زنان به خانه بازگردند؛ از اسیدپاشی‎های اصفهان تا حمله به زنان دوچرخه‌سوار

به گزارش پایگاه خبری ورزش بانوان و به نقل از فرهنگستان فوتبال، در یک ماه گذشته دو زن دوچرخه‌سوار ، از سوی افراد ناشناس مورد حمله قرار گرفته‎اند. افرادی که به نظر می‎رسد از مخالفان دوچرخه‎سواری زنان در انظار عمومی باشند. دوچرخه‎سواری زنان در خیابان، در اواسط دهه هفتاد به موضوع داغی در عرصه سیاسی ایران تبدیل شده بود. موضوعی که «فائزه هاشمی» با موضع‎گیری در مورد آن توانست خود را به عنوان دختر مترقی آیت الله هاشمی رفسنجانی به افکار عمومی معرفی کند و در پی آن به عنوان نفر اول مردم تهران وارد مجلس شورای اسلامی شود. با این‎حال اتفاقات یک ماه اخیر نشان می‎دهد هنوز هستند گروه و یا افراد تندرویی که علی‎رغم تغییرات اجتماعی عظیم در بیست‎سال گذشته، همچنان با موضوع ساده‎ای مثل دوچرخه‎سواری زنان مشکل دارند.

این مشکل البته در سال گذشته باعث شد تا کمپین«سه‎شنبه‎های بدون خودرو» که قرار بود در شهرهای مختلف ایران پیگیری شود، با سدی به نام «ممنوعیت دوچرخه‎سواری برای زنان» مواجه شود.

داستان هم از این قرار بود که در هفته‏‌های ابتدایی شروع این کمپین، مردان و زنان در روزهای سه‎شنبه بصورت نمادین مسیری را دوچرخه‎سواری می‎کردند تا استفاده از دوچرخه به جای ماشین را به عنوان یک وسیله حمل‎ونقل تبلیغ کنند، اما پس از چند هفته در تهران و سنندج، نیروهای انتظامی وارد کار شدند و اجازه ندادند تا زنان در این پویش مردمی شرکت کنند.

حالا یکسال پس از آن ماجرا و درحالی‎که هوای شهرهای ایران روز‎به‌روز آلوده‎تر می‎شود، خبر می‎رسد که زنان دوچرخه‌سوار حداقل در دو شهر ایران مورد حمله قرار گرفته‎اند که منجر به مصدومیت و آسیب آنان شده است و البته نیروی انتظامی و پلیس هنوز نتوانسته است، افراد حمله‎کننده را مورد شناسایی قرار دهد.

دوچرخه‎سواری، ورزش یا سیاست

با افزایش آلاینده‎ها در جهان، بسیاری از کشورها سیاست‌های تشویق‌کننده‎ای برای استفاده مردم از دوچرخه وضع کرده‌اند. در بسیاری از کشورها، ابزاری که بیشتر در حمل‌ونقل جاده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد، دوچرخه است. این عمل با تنظیم چهارچوب‌های مهندسی چون حفاظت از دوچرخه‌سوار در برابر سراسیمگی‌های ناشی از جاده و سهولت فرمان‌پذیری در سرعت‌های پایین انجام پذیرفته است. از زمانی‌که دوچرخه به عنوان یک وسیله حمل‌و‌نقل مورد استفاده قرار گرفت، شرکت‌های مختلف، روش‌هایی را برای حمل هر چیزی، از خرید هفتگی گرفته تا کودکان در دوچرخه ایجاد کردند. برخی کشورها، تکیه بالایی بر دوچرخه دارند و فرهنگ خود را درباره دوچرخه به عنوان یک شکل اصلی حمل‌ونقل توسعه داده‌اند. در اروپا، دانمارک و هلند بیشترین سرانه دوچرخه دارند و اغلب مردم از دوچرخه برای حمل‌ونقل روزمره خود استفاده می‌کنند

مطالعات جدید نشان داده‌اند، دوچرخه‌سواری، ساختارهای مهم مغز را گسترش می‌دهد، بنابراین شما می‌توانید سریع‌تر فکر کنید، بیشتر به خاطر بسپارید و احساس شادابی بیشتری کنید. هرچند دوچرخه‌سواری تنها روی سلول‌های سفید مغز تأثیر ندارد. مطالعات نشان داده بعد از ۱۲ هفته رکاب‌زدن، تنها این پاها نیستند که قوی می‌شوند، بلکه عامل نوروتروفیک که مربوط به مغز است نیز تقویت می‌شود. نوروتروفیک، پروتئینی است که مسئول کنترل استرس، خلق و خو و حافظه است. تحقیقات پیشین هم احتمالا” به همین دلیل دریافته بودند که دوچرخه‌سواری باعث کاهش استرس می‌شود.

