اینترنت ملی چیست؟کدام کشورها اینترنت ملی دارند؟
شبکه ملی اطلاعاتکه با نامهای دیگر اینترنت ملی، اینترانت ملی ایران و شبکه ملی اینترنت نیز شناخته میشود، پروژهای برای توسعه شبکه زیرساخت امن و پایدار ملی در ایران است. طبق تعریف مصوب در تبصره ۲ ماده ۴۶ قانون برنامه پنجم توسعه و مصوبه شورای عالی فضای مجازی «شبکه ملی اطلاعات کشور، شبکهای مبتنی بر قرارداد اینترنت (IP) به همراه سوئیچها و مسیریابها و مراکز دادهای است به صورتی که درخواستهای دسترسی داخلی و اخذ اطلاعاتی که در مراکز داده داخلی نگهداری میشوند به هیچوجه از طریق خارج کشور مسیریابی نشود و امکان ایجاد شبکههای اینترانت و خصوصی و امن داخلی در آن فراهم شود.»
ایده اولیه این شبکه در سال ۱۳۸۴ در وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات تحت عنوان «اینترنت ملی» و «شبکه ملی اینترنت» طرح شد و مراحل مطالعاتی آن در دولت نهم انجام شد. سپس در سال ۱۳۸۹ با عنوان «شبکه ملی اطلاعات» در قانون برنامه پنجم توسعه گنجانده شد و طبق قانون برنامه بنا بر آن بود که این شبکه تا پایان این برنامه، سال ۱۳۹۵، کامل گردد. تا پایان دولت دهم ضمن اصلاحاتی در طراحی، مرحله آزمایشی و پایلوت آن انجام شد. در دولت یازدهم، پس از تعیین الزامات این شبکه توسط شورای عالی فضای مجازی، نسخه اولیه آن افتتاح شد که شامل مرکز تبادل ترافیک داده زیرساخت و کارساز نام دامنه ملی میشود و امکان تفکیک ترافیک داخلی و خارجی شبکه را فراهم میکند، تا رشد تولید محتوای داخلی و استفاده بیشتر از ترافیک داخلی صورت پذیرد و هزینههای ترافیک کاهش پیدا کند و سرعت افزایش پیدا کند./ویکی پدیا
***
تنها مدافع این طرح مجری آن بود که بازهم توضیحات نصف و نیمه چیزی از عطش و ابهام منتقدان و کاربران کم نمیکرد.
مقاومتها در برابر این پروژه میلیاردی زمانی بیشتر شد که اینترنت ملی با اسامی دیگری همچون اینترنت پاک و اینترنت حلال نیز معرفی شد. همینها کافی بود تا ظن کاربران اینترنت را به یقین تبدیل کند که بله صورت مساله روشن شد، گویی قرار است بلایی سر اینترنت فعلی بیاید تا از ناپاکی در بیاید.
القاب جدید اینترنت ملی نگرانیها را نه تنها کم نکرد، بلکه افزایش نیز داد و کار را تا جایی برد که مجری کلان طرح یعنی وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات رسما استفاده از کلیه اسامی قبلی را منسوخ اعلام کرده و نام این پروژه را شبکه ملی اطلاعات گذاشتند.
شبکه ملی اطلاعات به زبان ساده
شبکه ملی اطلاعات در واقع متشکل از زیرساختهای ارتباطی، مراکز داده داخلی دولتی و غیر دولتی و همچنین زیرساختهای نرمافزاری است که در سراسر کشور مستقر است. این شبکه ظرفیت لازم برای «نگهداری و تبادل امن اطلاعات داخلی در کشور به منظور توسعه خدمات الکترونیکی» و «دسترسی به اینترنت» از طریق بستر ارتباطی باند پهن سراسری برای کاربران خانگی، کسبوکارها و دستگاههای اجرایی را فراهم میکند.
طبیعی است که با برخی از توضیحاتی که در بالا آمد شاید چیزی دستگیرتان نشده باشد. به هر تقدیر این توضیح نیمه فنی شبکه ملی اطلاعات بود. اما برای روشن شدن موضوع به زبان ساده یک مثال کمک میکند. اگر شما از تهران قصد سفر به اصفهان را داشته باشید هیچگاه از تهران به اروپا سپس جایی در کالیفرنیای آمریکا و از آنجا دور نمیزنید و به سمت اصفهان راه نمیافتید. اگر چنین کاری کنید گذشته از صرف هزینه و زمان طولانی و استهلاک خودرو با مشکلات دیگر همچون احتمال دستبرد در طول مسیر و خرابی راهها نیز مواجه خواهید شد.
اما این درست اتفاقی است که هماکنون در فضای مجازی ایران در حال وقوع است. یعنی زمانیکه شما در تهران به همکار کنار دست خود یک ایمیل ارسال میکنید ایمیل شما به سرورهایی در آمریکا رفته و سپس به سمت ایران بازگشته و به دست همکار شما میرسد. در خصوص مطالعه متن بسیاری از سایتهای داخلی نیز اتفاق مشابهی رخ میدهد.
شاید بگویید خب اشکال این کار کجاست این اتفاق به قدری سریع رخ میدهد که این تفاسیری که در پی آمد اصلا احساس نمیشود. اما دست نگه دارید. واقعیت آن است که سرعت تبادل اطلاعات در داخل کشور و از طریق شبکه ملی اطلاعات دهها و بلکه صدها برابر بیشتر میشود. در ثانی ذهن خود را تنها روی ارسال ایمیل یا بازکردن یک سایت معطوف نکنید. این سرعت بالا را زمانی با جسم و روحتان حس خواهید کرد که در کنار قریب به ۲۵ میلیون نفر سرگرم دانلود یک فایل صوتی، تصویری یا یک نرمافزار هستید. اینجاست که قدر سرعت گرانبها میشود.
اما یادتان نرود موضوع در این میان فقط سرعت نبود، ما در مثال مذکور با مسائلی همچون استهلاک، هزینه (آنهم از نوع ارزی که حالش روشن است)، احتمال دستبرد و خرابیهای میانه راه نیز مواجهیم.
به هر حال ما هم اکنون برای دسترسی به چیزی که در اتاق کناری ما قرار دارد مجبور به سیر در دور دنیا هستیم که در این میان امکان دستبرد یا کپیبرداری از اطلاعات ما وجود دارد. این اطلاعات از جهات بیشمار دیگری نیز ذیقیمت محسوب شده و از سوی دیگر همواره امکان نفوذ به منابع داخلی کشور را نیز فراهم میآورد.
البته مواردی که گفته شد بخش کوچکی از سود حاصله از راهاندازی شبکه ملی اطلاعات بوده و انتقال ترافیک به داخل کشور سود زیادی را هم نصیب مصرفکننده، عرضه کننده خدمات اینترنتی، تولیدکنندگان محتوا و خدمات مبتنی بر وب میکند.
کدام کشورها اینترنت ملی دارند؟
این پرسشی است که ذهن بسیاری از کاربران ایرانی را به خود مشغول کرده است. زمانی که حرف از شبکه ملی اطلاعات میشود بسیاری از نگاهها به سمت چین و نحوه تعامل این کشور با اینترنت باز میگردد و گفته میشود شبکه ملی اطلاعات حتما از سیاستها و اقدامات چینیها الگو گرفته شده است.
بله چینیها سیاستهای بسیار گسترده و خاصی در مواجهه با دنیای مجازی دارند و برای خود نیز سبک خاصی در مدیریت اینترنت دارند، الگوی شبکه ملی اطلاعات ایران نیز البته هیچ شباهتی با آنچه در چین میگذرد ندارد.
اما در سایر کشورها چه میگذرد. آنچه ما در کشورمان با نام شبکه ملی اطلاعات میشناسیم در دنیا عناوین دیگری همچون شبکه ملی پهنباند (NBN) یا شبکه دولت الکترونیکی شناخته میشود که گذشته از تفاوت اسمی در عمل ساختار و عملکرد یکسانی با آنچه در ایران در حال وقوع است دارد.
