قاچاق سوخت از شیراز تا پاکستان
خرید و فروش کارتهای سوخت گازوییل بازار سیاه فروش این فراورده نفتی و زمینه قاچاق آن را فراهم کرده است.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، مرکز فارس، این روزها بازار خرید وفروش و حتی اجاره کارتهای سوخت گازوییل در فضای مجازی و برنامههای خرید و فروش داغ است.
عمده فروشندگان کارتهای سوخت کامیون دارانی هستند که ماشین هایشان یا دراختیار ارگانهای خدماتی است و پیمایش انچنانی ندارند و یا باکامیونهای خود کار نمیکنند و یا کارتهای سرگردان است.
این کارتها که معمولا سهمیههای ۱۵۰ و ۲۰۰ و ۴۰۰ لیتری هستند هر کدام با قیمتهای متفاوت بین لیتری ۵۰۰ تا ۹۰۰ تومان در بازار سیاه به فروش میرسند.
خریدارن این کارتها علاوه بر رانندگان تریلرهایی که همیشه در جادهها تردد دارند و سوخت کم میآورند، برخی جایگاه داران عرضه سوخت هم هستند که به نوعی دلال محسوب میشوند.
اما خریدارن اصلی گازوییل چه از جایگاه داران وچه در فضای مجازی، به صورت عمده رانندگان اتوبوسهای مسافر بری هستند.
اتوبوسها با افزایش گنجایش باک خودروهای خود این فراورده نفتی را به خارج از مرزها قاچاق میکنند.
باک معمولی این اتوبوسها بین ۴۵۰ تا ۵۰۰ لیتر است که برای تامین سوخت یک مسیر هزار و ۵۰۰ کیلومتری کافی است.
ولی رانندگان این اتوبوسها با تغییر باک اتوبوس خود از ۴۰۰ لیتر به بیش از دوهزار لیتر که در برخی باک سازیها انجام میشود ضمن خرید کارتهای سوخت متعدد بیش از دوهزار لیتر گازوییل بارگیری و با انتقال به استانهای مرزی این فراورده نفتی را قاچاق میکنند.
اتوبوسهای مسیر شیراز به زاهدان و بندرعباس بیشترین آمار قاچاق سوخت را به خود اختصاص داده اند.
آنها گازوییل را در شیراز هر لیتر ۹۰۰ تومان خریداری وبا انتقال به شهرهای مرزی لیتری سه هزار میفروشند.
گازوییل قاچاق از شهرهای مرزی به خارج از مرز با وانتهای تندرو، موتورسیکلت و چهار پا منتقل و در آن سوی مرزها لیتری ۱۰ تا ۱۷ هزار تومان فروخته میشود.
بر اساس آمارها روزانه بین ۲۵ تا ۳۰ میلیون لیتر بنزین و ۱۰ تا ۱۵ میلیون لیترگازوییل از مرزهای کشور به خارج قاچاق میشود.
به نظر میرسد که برای مبارزه با قاچاق سوخت باید از مبدا و دراستانهای کشور اقدام شود نه در مرزها.
عمده فروشندگان کارتهای سوخت کامیون دارانی هستند که ماشین هایشان یا دراختیار ارگانهای خدماتی است و پیمایش انچنانی ندارند و یا باکامیونهای خود کار نمیکنند و یا کارتهای سرگردان است.
این کارتها که معمولا سهمیههای ۱۵۰ و ۲۰۰ و ۴۰۰ لیتری هستند هر کدام با قیمتهای متفاوت بین لیتری ۵۰۰ تا ۹۰۰ تومان در بازار سیاه به فروش میرسند.
خریدارن این کارتها علاوه بر رانندگان تریلرهایی که همیشه در جادهها تردد دارند و سوخت کم میآورند، برخی جایگاه داران عرضه سوخت هم هستند که به نوعی دلال محسوب میشوند.
اما خریدارن اصلی گازوییل چه از جایگاه داران وچه در فضای مجازی، به صورت عمده رانندگان اتوبوسهای مسافر بری هستند.
اتوبوسها با افزایش گنجایش باک خودروهای خود این فراورده نفتی را به خارج از مرزها قاچاق میکنند.
باک معمولی این اتوبوسها بین ۴۵۰ تا ۵۰۰ لیتر است که برای تامین سوخت یک مسیر هزار و ۵۰۰ کیلومتری کافی است.
ولی رانندگان این اتوبوسها با تغییر باک اتوبوس خود از ۴۰۰ لیتر به بیش از دوهزار لیتر که در برخی باک سازیها انجام میشود ضمن خرید کارتهای سوخت متعدد بیش از دوهزار لیتر گازوییل بارگیری و با انتقال به استانهای مرزی این فراورده نفتی را قاچاق میکنند.
اتوبوسهای مسیر شیراز به زاهدان و بندرعباس بیشترین آمار قاچاق سوخت را به خود اختصاص داده اند.
آنها گازوییل را در شیراز هر لیتر ۹۰۰ تومان خریداری وبا انتقال به شهرهای مرزی لیتری سه هزار میفروشند.
گازوییل قاچاق از شهرهای مرزی به خارج از مرز با وانتهای تندرو، موتورسیکلت و چهار پا منتقل و در آن سوی مرزها لیتری ۱۰ تا ۱۷ هزار تومان فروخته میشود.
بر اساس آمارها روزانه بین ۲۵ تا ۳۰ میلیون لیتر بنزین و ۱۰ تا ۱۵ میلیون لیترگازوییل از مرزهای کشور به خارج قاچاق میشود.
به نظر میرسد که برای مبارزه با قاچاق سوخت باید از مبدا و دراستانهای کشور اقدام شود نه در مرزها.