در ایران اما در شرایطی که برخی نهادها تلاش می‎کنند، دوچرخه را به عنوان جایگزینی برای ماشین معرفی کنند و مردم را به استفاده از آن تشویق کنند، اما همچنان قوانین بازدارنده‎ای برای استفاده از این وسیله توسط نیمی از جمعیت کشور وجود دارد. زنان در ایران در کنار تمام محدودیت‏‌های موجود، حق دوچرخه‎سواری را ندارند. تندروها اینطور عنوان می‎کنند که دوچرخه‎سواری زنان از آن‎جا که احتمالا با پوشش نامناسب همراه است باعث ترویج فساد در جامعه می‌شود. آنها البته به این پرسش جواب نمی‎دهند که سایر فسادهای موجود در جامعه چرا و چگونه بوجود آمده‎اند؟ چطور روزانه ده‎ها زن در سراسر کشور در هنگام عبور و مرور روزانه، مورد تعدی و تجاوز و قتل از سوی افراد ناشناس و یا رانندگان تاکسی قرار می‎گیرند؟ آیا استفاده از دوچرخه برای زنان، روش امن‎تری نیست؟ آیا استفاده از دوچرخه برای زنانی که سرانه ورزشی آن‎ها در کشور کمتر از یک متر است، راهی برای ایجاد شادابی و سلامتی در میان نیمی از جمعیت کشور نیست؟

ایجاد ناامنی برای زنان دوچرخه‌سوار

ایجاد ناامنی برای زنان در جامعه، همواره یکی از روش‎های افراد متحجر و تندرو برای هرچه محدودتر کردن فعالیت‏‌های آنان بوده است. نمونه‎های این تندروی و خشونت را می‎توانید به کرات در اخبار جهان مشاهده کنید و یا اینکه به خاطر بیاورید چطور بعد از ماجرای اسیدپاشی به زنان در اصفهان و راه افتادن شایعاتی از این قبیل که این اسیدپاشی‎ها برای مقابله با زنان بدحجاب انجام شده است، چه ترسی در جان دختران و زنان افتاده بود. دختران و زنانی که تا چند روز ترجیح می‎دادند در خانه بمانند و یا اگر به خیابان می‎رفتند مدام دلشان می‌لرزید که نکند صدای موتور پشت سر، آخرین صدایی باشد که می‌شنوند.

به گزارش سایت قم‎نیوز، بعد از ظهر یکشنبه، ۱۸ دی در خیابان خاکفرج قم، یک موتور سوار به صورت عمد از پشت با یک دختر دوچرخه‌سوار تصادف می‌کند. این دختر هم تعادل خود را از دست می‌دهد و از ناحیه صورت و سر به شدت آسیب می‌بیند».

روز جمعه هم خبر دیگری در رسانه‎ها منتشر شد که نشان می‎داد دختر دوچرخه‌سوار دیگری مورد حمله قرار گرفته است. «متین معززی» قهرمان اسکیت سرعت زنان ایران در حال دوچرخه‌سواری بود که یک موتورسوار، خودش را به او رسانده و با لگد پرتش کرده است.

«متین معززی» درباره‌ی اتفاقی که برای خودش افتاده در اینستاگرامش نوشت:

«چند کلمه تأسف و درد…ممنونم از همه‌ى عزیزانى که حامى ورزشکاران هستن حتى با یک کلمه حرف. یه سرى هم هستن فکر میکنن کارشون درسته و به ما انرژى میدن ولى اشتباه میکنن. مردم عزیز شهر و کشورم، ما مجبوریم تو جاده تمرین کنیم، بوق زدن شما مارو خوشحال نمیکنه، فقط عصبى میشیم یا میترسیم و خستگیمون صد برابر میشه اصلاً لازم نیست وقتى مارو میبینید دستتونو بکوبید روى بوق…

و اما حرف اصلى…

امروز تمرین بودم یک موتور با آخرین سرعت اومد کنارم چسبوند به دوچرخه و با لگد منو پرت کرد تو جاده! چى میشه یه آدم به این سطح از شعور میرسه؟ با خودش چى میگه؟! اگر به یک دختر در حال تمرین لگد بزنه چه حس خوبى پیدا میکنه؟!؟؟ خیلى دارم فکر میکنم که چطور میشه که یک نفر این کارو انجام میده. اگر بیمار هستید خودتونو درمان کنید اگر بیمار روانى تو خونه دارید ببرید درمانش کنید .کلى زخم رو دست و پامه و امیدوارم زانوم دوباره ضربه‌ى بدى نخورده باشه…»

ماجرای زنان دوچرخه‎سوار در ایران، داستانی طولانی دارد. داستانی که بیش از آنکه به عنوان موضوعی اجتماعی و یا ورزشی به آن نگاه شود، به مسأله‎ای سیاسی تبدیل شده است. درست مانند استادیوم رفتن زنان که حالا دیگر مشخص است مطلقا هیچ مشکلی بر سر راه ورود زنان به ورزشگاه‌ها وجود ندارد، اما گروهی در ایران هستند که نمی‎خواهند از مواضع هرچند نادرست خود عقب‌نشینی کنند. مشخص نیست این قبیل تندروی و خشونت‎ها تا چه زمانی در سطح شهرهای ایران ادامه خواهد یافت و مهم‌تر از آن مشخص نیست قانون چه زمانی قرار است دست این افراد را از انجام اعمال خودسرانه، کوتاه کند.

گزارش پریسا عطوفت