در سال ۱۹۹۳ دولت کانادا طرحی را برای افزایش توسعه باند پهن و میزان اتصال شهروندان پایهریزی کرد. کرهجنوبی در اواخر دهه ۹۰ طراحی شبکه پهن باند را با سرعت ۲ مگابایت بر ثانیه برای هر فرد آغاز کرد. دولت سوئد در سال ۱۹۹۹ سیاست توسعه شبکه های فیبر (باندپهن) را اجرایی کرد. دولت آلمان نیز در سال ۱۹۹۹ طرح « D21باند پهن» را برای حمایت و گسترش جامعه اطلاعاتی، به اجرا درآورد. دولت فرانسه نیز در سال ۲۰۰۱ راهبرد ملی با عنوان «پهنباند برای همه» را توسعه داد که تمرکز آن بر گسترش باند پهن در نواحی روستایی بود. انگلیس، هلند، استرالیا، هند، قطر و این اواخر عربستان سعودی نیز شبکههایی مشابه دارند.
بد نیست بدانید امروزه کم نیستند سایتهایی در کشور آمریکا که دسترسی به آن سایتها برای افراد خارج از این کشور غیر ممکن بوده و تنها بر بستر شبکه داخلی و برای آمریکاییهای داخل کشور در دسترس است. بخش قابل توجهی از اقدامات دولتها در این خصوص مصون نگاه داشتن فضای مجازی و خدمات داخلی از حملات خارجی از یکسو و پایدار نگاه داشتن کل شبکه از سوی دیگر است.
باراه اندازی اینترنت ملی اینترنت قطع میشود یا نه؟
همه اینها که گفته شد یک طرف، پرسش اصلی خوانندگان این مطلب که مهمترین دغدغه ایشان نیز به شمار میرود همچنان باقی است. شاید شما هم به این نتیجه رسیده باشید که خب قبول شبکه ملی اطلاعات خوب است اما تکلیف اینترنت چه میشود، تعطیل میشود یا نه؟
اینترنت در کشور تاکنون به دلایل متعددی قطع شده است. از لنگر کشتیهایی که به طرز فوقالعادهای مستقیما روی فیبرنوری اتصال ایران افتاده و منجر به قطع آن میشد و اتفاق عجیبتر از آن، کوسههایی که علاقه خاصی به طعم فیبرنوری مسیر ایران داشته و با جویدن و خوردن آن اینترنت را قطع میکردند تا بیلهای مکانیکی پیمانکاران وزارت راه و شهرداریها که بدون توجه به حریم فیبرنوری و در هنگام عملیات عمرانی فیبرنوری را قطع میکردند، همه از جمله دلایل فنی قطع اینترنت کشور به شمار میروند.
قطعا شما هم خبر اخیر بسیاری از رسانهها به نقل از معاون وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات را شنیدید که قول قطعی داد که اینترنت ایران دیگر هرگز قطع نخواهد شد.
بسیاری از روزنامهها که کمتر با مقوله اطلاعات و فناوری اطلاعات آشنا بودند مشتاقانه این موضوع را با آب و تاب و تیترهای درشت منعکس کردند و بسیاری از مردم نیز آن روز روزنامههای مذکور را خریدند تا ببینند داستان از چه قرار است.
موضوع ساده و پنهان در سخنان این مقام مسوول و البته زیرک، آن است که قطع اینترنت از نظر فنی دیگر غیرممکن است، چرا که مثلا مسیرهای جایگزین و موازی زیادی پیشبینی و فراهم شده که در صورت قطع یک مسیر، بلافاصله مسیر دیگری فعال شده و این موضوع مانع قطع کامل یا افت محسوس اینترنت در ایران میشود.
اما واقعیت آن است که اینترنت در ایران تنها به علت مسائل فنی دچار قطعی و اختلال نشده و مسائل غیر فنی نیز در آن دخیل بوده و هست. از این رو باید گفت شبکه ملی اطلاعات لزوما منجر به قطعی یا با هدف قطع کردن اینترنت طراحی نشده و ارتباط مستقیمی با این مقوله ندارد.
شبکه ملی اطلاعات باشد یا نباشد در زمان مقتضی و در صورت لزوم و صلاحدید اینترنت به دلایل فنی یا غیرفنی با قطعی یا اختلال مواجه خواهد شد./منبع:روزنامه قدس
***
وقتی بعضی از تحصیلکرده ها(مهندسین)ما جوگیرمی شوند وحرفهایی می زنند که هیچ مبنای علمی وعقلی ندارد
اخه میشه شبکه جهانی”اینترنت”که مرکزش در کانادا وامریکاست را بگیری وسروته اش را ببری “بنام ملی”بکنی ! که شدنی نیست وبعدش نامش را بگذاری”ملی،پاک”بازخدارا شکر که نگفتند ما این تکنولوژی را میخواهیم “بومی”کنیم .درزمان دولت آقای رفسنجانی عده ای ازمهندسین ما بجای اختراعات واکتشافات به موازات علوم روز”راه مقابله با تکنولوژی غرب”افتخاراتشان این بود که “پارازیت بفرستند که کانالهای ماهواره قابل دسترسی برای ایرانیان نباشد(حدود۲۰۰نفربا جمع آوری طوماری درروزنامه جمهوری اسلامی آمادگی خودرا برای مقابله اعلام کرده بودند)
وارد اینترنت پاک نمیشویم
گوگل ارث اسلامی چیست؟
به اعتقاد دبیر شورای عالی فضای مجازی تا زمانی که نتوانیم شرایطی ایجاد کنیم که اینترنت با سرعت منطقی به دست کاربران برسد مشکل اینترنت کشور برطرف نخواهد شد.
مهدی اخوان بهابادی درباره نامگذاری طرحهایی مانند گوگل ارث اسلامی اظهار کرد: این طرح توسط وزارت ارتباطات اعلام شده و تاکنون برای تحقق این پروژه طرحی به شورای عالی مجازی ارسال نشده است، در چنین شرایطی تبعاً نمیتوانیم در مورد این موضوع اظهارنظر کنیم.
وی ادامه داد: البته به نظر میرسد وزیر محترم ارتباطات بیشتر براساس تجربهای که در حوزه تصدی قبلی خود داشتهاند و همچنین ارتباط آن با این مسأله قصد داشتهاند از تجربیات خود استفاده کنند، اما به هرحال تاکنون چنین طرحی تنها در حد عنوان است و تا زمان ارائهنشدن آن نمیتوان موضوع را پیگیری کرد.
آیا اینترنت ملی همان “فیلترینگ”است؟
اخوان در ادامه در پاسخ به این سوال مبنی بر پیشنهادات ایران در مجامع جهانی در ارتباط با اینترنت پاک و اینکه
آیا مسیر اینترنت پاک از فیلترینگ میگذرد اظهار کرد: مانند موضوع قبلی، شورا به این موضوع هم ورود پیدا نکرده و اعتقاد داریم باید در انتخاب الفاظ در حوزه فضای مجازی دقت بیشتری صورت بگیرد.
وی ادامه داد: گاه با طرح عناوین و اسمهای جدید و جذاب،نه تنها در ذهن ملت، بلکه در ذهن جهانیان ابهاماتی ایجاد میکنیم که بیشک این موضوع تبعاتی برای کشور به دنبال دارد.
دبیر شورای فضای مجازی همچنین تصریح کرد:
تاکنون در شورای عالی فضای مجازی موضوعی مانند اینترنت پاک مطرح نشده و تنها پیشنهاداتی درباره نظام پالایش مطرح شده و اینگونه عنوان شده است که راهکاری برای اعمال فیلترینگ مختلف براساس نوع کاربران ایجاد شود که البته مقدمه این کار احراز هویت کاربران است که براین اساس امکان تفکیک خدمات برای کاربران وجود داشته باشد.
