تنهایی من

چشمک می زند
کورسوی شبتابی
از پنجره ی شب
فنجانی اشک
در کنار گلدانی
با گلهای پژمرده
خودکاری بی جوهر
و دفتری
پر شده از
خطوطی مبهم و سرگردان
گویی زنی
پناه می دهد
خستگی هایش را
در سطر سطر کاغذ