به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا؛ جایزه اسکار، بی‌شک بزرگ‌ترین اتفاق سینمایی است که جایزه گرفتن در آن برای هر هنرمندی مایه افتخار است، چه حقش باشد و چه نباشد.

هرسال علاقه مندان، منتقدان و دست‌اندرکاران سینما به انتظار می‌نشینند تا زمان برگزاری جایزه اسکار فرا رسد. برای هر سینماگری از فیلمبردار گرفته تا بازیگر، گرفتن این جایزه خاطره‌انگیز تعبیر رویاهای‌شان است، رویاهایی که همیشه اتفاق نمی‌افتند. از سال 1929 که اولین مراسم جایزه اسکار برگزار شد تا زمان حاضر، هنوز مهم‌ترین اتفاق سینمایی جهان محسوب می‌شود.

در طول این سال‌ها، کارگردانان و بازیگران بزرگی این جایزه مهم را به دست آورده‌اند، بسیاری از بزرگان سینما نیز، به هر دلیلی، سیاسی یا غیرسیاسی، از دریافت آن محروم بوده‌اند، مانند آلفرد هیچکاک افسانه‌ای و استنلی کوبریک بزرگ. جایزه اسکار نگرفتن برخی از بزرگان سینما،‌ همیشه برای علاقه‌مندان سینما جای سوال داشته،‌ سوالی که هنوز جواب قانع کننده‌ای به آن داده نشده. این حقیقتی است انکار نکردنی که جایزه اسکار هم رنگ و بوی سیاسی دارد، اما سلیقه هم نقشی موثر در معرفی برندگان جوایز دارد.

جایزه اسکار به فیلم هایی تعلق می‌گیرد که در طول یک‌سال روی پرده رفته‌اند، برای همین اکثر علاقه‌مندان و منتقدان سینما این فیلم‌ها را دیده و با آنها آشنایی دارند. اگر فیلم یا هنرمندی که باید جایزه بگیرد، نگیرد منتقدان و علاقه‌مندان نسبت به این موضوع جبهه گرفته و از خود واکنش نشان می‌دهند.

در طول تاریخ برگزاری جایزه اسکار، همواره ملاحظاتی صورت گرفته که اعتراض عده ای را بر انگیخته، اما در سال‌های اخیر سیاست بازی‌ها و ملاحظات از حد متعارف بیشتر شده و صدای بسیاری از سینماگران، منتقدان و علاقه‌مندان را در آورده است. یکی از این ملاحظات نادیده گرفتن حق سیاهپوستان است.

این مهم اعتراضات بسیاری را به دنبال داشت، اعتراضاتی که باعث شد ظاهرا نگاه متعادل تری نسبت به هنرمندان رنگین پوست داشته باشد. متاسفانه این ناعدالتی را همه می بینند و به آن گردن می نهند، حتی خود رنگین پوستان!

با توجه به اتفاقات افتاده ، سیاست بازی و اعمال سلیقه، باید گفت اسکار، جایزه بزرگی بود که دیگر نیست!