اخوان در ادامه در پاسخ به سوالی که درباره سرعت اینترنت و محدودیتهای اعمال شده توسط شورا مطرح شده بود، توضیح داد: تاکنون محدودیتی برای استفاده از اینترانت در داخل کشور ابلاغ نشده و اگر شبکه اصطلاحاً ملی اطلاعات راهاندازی شود، مردم امکان آن را دارند که از خدمات با سرعت بالاتری
استفاده کنند. /منبع:روزنامه ایران۲۷تیر۹۲
ازمدافعان سرسخت وطراح اینترنت ملی وزیروقت رضا تقی پور وچندنفردیگر
۱۳۹۰ رضا تقی پور در حاشیه نشست هماندیشی و راهبردی طرح ملی خرید اعتباری (میزان) در مرکز همایشهای بین المللی سازمان صدا و سیما،در پاسخ به خبر نگار اقتصادی فارس در خصوص شبکه اینترنت ملی گفت: “طبق برنامه ریزی زمانبندی شده چارچوب کلی این شبکه تعیین شده است و طراحی مفهومی آن نیز به پایان رسیده است.”
وی ادامه داد: اجرای جزئی این شبکه نیز در شهریور ماه سال گذشته صورت گرفت همچنین در حال حاضر بسیاری از دستگاههای دولتی برای برقراری ارتباط بین دفاتر خود از اینترنت ملی استفاده میکنند و همچنین برخی از مدارس نیز از اینترنت ملی استفاده میکنند.
وی افزاود تاکنون به کاربران خانگی اینترنت ملی ارائه نمیشد و شاید به این دلیل برای مردم ملموس نبوده است اما از ابتدای شهریور امسال اینترنت ملی جایگزین شبکه اینترنت جهانی خواهد شد.
وی در ادامه گفت، هماکنون متقاضیان اینترنت ملی (اینترانت کشوری) میتوانند برای اخذ این سرویس به مخابرات استانی مراجعه نمایند.
از شهریور سال جاری نیز شرکتهای ارائه دهند سرویسهای اینترنت تنها میتوانند اینترنت ملی یا همان اینترانت کشوری را ارائه دهند.
به گفتهوزیر ارتباطات ،این شبکه طبق پیش بینیها ظرف دو یا سه سال آینده به شکل مطلوب خواهد رسید.
تقی پور افزود: با اجرای این شبکه اینترنت و سرویسهای متنوع اینترنتی ارزان قیمت در اختیار مردم قرار میگیرد. امنیت و حفظ اطلاعات در درون کشور نیز با اجرای اینترنت ملی تحقق مییابد./۱۴ فروردین ۱۳۹۰
رضا تقی پور:وزارت شهریور ۱۳۸۸ -عزل ۱۲ آذر ۱۳۹۱
معاون وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات در تشریح آخرین وضعیت راه اندازی شبکه ملی اینترنت به جزئیات جدیدی از راه اندازی این طرح اشاره کرد و گفت: فاز اول اینترنت ملی فعلا برای کاربران دولتی و شبکه های اختصاصی تا پایان امسال راه اندازی می شود.
علی حکیم جوادی در گفتگو با مهر با بیان اینکه در راستای ایجاد شبکه ملی اطلاعات یکی از برنامه های در دست انجام، جداسازی دسترسی های داخلی از دسترسی های خارجی است، اظهار داشت: اما این به این معنی نیست که ما بخواهیم اینترنت را کاملا قطع کنیم.
برنامه ریزی با PAP ها برای راه اندازی اینترنت ملی
معاون وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات با اشاره به قابلیتهای تامین نیازهای داخل کشور از طریق شبکه ملی اینترنت، گفت: با وجود این شبکه نیازهایی که در داخل کشور وجود دارد را از داخل و از طریق دیتاسنترها و مراکز داده داخلی تامین خواهیم کرد و نیاز به سایتهای خارجی از طریق اینترنت بین الملل برای کاربران قابل دسترسی خواهد بود.
وی با بیان اینکه برای عملیاتی شدن این طرح نیازمند برنامه زمان بندی هستیم، اضافه کرد: هم اکنون مشغول برنامه ریزی با شرکتهای اینترنتی و شرکتهای مخابراتی برای انجام این کار هستیم.
حکیم جوادی در پاسخ به این سوال که جداسازی اینترنت از شبکه ملی اینترنت برای کاربر محسوس خواهد بود، تصریح کرد که کاربر نباید خود را ناراحت این موضوع کند و این موضوع اصلا به کاربر ارتباطی ندارد به این معنی که زمانی که کاربر یک موضوع در داخل کشور را جستجو می کند اگر میزبانی و منابع سایت موردنظر در داخل کشور باشد قطعا با سرعت بیشتری به سایت مورد نظر دسترسی پیدا خواهد کرد و چنانچه موضوع مربوط به سایتهای خارج از کشور باشد با سرعتهای تعریف شده برای اینترنت خارجی نیاز خود را تامین می کند.
در اینترنت ملی-
کاربر نگران دزدیدن اطلاعاتش توسط کشورخارجی نیست فقط درداخل کنترل می شود!
رئیس سازمان فناوری اطلاعات ایران هدف از پیاده سازی اینترنت ملی را ارائه سرعت بیشتر و کیفیت دسترسی بهتر به کاربران عنوان کرد و گفت: در شبکه ملی اطلاعات کاربر کمترین نگرانی را خواهد داشت و تنها از این نظر متوجه می شود که با اینترنت ملی کار می کند که اطلاعات داخلی را با سرعت بیشتر و کیفیت بهتری دریافت می کند.
وی به مهر گفت: بر روی سیستم و در شبکه کاربر تفاوتی ایجاد نمی شود و این موضوع تنها توسط سرویس دهنده انجام می شود به این شکل که هر کاربری که امروز از طریق شرکتهای اینترنتی دسترسی دارد با قراردادی که با آن شرکت سرویس دهنده دارد می تواند همزمان هم دسترسی اینترنت و هم شبکه ملی اطلاعات را با سرعت و کیفیت مطرح شده داشته باشد.
فاز آزمایشی اینترنت ملی موفقیت آمیز بود
حکیم جوادی با اشاره به هماهنگی هایی که با مجموعه های مورد نظر در حال انجام است از اجرای موفقیت آمیز فاز آزمایشی شبکه ملی اطلاعات از سوی چند شرکت PAP برای برخی کاربران دستگاههای اجرایی خبرداد و تاکید کرد که مشکل خاصی در اجرای این شبکه وجود ندارد.
اینترنت ملی فعلا برای کاربران دولتی و شبکه های اختصاصی
وی عملیاتی شدن اینترنت ملی را شامل دو بخش کاربران دولتی و شبکه های اختصاصی و نیز کاربران خانگی عنوان کرد و به مهر گفت: در فاز نخست راه اندازی این شبکه برای کاربران دولتی و شبکه های اختصاصی خواهد بود که نهایتا تا پایان امسال انجام می شود و در مورد کاربران خانگی فعلا برنامه زمان بندی نهایی نشده است.
وی انتقال میزبانی سایتهای داخلی به داخل کشور را از جمله اقداماتی عنوان کرد که می تواند کمک موثری به اجرای سریعتر این طرح کند و تصریح کرد: اینترنت بین الملل و شبکه ملی اطلاعات دو مقوله کاملا جدا است که با راه اندازی شبکه ملی اطلاعات، اینترنت بین الملل کمافی السابق ادامه خواهد داشت و تنها ترافیک کاذب را روی اینترنت کاهش خواهیم داد و سرعت دسترسی به سایتهای داخلی افزایش می یابد. / ۲ اردیبهشت ۱۳۹۱الف
***
کدام کشورها اینترنت ملی دارند؟
وقتی سخن از شبکه ملی اطلاعات و اینترنت ملی به میان می آید نخستین سوال در باب ضرورت آن است که اساسا چرا باید چنین شبکه ای ایجاد شود و آیا کشور دیگری نیز در جهان چنین کاری کرده است؟ در بخش اول این گزارش از چیستی و چرایی شبکه ملی اطلاعات در ایران سخن گفتیم و در این بخش با نمونه های مشابه آن در سایر کشورها آشنا می شویم.در پاسخ به این سوال باید گفت مشابههای بسیاری در دنیا موجود است. البته با کاربردها و تفاوتهای ساختاری متفاوت. برای مثال NBN یا شبکه باند وسیع در استرالیا و طرح پهنای باند ملی ایالات متحده امریکا در مقیاسهایی وسیع، شبکه Kwangmyong در کره شمالی و internet II در آمریکا و میان برخی مراکز پژوهشی در مقیاسهایی محدودتر.
