توافق محیط‌زیستی مونترال

16 سپتامبر سال ۱۹۸۷، دو سال پس از اولین اندازه‌گیری فشردگی لایه‌ ازن که درحال تراکم بود، «پروتکل مونترال» درباره موادی که باعث از بین رفتن لایه ازن می‌شوند به تصویب اعضای سازمان ملل رسید. این توافق‌نامه را تا به حال بیش از ۱۹7 کشور امضا کرده‌اند. مفاد این پروتکل، اقدامات جهانی را برا‌ی منع استفاده از موادی که موجب تولید گازهای آلاینده جو می‌شوند، تنظیم‌ می‌کند، ضوابط تولید حداکثر این گازها را مشخص می‌سازد و نیز به کشورهای درحال رشد کمک می‌کند که به این اهداف‌ دست یابند. سال 1987، 46 کشور در مونترال کانادا پروتکل دیگری امضا کردند که مقرر شد فهرستی از اقداماتی را که به لایه ازن آسیب وارد می‌کند، شناسایی و کنترل کنند و بر این اساس روند اقدامات لازم تدوین شد که به پروتکل مونترال معروف شد. اگر چه سیاست‌های ضدزیست‌محیطی دولت ترامپ استمرار این توافق‌نامه را با مشکل مواجه کرده اما همچنان امید می‌رود که اقدامات دیگر کشورهای عضو منجر به کاهش ضایعه به اکوسیستم جهانی شود.