متن شعر وطن ای هستی من، اولین سرود ملی ایران

شعر وطن ای هستی من سروده بیژن ترقی است. این شعر پس از آوازخوانی سالار عقیلی مشهور شد اما آهنگ سازی آن به دوران ناصرالدین شاه قاجار برمی‌گردد. متن ترانه بسیار شورانگیز و حاکی از عشق به وطن است. شاعر از علاقه و دلبستگی به وطن و آرزو برای سربلندی و صلابت ایران صحبت می‌کند و اینکه ایرانیان با همه تفاوت‌های قومیتی همدل و یکرنگ هستند.

آهنگ این ترانه را نخستین بار موسیو لومر فرانسوی، موسیقیدان نظامی اعزامی به ایران در دورهٔ قاجار به دستور ناصرالدین شاه ساخت. این مارش بی‌کلام، «سلام شاه» نامیده شد و در مراسم‌های رسمی به جای سرود ملی ایران به کار رفت و به همین دلیل اروپاییان از آن به عنوان سرود ملی ایران یاد کرده‌اند.
در سال ۱۳۸۴ سیاوش بیضایی این قطعه را مجدد اجرا کرد. در همان سال بیژن ترقی (۱۲ اسفند ۱۳۰۸–۵ اردیبهشت ۱۳۸۸) شعری بر روی این قطعه سرود. این شعر برای اولین بار توسط ارکستر ملل به رهبری پیمان سلطانی در تالار وحدت اجرا شد که خوانندهٔ آن سالار عقیلی بود.
در اسفند ۱۳۹۴ شهرام ناظری در آلبوم خود به اجرای دوباره این اثر به عنوان «خاطره‌ای ماندگار در حافظه جمعی ایرانیان» پرداخت.

نام جاوید وطن
صبح امید وطن
جلوه کن در آسمان
همچو مهر جاودان
وطن ای هستی من
شور و سرمستی من
جلوه کن در آسمان
همچو مهر جاودان
بشنو سوز سخنم
که همآواز تو منم
همه جان و تنم
وطنم، وطنم، وطنم، وطنم

بشنو سوز سخنم
که نوا گر این چمنم
همه جان و تنم
وطنم، وطنم، وطنم، وطنم
همه با یک نام و نشان
به تفاوت هر رنگ و زبان
همه با یک نام و نشان
به تفاوت هر رنگ و زبان
همه شاد و خوش و نغمه زنان
ز صلابت ایران جوان
ز صلابت ایران جوان
ز صلابت ایران جوان