البته شبکه Kwangmyong در کره شمالی به موازات شبکه اینترنت و به صورت مستقل از آن و با هدف محدودیت ارتباطات خارجی کاربران و تأمین نیازهای ارتباطی داخلی راه اندازی شده اما در استرالیا و ایالات متحده در جهت تقویت دسترسی کاربران به منابع اطلاعاتی شبکه جهانی اینترنت با سرعت بیشتر و کیفیت بالاتر.
نکتهای که در بررسی شبکههایی چون NBN استرالیا و طرح پهن باند ملی ایالات متحده حائز اهمیت است؛ مقیاس زمان بندی و هزینه های بالای اجرای پروژه است که برای مثال در پروژه NBN که صرفا به بهبود زیرساختهای ارتباطی میپردازد بالغ بر ۳۵٫۹ بیلیون دلار ( بیش از پنجاه هزار میلیارد تومان ) بوده و پیش بینی شده است در پایان سال ۲۰۲۱ بتواند در حدود ۹۳ درصد از جمعیت ۲۰ میلیون نفری استرالیا را تحت پوشش قرار دهد.
کشور هند نوعی از شبکه ملی اطلاعات را با نام شبکه ملی دانش داراست. نامگذاری شبکه ملی دانش هند از آن جهت است که جمعآوری اطلاعات منتج به دانش میشود. همچنین در کشور هند مانند ایران، سازمانی به نام سازمان فناوری اطلاعات در زیرمجموعه وزارت ارتباطات این کشور، مسئول شبکه ملی دانش است.
در همسایگی ایران کشور کوچک کویت نیز از چنین شبکهای برخوردار است. یکی از مقامات وقت وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات نقل میکند « در یکی از سفرها به اجلاس جهانی مخابرات مقامی از وزارت ارتباطات کشور کویت در دیدار با گروه ایرانی عنوان کرد که کویت نیز شبکهای شبیه به شبکه ملی ایران دارد و شبکه آنها چیزی شبیه به شبکه علمی ایران بوده است».
در کشور برزیل شبکهای شبیه به شبکه ملی اطلاعات ایران با عنوان شبکه سلامت وجود دارد.
شاید بارها شنیده اید که بیشترین سرعت اینترنت جهان را کره جنوبی دارد ولی از علت آن بی خبرید!
کشور کره جنوبی که از نظر آمادگی الکترونیک و پهنای باند رتبه نخست را در دنیا دارد و مقامات وقت وزرات ارتباطات بارها در مورد راهاندازی شبکه ملی اطلاعات، این کشور را مورد مثال قرار دادهاند، ۸۰ درصد پهنای باند داخلی است. یعنی شبکهای دارد که بینیاز از ارتباطات خارجی، ۸۰ درصد ارتباطات کره در آن داخل به گردش در میآید.
چین نیز یکی از کشورهایی است که در کنار استفاده از اینترنت سالهاست شبکه اینترنت ملی خود را راه اندازی کرده است گفتنی است چین در برابر هجمه الکترونیکی آمریکا بیشترین مقاومت بین المللی را تا کنون از خود نشان داده به طوری که تا کنون بیشترین تعداد بازی های ملی رایانه ای، موتور جستجوی ملی، میل سرور های ملی و از همه مهمتر سیستم عاملی ملی را طراحی کرده است. اخیرا دفتر اطلاعات شبکه اینترنت ملی چین اعلام کرده که استفاده کاربران از وبلاگها و دیگر خدمات این شبکه با نامهای مجازی ممنوع است و کاربران باید در فضای مجازی از نام و مشخصات حقیقی خود استفاده نمایند.
و از همه جالبتر شاید مورد اخیر باشد که یک مقام مسئول در وزارت ارتباطات نقل میکند : «در آخرین اجلاس ژنو، وزیر ارتباطات روسیه به دیدار نامی وزیر ارتباطات ایران آمد و گفت که شنیدهام در ایران در حال راهاندازی شبکه ملی اطلاعات هستید و برای ایجاد این شبکه در روسیه خواهان تعامل با ایران شد.»
اما در حالت کلی پس از افشاگرهای اسنودن در خصوص جاسوسی اطلاعات در امریکا، بسیاری از کشورها از جمعآوری اطلاعاتشان در امریکا احساس خطر کردهاند. اظهارات اخیر رئیس جمهور برزیل که چندی پیش در این رابطه در رسانهها منتشر شد، قابل تامل است. رئیس جمهور برزیل پس از این اتفاق گفته بود که باید یک شبکه کاملا بومی برای خودمان ایجاد کنیم. وی حتی معتقد بود داشتن دیتاسنتر (مرکز داده) برای خود کافی نیست و حتی باید راهی برای استفاده نکردن از تجهیزات سوئیچ و روتر سیسکو نیز پیدا کنیم.سیسکو یک تولید کننده بزرگ تجهیزات شبکه در آمریکا است.
به دلیل چنین اتفاقهایی کارشناسان بر این باورند که مدل ایجاد شبکه داخلی در کشور (چیزی شبیه شبکه ملی اطلاعات ایران) در دنیا در حال جا افتادن است. هماکنون نیز کشورهای متعددی در موضوع حاکمیت اطلاعات در امریکا بحث دارند و میپرسند چرا مدیریت شبکه جهانی اینترنت باید در اختیار فقط یک کشور باشد و همه از آن شبکه تبعیت کنند؟
همچنین اطلاعات در دنیا به سمت رایانش ابری حرکت میکند و بر این اساس کشورها استراتژی یارانش ابری مخصوص به خود را تعریف کردند.
رایانش ابری نوعی از دسترسی به اطلاعات است که بدون نرمافزار خاص و وابستگی به سختافزار، دسترسی به اطلاعات را در هر زمان از طریق شبکه میسر میکند.
از سوی دیگر دنیا در حال حرکت به سمت استفاده از IPV6 (آدرسهای اینترنتی نسخه شش) است. IPV6، تعریف IP (آدرس اینترنتی) داخلی و ایجاد شبکه داخلی براساس IP داخلی را بسیار آسان کرده است. دسترسی به اطلاعات براساس یارانش ابری و شبکه داخلی براساس IPهای داخلی دقیقا همان کاری است که در شبکه ملی اطلاعات ایران در حال انجام است.
ادامه روند رویکرد کشورها به اینترنت ملی/برزیل از اینترنت آمریکایی خداحافظی می کند
برزیل به دلیل تغییر رویکرد سیاسی اخیرش و کنار زدن سیاستمداران آمریکایی توسط مردم طی انقلاب دموکراتیک و پیوستنش به گروه اقتصادی بریکس (شامل چین روسیه هند آفریقای جنوبی و برزیل ) که گروه اقتصادی مقاومت در برابر کشورهای بزرگ صنعتی یا گروه جی هشت نیز محسوب می شود به هدف بزرگی برای سازمانهای جاسوسی آمریکا تبدیل شده است.
به گزارش دیجیتال ترندز، دولت این کشور قصد دارد زیرساختهای اینترنتی خود را کاملاً متحول کرده و از فناوریها و خدمات آمریکایی استفاده نکند. این کشور همچنین قصد دارد از خطوط فیبرنوری اختصاصی استفاده کند تا مانع از دسترسی نهادهای اطلاعاتی آمریکا به محتوای آنها و سرقت اطلاعات کاربران عادی، شرکتهای تجاری و همین طور نهادهای دولتی برزیل توسط آژانس امنیت ملی آمریکا شود.
بر اساس افشاگریهای ادوارد اسنودن پیمانکار سابق آژانس امنیت ملی آمریکا این سازمان به طور مرتب از برزیل و دیگر کشورهای آمریکای لاتین جاسوسی کرده و اطلاعات فراوانی را از شرکتهای تجاری و سیاستمداران این کشور و حتی رییس جمهور فعلی آن به سرقت برده است. این اقدامات در شرایطی رخ داده که برزیل بر خلاف دیگر کشورهای آمریکای لاتین روابط دوستانه ای با آمریکا دارد. اما اسناد افشا شده توسط اسنودن نشان میدهد که کاخ سفید حتی از کشورهای دوست هم جاسوسی میکند.
