه شاهزاده محمد بن سلمان برای ورود به دهه جدید میلادی موسوم به طرح 2030 را که دیگر همه شنیده اند. اینکه می خواهد یک شهر خطی از این طرف شبه جزیره عرب تا آن طرف آن احداث کند و این شهر مدرن ترین نو آوری های جهان را در بر داشته باشد.
امروزه قطر و عمان هم تلاش دارند خود را به همسایگان خود برسانند و می بینیم که بسیاری از ایرانی ها هم جذب این کشورها شده اند و سرمایه های خود را به آنجا می برند.
امروزه نخبگان تجارت ایران اکثرا در دبی و استانبول مستقر هستند اما کم کم بسیاری از دیگر نخبگان تجارت دارند به عمان و قطر هم می روند تا آنجا فعالیت کنند.
شاید یکی از مهم ترین دلایل انتقال آنها به این کشورها بحث امنیت سرمایه و زندگی بی دغدغه و نبود مالیات و عوارض باشد اما به هر حال مهم ترین مساله ای که وجود دارد این است که اینکشورها موفق شده اند جاذبه ایجاد کنند تا نه فقط ایرانی ها بلکه سرمایه گذارهای دیگر کشورهای جهان هم به این کشورها بروند.
در واقع امروزه می بینیم که حتی این کشورها در رقابت با یکدیگر هستند تا شرایط جذب سرمایه دارها را فراهم کنند چون می دانند رشد اقتصادی کشورشان گرو این سرمایه گذاران و سرمایه دارها است.
حدود سی وپنج سال پیش بود در در مناسبتی با شیخ محمد بن راشد که آن زمان ولیعهد دبی بود برای اولین بار ملاقات داشتیم و در آن زمان وی یک شاهزاده جوان ولی خوش فکر بود که البته حدود بیست سال هم از من بزرگتر بود. گر آنزمان به دبی سفر می کردید فقط یک صحرا مشاهده می کردید. وی در صدد بود که مدیران شرکت هایی که قرار است از هنگ کنگ بروند و این جزیره را تحویل چین بدهند را تشویق کنند به دبی بیایند.
من جوان بودم و به او گفتم این چه کاری است می کنید، خارجی می آورید امارتتان را اداره کند، چرا تعدادی از جوانان خودتان را نمی فرستید مدیریت بخوانند و بعد بیایند اداره امارت را به عهده بگیرند؟ حرف جالبی به من زد، وی در پاسخ به من گفت ما مدیریت بلد نیستیم و تا تجربه اینها را کسب کنیم زمان نیاز داریم ولی آنها تجربه خوبی دارند و می توانند به سرعت کاری کنند که امارت ما رشد کند و در کنار آنها ما آموزش می بینیم.
در واقع همین هم شد، دبی را به آنها سپردند و آنها دبی را به سرعت پیش بردند و بعد جوانان تحصیل کرده اماراتی کنار آنها یاد گرفتند که چه کار باید انجام دهند.
البته هنوز هم همان مدیران ارشد خارجی حضور دارند و آنها تلاش می کنند سرتاسر جهان را بگردند تا بهترین ها را دعوت به همکاری کنند.
یک ضرب المثل دارند که می گوید: "آرد ات را بده به نانوا حتی اگر بنا باشد نیمی از آن را هم به او بدهی بخورد، آخرش تو برنده ای".
اینها متوجه شده اند برای اینکه رشد کنند نیاز دارند نخبگان را به هر قیمتی شده جذب کنند و در واقع راز موفقیتشان هم در همین است.
همین موفقیت های اقتصادی هم موجب آن شده که اینها جایگاه بالای سیاسی هم پیدا کنند و در چانه زنی های بین المللی دست بالاتری داشته باشند.
چند دهه پیش بود که همه متفق القول بودند رهبران این کشورها و حتی مقامات سیاسی اینها با اجازه انگلیس و آمریکا تعیین می شوند. اما امروزه می شنویم که لابی عرب ها در آمریکا می تواند روی رای کنگره و رئیس جمهوری تاثیر گذار باشد و فاش می شود که رئیس جمهوری سابق آمریکا (ترامپ) نیاز به کمک عربستان و امارات داشت تا بتواند در جایگاه خود باقی بماند.
بایدن هم بعد از رئیس جمهوری شدن مقداری برای اینها قدرت نمایی کرد اما در نهایت دیدیم که چگونه مجبور شد به عربستان سعودی برود و با چه خفت وخواری از او استقبال شد تا به او بگویند دیگر این آمریکا نیست که تعیین می کند حکام عرب که باشند بلکه این عرب ها هستند که می توانند روی تعیین مقامات آمریکایی تاثیر گذار باشند.
در پایان باید گفت اگر پدران به پسران خود اعتماد نداشتند و با آنها همراهی نمی کردند تا نسل جوان بتوانند کشور را اداره کنند قطعا امروزه این کشورها هنوز در همان شرایط قدیمی خود بودند.