غرق شدن تایتانیک با سه اژدر لوکمن/ گاس پادشاه اروپاس!

به گزارش "ورزش سه"، با تمام معجزات فصل، پس از ۵۱ شبانه روز پرافتخار، پس از تمام مسابقات بدون شکست، لورکوزن ژابی آلونسو در یکی از مهم‌ترین بازی‌های فصل که در آستانه کسب یک عنوان اروپایی بود، سقوط کرد.

اروپا همیشه چالش‌های خاص خودش را دارد، اروپا همیشه کسانی را که برای فتح آن تلاش بیشتری می‌کنند سر جای خودشان می‌نشاند، چه مربیانی باشند که آینده آنها مطمئن به نظر می‌رسد و چه مربیانی باتجربه و سابقه‌دار.

افتخار این بار به آتالانتا و گاسپرینی رسید، یک مربی انقلابی در ایتالیا که برای نشان دادن خود به تمام اروپا به این نمایش بی‌نقص نیاز داشت. یک مربی افسانه‌ای که یک تیم متواضع ایتالیایی را که از سال ۱۹۶۳ مورد احترام اما بدون جام بود، به بزرگترین قله تاریخ خود رساند.

هیچ یک از اینها بدون آدمولا لوکمن امکان پذیر نخواهد بود، کسی که امباپه شد در حالی که همه انتظار داشتند قهرمان‌ها کاراکترهای دیگری باشند. او زننده هر سه گل فینال بود که او را برای همیشه در میان قهرمانان بزرگ اروپا قرار می‌دهد.

این بازیکن نیجریه‌ای، لورکوزن و ژابی آلونسو را که مانعی سخت در مقابل خودشان دیده بودند و نمی‌دانستند چگونه آن را بشکنند، شکست داد. آتالانتای گاسپرینی همان چیزی بود که انتظار می‌رفت، یک تیم تازه‌نفس، پرانرژی در پرس، مشتاق در حملات، و چشم‌نواز در دفاع سه نفره.

به ندرت در این فصل، لورکوزن به اندازه امشب، آسیب‌پذیر و ضعیف به‌نظر می‌رسید، عاملی که به یک شکست تاریخی منجر شد که در چشم تمام دنیا منعکس شد.

در نیمه اول لوکمن، قهرمان برگامو، با استفاده از اشتباهات بازیکنانی مانند هینکاپیه و ژاکا، زهرش را به ژابی ریخت. برنامه ژابی برای قرار دادن عدلی به‌عنوان یک شماره ۹ هم جواب نداد.

گل سوم ستاره نیجریه‌ای را می‌شد دید. در زمانی که مهاجمان تیم آلمانی به گل نیاز داشتند اما او زهردارترین بازیکن زمین بود. این بازیکن نیجریه‌ای که جایی در انگلیس و آلمان نداشت اما از زمان ورودش به برگامو همه را تحت تأثیر قرار داده و خانه خودش را پیدا کرده، لورکوزن را نابود کرد.

حرکت تماشایی او که پالاسیوس را در برابر خودش تسلیم کرد، تبدیل به گل اول شد. وقتی ژابی به دنبال زدن گل مساوی بود، باز هم این لوکمن بود که به گل رسید. لایی به ژاکا و یک شوت مهارنشدنی به دروازه کوار بازی را ۲-۰ کرد.

ژابی آلونسو بارها در این فصل و مانند فینالی که خودش به‌عنوان بازیکن لیورپول مقابل میلان در سال ۲۰۰۵ از آن بازگشت، سعی کرد بر چیزی که غیرممکن به نظر می‌رسید پیروز شود، اما او فقط به آتالانتا فرصت حمله بیشتر را داد. در یکی از آن‌ها، لوکمن، مردی که امشب تصمیم گرفت لباس امباپه را بپوشد، یک بار دیگر توانست دروازه کوار را منفجر و لورکوزن را برای اولین بار در این فصل از مسیر خارج کند. یک ضربه سخت، حمامی از واقعیت. لکه‌ای برای ژابی آلونسو، زمانی که همه از او بیشترین انتظار را داشتند.