دولت برزیل تصریح کرده که تمامی روابط آنلاین خود را با آمریکا قطع خواهد کرد و در مرحله اول ۱۸۵ میلیون دلار صرف طراحی یک شبکه فیبرنوری جداگانه خواهد کرد که تا پرتغال امتداد مییابد. همچنین دولت این کشور برای تسریع اجرای این طرح و طرحهای مشابه قراردادهایی را با شرکتهای آسیایی و اروپایی منعقد کرده و به هیچ وجه شرکتهای آمریکایی را دخالت نخواهد داد.
برزیل امیدوار است کار راه اندازی این خط فیبر نوری زیردریایی تا سال ۲۰۱۶ به اتمام برسد. برآوردها حاکیست شرکتهای آمریکایی بابت از دست دادن قراردادهای همکاری در حوزه آی تی که ناشی از افشاگریهای اسنودن است تا سال ۲۰۱۶ بیش از ۳۵ میلیارد دلار ضرر خواهند کرد.
همه اخبار فوق حاکی از این هستند که شکل گیری شبکه ملی اطلاعات و اینترنت ملی امری دور از ذهن و خلاف رویه عملکرد جهانی نیست بلکه دقیقا حرکت در مسیری است که کشورهای پیشرو جهان مانند کره جنوبی، چین، روسیه، استرالیا و … در آن قرار دارند./منبع:۱۸ شهریور ۱۳۹۴تسنیم بنقل ازسایت گرداب
***
آغاز فروش اینترنت ملی کشور؟!
در حالی که هنوز هیچ فردی از جزئیات دقیق اینترنت ملی کشور آگاهی نداشته و تمام اظهار نظرها همچنان گمانه زنی های برخی افراد مسئول و غیر مسئول است، برخی شرکت های PAP ارائه اینترنت ملی را آغاز کرده اند.
چندی پیش از وزیر ارتباطات از ارائه فقط اینترنت ملی از شهریور ۱۳۹۱ خبر داد، خبری که نگرانی های بسیاری را برای مردم و مسئولین و فعالین حوزه اینترنت ایجاد کرد چرا که هنوز که هنوز است با گذشت مدت بسیاری از اعلام طرح اینترنت ملی کشور، جزئیات دقیقی از این مسئله مهم ارائه نشده و برخی اینترنت ملی را شبکه اینترانت داخلی، برخی همان اینترنت پاک که شامل اینترنت با قابلیت دسترسی فقط به سایت های مجاز، و برخی دیگر تلقی های دیگری از اینترنت ملی دارند.
این گمانه ها و حدس ها در خصوص اینترنت تا بدان جا پیشرفت که رسانه های بسیاری نسبت به عواقب اینترنت ملی و جزئیات پنهان این اتفاق انتقاداتی را مطرح کردند.
در این میان سایت جوان به انتشار خبری در خصوص اینترنت ملی جزئیاتی را در این خصوص مطرح کرد که وزارت ارتباطات با ادبیات خاصی نسبت به آن واکنش نشان داد.
وزارت ارتباطات پاسخ داده: «به هر حال انعکاس این خبر، همانند سال گذشته به محملی برای عقده گشاییها و موج سواریهای تعدادی از شبه رسانهها و محافل سیاسی استعمارگران خارجی بدل شد، رسانه هایی که سعی دارند با طرح منویات نادرست خود، یک مقوله ملی را، به ابزاری برای تخریب کشور بدل کنند.به هر حال انعکاس این خبر، همانند سال گذشته به محملی برای عقده گشاییها و موج سواریهای تعدادی از شبه رسانهها و محافل سیاسی استعمارگران خارجی بدل شد، رسانه هایی که سعی دارند با طرح منویات نادرست خود، یک مقوله ملی را، به ابزاری برای تخریب کشور بدل کنند.
اما معلوم نیست، چرا مسوولان این سایت خبری، خواسته یا ناخواسته، به عنوان ارگان تبلیغاتی غرب، عمل کرده و با فراهم آوردن خوراک خبری برای این رسانه های معاند، زمینه سوء استفاده از مطلبی بی پایه و اساس را فراهم کرده اند و در مطلبی یکسویه، غیر حرفه ای، و حتی کاملا توهمی!!، نسبت به موضوع مهم، تخصصی و کاملا واقعی ایجاد شبکه ملی اطلاعات، مطالبی یک سر تخیلی را، بدون وجود منبع رسمی و معتبر داخلی، از قول وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات بیان کنند.
لذا، علی رغم مطرح شدن این موضوع به صورت مکرر از سوی وزیر محترم ارتباطات و فناوری اطلاعات و دیگر مسوولان این وزارت خانه بار دیگر تاکید می شود که راهاندازی شبکه ملی اطلاعات جزء تکلیف دولت طبق برنامه پنجم توسعه است و دکتر تقی پور نیز در این خصوص بارها تصریح کرده است که
و با وجود شبکه ملی اطلاعات، پهنای باند مورد نیاز داخل از پهنای باند دسترسی به شبکه جهانی اینترنت تفکیک می شود و به صورت همزمان امکان دسترسی به شبکه داخلی و شبکه جهانی اینترنت فراهم خواهد بود و در عین حال می توان اطلاعات را با امنیت بیشتر و در راستای تحقق هرچه سریع تر دولت الکترونیکی انتقال داد.»
اما آنچه مسلم است این است که برخی شرکت های ارائه دهنده سرویس اینترنت فروش اینترنت ملی یا همان به قول وزارت ارتباطات «شبکه ملی اطلاعات» را آغاز کرده اند که تصویر زیر مربوط به ارائه این سرویس می باشد.
گفتنی است، بنابر آنچه در برخی رسانه ها در خصوص افزایش فاحش بودجه وزارت ارتباطات در سال ۹۱ اعلام شده، برخی بر این باورند که علی رغم تکذیب های وزارت ارتباطات، اجرای شبکه ملی ارتباطات کشور در سال جاری مسلم است.
خبر آمد فاجعه ای در راه است!
در همین راستا معتمدی، وزیر سابق ارتباطات در مصاحبه با ایتنا نسبت به این مسائل و اخبار واکنش نشان داده و اعلام کرده که فاجعه ای در حوزه ارتباطات در حال وقوع است.
وزیرارتباطات :خود من درست نمیدانم منظور مسئولان از اینترنت ملی چیست
معتمدی در پاسخ به سوالی که پرسیده بود در مورد طرح شبکه ملی اینترنت چیست؟ گفته است:
«متاسفانه هم اکنون در کشور ما اینترنت را امنیتی کرده و کنترل آن را از وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات گرفتهاند؛ در زمان ما دولت و وزارت ارتباطات با قوانینی که وجود داشت این بخش را کنترل میکرد و اجازه نمیداد هرکس هر کاری که میخواهد در این راستا انجام دهد؛ شکی نیست که آن زمان هم اگر اینترنت را میدانند به وزارت اطلاعات از منظر امنیتی به آن نگاه میکرد و اگر به وزارت دفاع میسپردند از بعد دفاعی آن را میدید.
اما در آن زمان ما فکر میکردیم که نقشمان این است که امکانی را فراهم کنیم که در چارچوب قانون همه از این شبکه استفاده ببرند. باید توجه داشت که ارتباط حقوق مردم است و قطع کردن و جلوی آن را گرفتن یعنی حقوق مردم را پایمال کردن؛ البته این به این معنی نیست که همه چیز را آزاد کنیم بلکه باید در چارچوب قوانین مسائل را رعایت کنیم . به نظر من در این زمینه وضعیت خوبی نداریم و معنای آن کنترل نیست بلکه افراط است.
