همراه دائم

ما در مسکنت خود با رفتار سرد
که خود بر خود رحم نکرد
چرا کردی مدارا بر منی
که نبود حق من شکرت ای مردِمرد
نیست درین جهان چون تو روشن خرد
که ذاتت است مهم با معرفت منفرد
که میدهی نجات از شر گرفتاری
با شما موفق خواهیم شد ای پیر با خرد
سپاست که گر نبودی گهی تو
می کشیدم دادی از درد آن درد