بررسی شایع ترین مصدومیت های ورزشی؛ دررفتگی کتف یا شانه (1)

طرفداری- یکی از مواردی که همیشه همراه با ورزش حرفه ای شاهد رخ دادن آن هستیم، مصدومیت های مختلف در بافت های مختلف بدن است. برآن شده ایم تا مروری بر مهم ترین و شایع ترین آسیب های ورزشی که ممکن است برای هر کسی حتی در ورزش های غیر حرفه ای نیز رخ دهد، بپردازیم. بخشی از مطالب از وبسایت physioworks گرفته شده است.

بیشتر بخوانید: آشنایی با دارو ها، فیزیوتراپی و انواع آسیب های ورزشی

در اولین مطلب از این سری، به سراغ دررفتگی شانه یا "Dislocated Shoulder" رفته ایم. این آسیب در بین ورزشکاران بسیار شایع است و معمولا هم با خطر زیادی همراه نیست اما نکته مهم در مورد آن این است که پس از یک بار دررفتگی احتمال تکرار شدن مداوم این آسیب پس از برخورد های فیزیکی و یا ضربات وارده بالا می رود.

در ابتدا لازم است آناتومی و استخوان های درگیر در این آسیب را بشناسیم. در ورزش هایی که بالا تنه افراد برخورد های شدیدی با هم دارند مثل فوتبال، بسکتبال، راگبی و... شاهد چنین آسیبی هستیم.

آناتومی

دو استخوان بازو (Humerus) و بخشی از استخوان شانه (Glenoid Cavity of Scapula) در تشکیل مفصل شانه یا کتف نقش اصلی را دارند. بخش ابتدایی استخوان بازو در حفره ای از استخوان شانه فرو می رود و به علت بزرگ تر بودن سر استخوان بازو از حفره شانه، دررفتگی یکی از آسیب های شایع است. از نگاه آناتومی حرفه ای لیگامنت های زیادی دور این مفصل را در بر گرفته اند اما در آناتومی ساده و مختصر به ذکر همین نکات بسنده می کنیم. پس این مفصل به راحتی نیز دچار شکستگی یا دررفتگی نمی شود.

در تصویر بالا،استخوان سمت چپ، استخوان بازو است که در درون حفره مشخص شده در استخوان سمت راست(شانه) قرار می گیرد و تشکیل مفصل شانه یا کتف را می دهد.

نشانه های دررفتگی شانه یا کتف

درد شانه حس کردن مقاومت هنگام حرکت دادن دست یا شانه سوزن سوزن شدن یا احساس ضعف در دست، بازو و ساعد

تشخیص

در اکثر موارد تشخیص بالینی و چشمی این آسیب قابل انجام است چراکه جابه جایی واضحی در استخوان های شانه و بازو رخ داده است اما حتما رادیو گرافی، ایکس ری و موارد مربوط طبق نظر پزشک برای تشخیص و درمان دقیق آن انجام می گیرد.

در بخشی که فلش مشخص شده است، به خوبی دررفتگی این مفصل قابل تشخیص است

درمان

اولین گام جا انداختن یا برگرداندن استخوان بازو به داخل حفره شانه است که پزشک اورژانس یا متخصص مربوطه باید این کار را انجام دهد. البته با موارد تشخیصی که ذکر شد، باید اطمینان حاصل شود که اعصاب و عروق محل دچار آسیب نشده اند که معمولا چنین نمی شود.

در مراحل بعدی به کاهش درد و سپس فیزیوتراپی عضلات مجاور پرداخته می شود تا مقاومت شانه حفظ شود و عضلات دور آن نیز در مدتی که باید حرکات مفصل به حداقل برسد، دچار ضعف نشوند چراکه آن عضلات نقش مهمی در جلوگیری از دررفتگی های مجدد دارند.

پزشک و فیزیوتراپ پس از ریکاوری کامل شما را برای اینکه دچار مشکل تکرار این دررفتگی نشوید راهنمایی می کنند.