من معتقدم که اگر بخواهیم در برخورد با اینترنت اینگونه افراط کنیم راههایی وجود دارد که باعث میشود مهار آن از دست حاکمیت خارج شود. البته در این زمینه اگر شبکه ملی را توسعه دهیم و افراط هم نکنیم میتوان اعتماد کاربران را جلب کرد در غیر اینصورت مردم با دور زدن حاکمیت در هر خانهای با دیش ماهوارهای اطلاعات اینترنت را رد و بدل خواهند کرد.
با این وجود شما با راهاندازی شبکه ملی اینترنت موافق هستید و این در حالی است که کاربران و کارشناسان نسبت به راهاندازی این شبکه موضع گیریهایی دارند.
نه منظور من از شبکه ملی، شبکه اینترنت ملی نبود؛ خود من درست نمیدانم منظور مسئولان از اینترنت ملی چیست. براین اساس خوب بود مسئولان خیلی شفاف و روشن هدفشان و روش کارشان را توضیح میدادند تا حدس و گمان کاربران و کارشناسان در این زمینه روشن شود.
از لحاظ فنی راهاندازی شبکه ملی اینترنت به چه معنی است و آیا مدلی برای آن وجود دارد؟
اینترنت ملی خیلی معنی ندارد
هر شبکهای در هر کشوری میتواند ملی تلقی شود و زمانی که به هم وصل میشوند ارتباطات جهانی شکل میگیرد.
با این وجود یک شبکه دیگر به موازات این شبکه تا زمانی که راه نیفتاده است نمیتوان در مورد آن نظری داد اما از نظر فنی و فیزیکی معنادار نیست،
بنابراین خیلی از نظر فنی توجیه ندارد که به موازات شبکه اینترنت یک شبکه دیگری ایجاد و مجددا هزینه شود.
البته اگر به این معنا باشد که خیلی متکی به اطلاعات دنیا نباشیم و خودمان هم تولید محتوا کنیم و دنیا را از نظر زبان فارسی تغذیه کنیم این ایده خوب و قابل تقدیری است. برای اینکه صدایمان را به دنیا برسانیم باید اطلاعات علمی بیشتری تولید کنیم و زبان ملیمان را ترویج کنیم.
اما یکی از دلایلی که در مورد راهاندازی شبکه ملی اینترنت مطرح میشود این است که برای ارتباطات داخلی نیازی به پهنای باند بینالملل نباشد و امور داخلی در کشور استفاده شود، آیا این تعبیر درستی است؟
یک تعبیر همین است که اگر کارهای داخلی داریم نیازی به شبکه بین الملل نباشد که البته این را هم میشود به نوعی با VPN ایجاد کرد.
به نظر من دیگر نیازی نیست دوباره سرمایهگذاری کنیم و همه چیز را دوباره انجام دهیم در همین شبکه موجود هم میشود اینترانت تعریف کرد. اما اگر اینترنت ملی به این معنا است که جلوی اینترنت را بخواهیم بگیریم یک کار عجیب و غریب است و امکانپذیر نیست؛ به طور قطع برگشت به زمان ۳۰ سال پیش امکان ندارد. مثل این است که بگوییم ماشینها را کنار بگذارید و با درشکه بروید!
باید توجه داشت که تولید اطلاعات در دنیا آنقدر زیاد است که جمعآوری اطلاعات خوب در داخل غیرممکن است و اگر قرار است این اتفاق بیفتد معنایش آن است که ما از ۹۸ درصد اطلاعات خوب دنیا باید صرفنظر کنیم. بعید میدانم مسئولان نیز اینچنین نظری داشته باشند و ممکن است یک سری اینگونه دیدگاههایی داشته باشند و ندانند که تبعات آن چقدر سنگین است.
در هر صورت من براساس شنیدهها صحبت میکنم و ممکن است این شنیدهها واقعیت نداشته باشد. باید بدانیم که جهانی شدن یک واقعیت است که ما باید حفظ منافع ملی در آن شرکت کنیم
«اینترنت ملی» ارتباط با اینترنت جهانی راقطع نمیکند
تا پیش از انتخابات «محمود واعظی» چهرهای رسانهای نبود. آنطور که خودش میگوید بیشتر سرگرم فعالیتهای علمی بوده است. واعظی در زمان انتخابات یکی از یاران روحانی بهشمار میرفت و از مشاوران او بود. بعد از انتخابات در گمانهزنیهای رسانهای نام او بهعنوان وزیر امورخارجه مطرح شد. اما در کابینه تدبیر او بهعنوان وزیر ارتباطات معرفی شد آنچه میخوانید گفتوگوی شرق با وزیر ارتباطات
• سوالی که همواره در دولت قبل هم برای مردم ایجاد شده بود بحث راهاندازی «اینترنت ملی» است و اینکه آیا اینترنت ملی چیزی شبیه شبکه «اینترانت» بوده و اتصالش با شبکه جهانی قطع است یا اینکه گسترش آن در راستای افزایش پهنای باند اینترنت کشور خواهد بود؟
ایجاد شبکه ملی اطلاعات طی چند سال اخیر در مجموعه وزارت ارتباطات مورد توجه قرار گرفته، شبکهای که در ابتدا به اشتباه از آن به نام اینترنت ملی نامبرده میشد و با توجه به تعاریف و سیاستهای مشخصشده نام کارشناسی شبکه ملی اطلاعات برای آن در نظر گرفته شد تا تمامی جوانب، اهداف مورد نظر در این حوزه را دربرگیرد. در این راستا، قانون برنامه پنجم توسعه کشور با توجه به اهمیت موضوع ایجاد شبکه ملی اطلاعات، از این شبکه به صراحت نامبرده و تعریف و شرایط اختصاصی آن را مشخص کرده است. در تبصره ماده ۴۶ قانون برنامه پنجم توسعه، شبکه ملی اطلاعات، شبکهای مبتنی بر قرارداد اینترنت به همراه «سوییچها»، «مسیریابها» و «مراکز داده» است بهصورتی که درخواستهای دسترسی داخلی و اخذ اطلاعاتی که در مراکز داده داخلی نگهداری میشوند به هیچوجه از طریق خارج کشور مسیریابی نشود و امکان ایجاد شبکههای اینترنت از نوع خصوصی و امن داخلی در آن فراهم شود، تعریف شده است.
ویژگیهای این قانون برای ایجاد شبکه مذکور در نظرگرفته بسیار تخصصی و کارشناسی است بهگونهای که در این قانون آمده است، شبکه ملی اطلاعات متشکل از زیرساختهای ارتباطی، «مراکز داده» توسعهیافته داخلی دولتی و غیردولتی و همچنین زیرساختهای نرمافزاری است که در سراسر کشور گسترده شده است. این شبکه ظرفیت لازم برای نگهداری و تبادل امنتر اطلاعات داخلی در کشور بهمنظور توسعه خدمات الکترونیکی و دسترسی به اینترنت از طریق بستر ارتباطی باند پهن سراسری را برای کاربران خانگی، کسبوکارها و دستگاههای اجرایی فراهم میکنند. این سوال برای برخی کاربران ایجاد شده بود که آیا جدایی اینترنت از اینترانت که قرار است در فاز اول اجراییشدن شبکه ملی اطلاعات انجام شود به منزله این است که
هر زمان تولید داخلی محتوا به مرحلهای برسد که کاربران نیازی به گذر از مرزهای مجازی کشور نداشته باشند عملا کمتر به استفاده از اینترنت روی خواهند آورد اما ارتباط با این شبکه عظیم جهانی هیچگاه قطع نخواهد شد چراکه محتوایی در این بستر وجود دارد که اگر دسترسی قطع شود، خودمان متضرر خواهیم شد.• بحث فیلترینگ یکی از داغترین مسایل مبتلا به جامعه است که با گسترش دامنه فیلترینگ در سالهای گذشته در واقع دسترسی موضوعی مردم به بسیاری از سایتهای آموزنده نیز قطع شده؛ آیا تصمیمی برای کاهش دامنه این اقدامات محدودکننده، اندیشیده شده است؟
تعیین مصادیق فیلترینگ توسط کمیتهای که خارج از وزارت ارتباطات بوده و به این منظور تشکیل شده مشخص و با اعلام به وزارت ارتباطات فیلترینگ صورت میگیرد. بنابراین وزارت ارتباطات مجری مصوبات این کمیته است.• در حال حاضر اغلب شبکههای اجتماعی تحت وب همانند فیسبوک و توییتر در ایران فیلتر هستند، با توجه به عضویت برخی اعضای کابینه در این قبیل شبکههای اجتماعی، آیا قرار نیست درخصوص رفع فیلتر از این سایتها تدبیری اندیشیده شود؟
موضوع رفع فیلتر شبکههای اجتماعی در کارگروهی خارج از وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات در حال بررسی است که به محض دریافت نتایج بررسیها و تصمیمات اتخاذشده، به طور رسمی به اطلاع عموم مردم خواهد رسید.
• شورای عالی فضای مجازی چگونه راهاندازی شد و نقش وزارت ارتباطات در این شورا چیست؟
مساله فناوری مجازی بخشی از زندگی جامعه و در همه ابعاد زندگی و در ارتباط با فضای کسبوکار، تحصیل، کار، دولت، مسایل آموزش، تجارت و… نقش دارد، بنابراین ابتکاری که مقاممعظمرهبری نزدیک به ۲۰ ماه قبل داشتند یعنی شورایعالی فضای مجازی، امری بسیار مهم برای این عرصه بود. چون فضای مجازی فقط در اختیار ما نیست و به همه رفتارهای دیگر و همه دستگاههای مختلف مرتبط هستند. ما ظرفی را آماده میکنیم که محتوای این ظرف توسط مردم، فضای آموزشی – فرهنگی و… به وجود میآید؛ بنابراین نیازمند این هستیم که این کار بزرگ جایی سیاستگذاری شود. در نتیجه حکم مقاممعظمرهبری که نیمه اول اسفند بود و دیگر جلسهای هم نداشتند، اختلافاتی هم به وجود آمده بود؛ یک ماه و نیم قبل آقای روحانی حکمی به من داد و من باید همه مشکلات محتوایی- ساختاری و حقوقی را برطرف میکردم. شنبه گذشته اولین جلسه در دولت جدید تشکیل شد، جلسه بسیار خوبی بود و همه اعضای جلسه نگاه بسیار روشنی به شورایعالی فضای مجازی داشتند. در این جلسه مشخص شد باید همه دستگاههای دولتی همکاری لازم را داشته باشند تا این حکم محقق شود. یکی از تصمیمات در این جلسه ساماندهی شبکه ملی اطلاعات بود. متاسفانه در جامعه ما چون مردم عادی ورود به این مسایل تخصصی ندارند ما هم شاهدیم که ابهاماتی در ذهن مردم ایجاد میشود.
• چه ابهاماتی؟
وزارت ارتباطات و دولت بهخوبی میداند مردم به اینترنت نیاز دارند اما
شایعاتی وجود دارد که اینترنت ملی و شبکه ملی ارتباطات، ارتباط مردم را با اینترنت بینالمللی قطع میکند، این حرف از اساس درست نیست. هیچ طرح و برنامهای در دولت وجود ندارد که مردم ارتباطشان به اینترنت بینالملل قطع شود. وقتی در داخل کشور شبکه ملی اطلاعات درست کنیم یعنی دسترسی بر آنچه در ایران است، سریع است. در نتیجه ما میخواهیم به مردم سرویس بهتر ارایه دهیم.
• شورای فیلترینگ چه نقشی در این امر ایفا میکند؟
شورای فیلترینگ شورایی است که در قوه قضاییه تشکیل شده و وزارت ارتباطات هم یکی از اعضای این شوراست. هدف این شورا این است که آن چیزهایی که از نظر اخلاقی دغدغه خانوادهها یا از نظر سیاسی دغدغه نظام هست را حفظ کنیم. دنیای امروز بسیار پیچیده است و تکنولوژی بهسرعت در حال پیشرفت است. این موضوع فقط مربوط به کشور ما نیست و بسیاری از نظامها و دغدغه مردم خود را لحاظ میکند.
• شما در فیسبوک یا شبکههای مجازی صفحهای دارید یا خیر؟
نه، من بیشتر درگیر مسایل اجرایی هستم. در گذشته هم اگر وقت آزاد داشتم در کنار کار اجرایی، کار علمی میکردم. درواقع فیسبوکباز نیستم و هیچوقت صفحهای نداشته و ندارم. یک روز کسی به من زنگ زد و گفت تبریک میگویم در فیسبوک عضو شدهاید، من هم چک کردم دیدم بله فردی در فیسبوک به اسم من صفحهای درست کرده، عکس خوبی هم گذاشته بود، مردم هم نظراتشان را گفته بودند، نظرات مردم را خواندم اما این صفحهها متعلق به من نیست. اگر یک شبکه خوب داخلی وجود داشته باشد، بیمیل نیستم در آن عضو باشم. من همیشه سعی کردم ارتباطم را با مردم برقرار کنم، بر این اساس اگر روزی این اتفاق بیفتد مایلم صفحههای اینچنینی داشته باشم.
• پروانه رایتل از طرف وزارت ارتباطات داده شد اما حواشی بسیاری داشت. کار رایتل به کجا رسید؟
فشار بیش از حدی از جانب مردم و نمایندگان به لحاظ توزیع اینترنت داشتیم. ماجرا این است که ما اینترنت را واگذار نمیکنیم. ما این همه فارغالتحصیل در زمینه IT داریم و میخواهیم زیرساخت و بستر را آماده کنیم تا بخش خصوصی این کار را انجام دهد. شرکتهایی هستند که این کار را انجام میدهند. اینها یک پنهای باند محدودی را در اختیار دارند. معتقدیم کسانی که در مناطق محروم و مرزی زندگی میکنند هیچ فرقی با فردی که در تهران است نباید داشته باشند چراکه امکانات متعلق به تمام مردم ایران است. وقتی یارانه، ثبتنام دانشگاه و هزار و یک موضوع دیگر را از طریق اینترنت انجام میدهیم پس باید دسترسی همه مردم را به اینترنت برقرار کنیم.
***
موتورهای جستجوی بومی
استفاده از موتورهای جستجوی بومی دارای مزایای بسیاری است که یکی از مهمترین آنها ارائه نتایج جستجو به زبانهای بومی است، اما گاهی این موتورهای جستجو به قدری در خدمات خود حرفه ای هستند که در کشورهای محل تولد خود از رقبای جهانی پیشی گرفته اند.
موتور جستجوی چینی پربازدید ترین سایت دنیا
Baidu.com موتور جستجوی خدمات گوناگون از جستجو تا شبکههای اجتماعی است، این وب سایت همچنین دارای قابلیت جستجو در اینترنت، عکس و فایلهای صوتی است. از دیگر قابلیتهای این سایت نوشتن عبارت مورد نظر به خط پین یین و برگرداندن آن به طور خودکار به چینی نوشتاری و جستجو بر اساس آن است. این سایت در سال ۲۰۰۰ راه اندازی شد و در سپتامبر سال ۲۰۱۱ ششمین سایت پربازدید دنیا و پربازدید ترین سایت چین لقب گرفت. در اکتبر سال ۲۰۱۲ بایدو پنجمین سایت پربازدید در دنیا بود.
بایدو ۷۴۰ میلیون صفحه، ۸۰ میلیون عکس و ۱۰ میلیون فایل چند رسانهای را به صورت فهرست راهنما دارد، بنابراین جای تعجبی ندارد که مردم چین به جای گوگل از بایدو استفاده می کنند و قسمت اعظم سهم بازار موتور جستجو را در چین بایدو به خود اختصاص داده است.
این کشور دارای موتورهای جستجوی دیگری چون Soso.com هم بوده که برای مثال در اکتبر ۲۰۱۲ این سایت در رده ۳۳ جهانی قرار داشته و در رده ۱۱ جدول سایتهای پربازدید چین جای گرفت.
محبوبترین وب سایت روسی
Yandex.ru یک شرکت فناوری اطلاعات روسی است که بزرگترین موتور جستجوی روسیه و هشتمین موتور جستجوی جهان را اداره می کند. همچنین این شرکت توسعه دهنده سرویسها و محصولات اینترنتی بسیاری محسوب می شود. صفحه خانگی Yandex.ru محبوبترین وب سایت در روسیه به شمار می رود. یاندکس ۶۰ درصد از سهم بازار موتورهای جستجو را در روسیه به خود اختصاص داده است. این موتور جستجو چهارمین موتور جستجوی بزرگ در جهان است به طوری که روزانه ۱۵۰ میلیون جستجو در آن صورت می گیرد و براساس آمار فوریه ۲۰۱۳ روزانه یاندکس ۵۰٫۵ میلیون کاربر دارد. این موتور جستجو همچنین حضور گسترده ای در اکراین و قزاقستان دارد و حدود یک سوم از تمام نتایج جستجو در این بازرها و ۴۳ درصد از نتایج جستجو در بلاروس را به خود اختصاص داده است.
ژاپن و موتورهای جستجوی بومی
ژاپن یک بازار مهم اینترنتی است، این بازار مهم دارای سهم خاص خود از موتورهای جستجوی بومی است. کسب اطلاعات درباره موتورهای جستجوی ژاپنی بسیار چالش برانگیز است چرا که اکثر آنها کاملا به زبان ژاپنی نوشته شده و هیچ گزینه انگلیسی هم ندارد. در این کشور استفاده از یاهو نسبت به گوگل در اولویت قرار دارد.
سایت goo.ne.jp که نام آن هیچ ارتباطی به گوگل ندارد محصولی از آزمایشگاه های NTT ( تلگلراف و تلفن ژاپن) است. برخی از گزارشها سایت Goo را در رده سوم سایتهای محبوب و پربازدید در ژاپن طبقه بندی می کنند.
biglobe.co.jp از دیگر پورتالهای جستجوی مهم در میان سایتهای ژاپنی است. در حقیقت این سایت دارای برد وسیعی از اطلاعات و خدمات است.
sagool.jp، یک موتور جستجوی نیز است که در حقیقت نوآوری آزمایشگاه تیم لب در ژاپن است. این سایت تبلیغ کننده یک الگوریتم منحصر به فرد در جستجو بوده که نتایج را بر پایه علایق کاربر ارائه می کند.
jword.jp به عنوان یک موتور جستجو و پورتال خدماتی چون یاهو یا sagool.jp، search.interconnect.co.jp موتور جستجویی شبیه به گوگل از دیگر موتورهای جستجوی بومی ژاپن هستند که در دسترس کاربر ژاپنی قرار گرفته است.
Guruji.com موتور جستجوی هندی است که هدف خود را ارائه نتایج جستجوی بهتر برحسب اطلاعات صفحات هندی تعیین کرده است. این سایت همچنین ارائه کننده مقالات خبری درباره اتفاقات روز و اخباری درباره موضوعات روز و هنر و سرگرمی است.
Kwangmyong به معنای باغی که دور آن دیوار کشیده شده نام اینترنت ملی کره شمالی است که در سال ۲۰۰۰ راه اندازی شد، این سرویس دارای مرورگرهای وب، نامه الکترونیکی، گروه خبری و موتور جستجو است. در کره شمالی تعداد معدودی از افراد با مجوز دولتی به اینترنت جهانهی دسترسی دارند. از این رو Kwangmyong تنها شبکه رایانه ای در دسترس عموم بوده و استفاده از آن برای عموم مردم رایگان است.
Daum.net پورتال کره ای است که طیف گسترده ای از خدمات و سرویسهای اینترنتی را ارائه میکند، که خدماتی چون سرویس رایگان نامه الکترونیک، تالارهای گفتگوی اینترنتی، انواع خدمات خرید اینترنتی و اخبار روز را در برگرفته و بهعنوان یکی از پورتال وبهای پربازدید در جهان شناخته می شود.
موتورهای جستجوی آلمانی
کشور آلمان نیز مانند بسیاری از کشورهای دیگر دارای موتور جستجوی بومی است.
سایت abacho.de یک موتور جستجو و پورتالی شبیه یاهو استو این سایت دارای قسمت اخبار، علاقمندها، تالارهای گفتگو و نامه الکترونیکی رایگان است. این موتور جستجو به رغم آلمانی بودن خدمات خود را در کشورهایی چون اسپانیا، سوئیس، فرانسه و اتریش نیز ارائه می کند.
fireball.de موتور جستجوی آلمانی است که قسمت اعظم نتایج خود را تا پیش از تعطیل آلتاویستا از این سایت می گرفت از این رو امکان جستجو به زبان انگلیسی نیز در آن وجود داشت. به رغم برخی موتورهای جستجوی ژاپنی امکان جستجو به زبان آلمانی و انگلیسی را فراهم کرده است.
علاوه بر این موتورهای جستجوی دیگر چون Sharelook.de که به عنوان یک فهرست راهنما با ۱۰۰ هزار مدخل کار می کند، Suche.freenet.de که پورتال اطلاعاتی شبیه به یاهو به زبان آلمانی است و Web.de از دیگر موتورهای جستجوی بومی در آلمان هستند. این کشور علاوه بر این به موتورهای جستجوی جهانی دسترسی محلی دارد که در آن میان می توان به Google.de، Lycos.de، Yahoo.de اشاره کرد.
جستجوگرهای اسپانیایی زبان
اسپانیولی زبانها در دنیا پس از چینی ها دومین جمعیت بزرگ هستند که عمدتا در اروپا، آمریکای لاتین، جزایر کارائیب و ایالات متحده آمریکا زندگی می کنند، سایتهای اسپانیایی بسیاری وجود دارند که اطلاعات مورد نیاز را به این زبان ارائه می کند.
این فهرست تنها به سایتهایی اشاره کرده از محبوبیت بیشتری برخوردار هستند.
Abacho.es که در حقیقت متعلق به یک شرکت آلمانی بوده دارای سایتهای Abacho محلی برای چند کشور اروپایی است.
mexicoweb.com.mx یک فهرست راهنما و تنها موتور جستجو مستقر در مکزیک است.
سایت ozu.es پورتال ارائه کننده خدماتی علاوه بر جستجو است، یکی از خدمات جالب این سایت اسپانیولی زبان علاوه بر ارائه اخبار، طالع بینی و امکان گفتگو ارائه اخبار روز به صورت فایل قابل دانلود PDF است.
terra.es از جمله سایتهای اسپانیایی است که توسط گوگل تغذیه می شود. سایت typicallyspanish.com نیز امکان جستجو به زبانهای اسپانیایی و انگلیسی را برای کاربران خود فراهم کرده است.
Seznam.cz موتور جستجوی بومی در جمهوری چک است که در سال ۱۹۹۶ به عنوان نخستین پورتال جمهوری چک تأسیس شد. این سایت به عنوان یک موتور جستجو و نسخه اینترنتی از کتابهای راهنما آغاز به کار کرد اما امروز این سایت بیش از ۱۵ نوع خدمات اینترنتی ارائه می کند.
ananzi.co.za نام موتور جستجوی بومی در آفریقای جنوبی است که نتایج جستجو کاربر را به سایتهای آفریقای جنوبی محدود می کند. یکی از اهداف این موتور جستجو اطمینان حاصل کردن از هویت بومی و ملی در ارائه نتایج جستجو است. این سایت در سال ۱۹۹۶ تأسیس شد و نخستین موتور جستجوی آفریقای جنوبی محسوب می شود. فهرست این سایت دربرگیرنده بیش از ۲ میلیون و ۳۰۰ هزار سایت مختص آفریقای جنوبی است و این تعداد روزانه درحال افزایش است./۱ مهر ۱۳۹۲ -خبرگزاری مهر
مهمترین موتورهای جستجوی بومی
نام کشور | موتور جستجو |
چین | Baidu.com |
روسیه | Yandex.ru |
هند | Guruji.com |
ژاپن | goo.ne.jp |
کره جنوبی | Daum.net |
کره شمالی | Kwangmyong |
اسپانیا | Abacho.es |
آلمان | abacho.de |
مکزیک | mexicoweb.com.mx |
جمهوری چک | Seznam.cz |
آفریقای جنوبی | ananzi.co.za |